เหมือนแพรรู้สึกว่าวันนี้เธอเดินผ่านใครก็มักจะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ ต่างจากความสนใจชื่นชมทั่วๆ ไป เพื่อนๆ ในกลุ่มยังรู้สึก
“พวกแก วันนี้มีใครไปทำอะไรพิสดารไว้ไหมวะ ทำไมมีแต่คนมองเราแปลกๆ” สิรินถามเพื่อนระหว่างเรียนในคลาส เป็นคลาสรวมที่มีคนเรียนกว่าหกสิบคน พวกเธอก็นั่งซุบซิบกันอยู่แถวหลัง ปลายฟ้าที่รู้กระแสในโลกออนไลน์เกี่ยวกับเหมือนแพรได้แต่ข่มความอยากพูดไว้ รอให้มีโอกาสเหมาะ ค่อยจะถามเพื่อน
“วันนี้ไปกินข้าวไหนดี เรียนอีกทีบ่ายสองครึ่ง” พออาจารย์เลิกคลาสกรพินท์ก็ถามเพื่อนๆ เธอเบื่อข้าวโรงอาหารเต็มทน
“แกอยากไปไหนก็เสนอมาเลย ไม่ต้องมาทำเป็นถาม” สิรินดักคอเพื่อนอย่างรู้ทัน แต่ยังไม่ได้ข้อสรุป เพื่อนสาขาเดียวกันกลุ่มหนึ่งก็เดินมาหา มองหน้าพวกเธอด้วยความลำบากใจ
“เอ่อ ออย เห็นแฮชแท็กในทวิตเตอร์ยัง”
“แฮชแท็กอะไร” เป็นสิรินที่ไวกว่า เพื่อนผู้หญิงที่เข้ามาถามเลยยื่นโทรศัพท์ให้สิรินดู ส่วนคนอื
