เจตน์มักจะตื่นก่อนนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ เพียงแค่รู้สึกตื่นแต่ยังนอนต่อจนนาฬิกาปลุกทำงานจึงลุกไปอาบน้ำ วันนี้ก็เช่นกัน แต่เปลี่ยนจากมองเพดานห้องเป็นมองคนที่ยังนอนหลับซุกอกเขาอยู่ อาจเพราะไม่ชินกับความเย็นของอุณหภูมิห้องของเจตน์เจ้าตัวถึงได้กอดและเบียดเขาแน่นอยู่อย่างนี้
เอื้อมมือไปหาโทรศัพท์มือถือเพื่อกดปิดการทำงานของนาฬิกาปลุก ไม่อยากให้คนบางคนตื่น ส่วนตัวเองก็ตัดใจลุกไปอาบน้ำเสียที หากพอออกจากห้องน้ำอีกครั้งแทนที่จะรีบทำธุระส่วนตัว ลงไปกินมื้อเช้าและไปทำงานเขากลับนั่งลงบนขอบเตียง มองคนหลับแล้วเอามือเขี่ยแก้มป่องๆ นั้นเล่น...ตอนหลับยิ่งเหมือนเด็ก หากเป็นเด็กที่ทำให้เขาปรารถนา และเพียงแค่นึกถึงเขาก็รู้สึกอยากฝากฝังลงไปในตัวเธออีกครั้ง...และอีกครั้ง
นั่งมองและคิดอะไรเพลินๆ เปลือกตาที่ปิดสนิทก็เริ่มขยับ และลืมขึ้นในที่สุด เจตน์ยิ้มจางๆ ให้เธอด้วยท่าทีสบายๆ ขณะที่อีกฝ่ายพอหายจากอาการมึนเบลอแบ
