İnsanların çenesini tutamaması, herkesin hayatına sanki o hayatı kendi yaşıyormuş gibi müdahale etmesi nelere sebep oluyordu ortadaydı.
Aslı, Yavuz’un telefonu kapatıp “Aslım kayıpmış” diyerek arabasına koştuğunda peşinden gitmiş arabalar peş peşe evin bahçesinde durmuştu. Hayriye Hanım oturmuş kapı eşiğine ağlıyordu. Ayşe de ağlıyordu ama onun korkusu abisinin kızmasıydı. Bir çocuğa sahip çıkamadınız derse ne yapardı.
Çetin de gelmiş neler olduğunu öğrenmeye çalışıyordu.
“Aslım nerede? ne demek kayboldu?”
Ayşe çekinerek “Kar topu oynamaya çıkacaktık. Üzerini giydirdim alt kata yolladım. Annemlerin yanına gidecekti. Ne olduysa o ara olmuş. Misafirler vardı. Bende indim ama Aslım ortada yoktu. Her yeri aradık. Serendere bile baktık ama yok.” dediğinde Yavuz elini saçlarına geçirdi. K
