CHAPTER 3
1291 Words
-CHAPTER 3-
PHAPERNG TALK
ผมกําลังครึกครื้นอยู่กับหน้าอกสาวๆที่ลอยวนอยู่บริเวณหน้าผม บ้างก็บดเบียดเข้ากับต้นแขน เหล้าดีกรีสูงแก้วแล้วแก้วเล่าที่ผมกลืนลง คอไปด้วยฝีมือการชงเหล้าของพวกเธอ
นี่เป็ นชีวิตอีกด้านของผม...
วันนี้ผมมาเฝ้าผับพร้อมกับหาความสุขใส่ตัวเองด้วย เรื่องผู้หญิง มันก็ต้องมีกันบ้าง ผมมีทั้งหน้าตา เงินทอง อํานาจ สาวที่ไหนก็ อยากจะเข้าหาทั้งนั้นแหละ
ถ้าถามว่าแล้วรันล่ะ?
รันผมเก็บไว้บนหิ้งเพื่อบูชา ไม่เคยล่วงเกินเธอถึงขั้นขึ้นเตียงร่วมรักกันแบบนั้น เธอมีค่าสําหรับผมมากจนผมไม่อาจทําให้เธอสึกหรอได้แม้แต่น้อย จูบกันมันก็มีบ้างแต่มีอะไรกันยังไม่เคย ส่วนมากผมระบาย ความใคร่กับสาวๆพวกนี้มากกว่า
แต่ถ้าถามว่ารันรู้เรื่องพวกนี้ไหม? ไม่มีทางให้รู้แน่นอน...
“คืนนี ้มึงจะกลับบ้านหรือค้างที่นี่วะไอ้เพลิง”
ไอ้ดิน เพื่อนต่างมหาลัยที่ไปสนิทกันตอนไหนไม่รู้ มารู้อีกทีก็มี มันเป็นเพื่อนซะแล้ว ผมไม่ได้ตอบคําถามมันไปแค่ยักไหล่เป็นคําตอบ สําหรับคําถามที่เป็นที่รู้กันถึงความหมายว่าวันนี่ผมจะเผด็จศึกสาวๆพวกนี้หรือไม่ เพราะถ้าผมคิดจะรวบหัวรวบหางผมคงนอนค้างที่นี่เพราะต้อง ทําภารกิจทั้งคืน แต่ถ้าผมกลับไปนอนที่บ้านคือผมไม่อยากปลดปล่อย
คณะที่ผมเรียนส่วนมากจะหาเพื่อนได้ยาก เพราะแต่ละคนเป็นลูกนักธุรกิจดังทั้งนั้น บ้างก็คบกันเพื่อผมประโยชน์ซึ่งผมไม่ชอบ ปกติผม ไม่ยุ่งกับใครอยู่แล้ว วันๆไปรับไปส่งรัน พารันไปกินข้าว หรือไปไหนก็ได้ ที่รันอยากไปก็ใช้เวลาหมดวันแล้ว ไหนตอนกลางคืนผมมาอยู่ผับอีก เมื่อก่อนตอนยังไม่ได้เปิ ดผับผมก็เที่ยวผับอยู่ดี
“แล้วมึงล่ะ จะกลับหรือนอนนี่”
ผมถามคําถามกลับไปด้วยคําถามที่มีความหมายเดียวกัน ไอ้ดินส่ายหัวเป็นคําตอบ มันก็เหมือนผมนี่แหละชอบเที่ยวผับ สอยผู้หญิง แต่พวกผมไม่ใช่คาสโนว่านะ ไม่ได้ติดเซ็กส์ขนาดนั้น ผมกับมันต่างกันที่ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วแต่มันยังไม่มี เห็นว่าตามจีบใครก็แห้ว
น่าสงสาร...
ทั้งที่มันก็หล่อ ถึงจะน้อยกว่าผมก็เถอะ!!
เสียงซาวนด์อิเล็กทรอนิกส์บีทหนักดังเข้าโสตประสาทผมอย่าง ต่อเนื่อง ผมมองไปรอบๆผับของตัวเองที่คราครํ่าไปด้วยผู้คน ชายหญิง วัยคึกคะนองพากันออกสเต็ปอย่างเมามันส์
สําหรับที่ที่ผมอยู่จะเป็นโซนวีไอพีชั้นบนเฉพาะตัวผมเอง ล็อคในสุดของผับที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเผ่นพล่านเท่าไรนักนอกเสียจากสาวๆที่มา หาผมและไอ้ดินเพื่อนผมสามารถเดินเข้ามาได้ตลอด
เสียงดนตรีเงียบลงกะทันหันทําให้ผมต้องรีบลุกขึ้นไปชะเง้อมอง มายังชั้นล่างแล้วก็พบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อน
ตํารวจ!!
มาตรวจอะไรวะเนี่ย ผมทําใบอนุญาตเปิดผับผ่านตั้งนานแล้วนะ
ผมรีบวิ่งลงไปยังชั้นล่างเพื่อเจรจากับคุณตํารวจก่อนที่จะเกิดเหตุวุ่นวายไปมากกว่านี้
“สวัสดีครับคุณตํารวจ ผมเป็นเจ้าของที่นี่ครับ มีอะไรเหรอครับ”
“เราได้รับแจ้งว่ามีเด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์ที่กําหนดเข้ามาสถาน บันเทิงแห่งนี ้
หรืออาจจะมีการเสพยาเสพติดด้วย”
ทางตํารวจยื่นหมายตรวจค้นมาให้ผม ทําไมผมทําอะไรไม่ถูกแบบนี้วะ ไม่สมกับเป็ ชนพะเพลิงเลย!! โดนตํารวจเข้าตรวจครั้งแรกโว้ย เลยตื่นเต้น ว่าแต่ไม่รู้หรือไงว่าผมลูกใคร?
“เชิญตรวจได้เลยครับผมให้ความร่วมมือเต็มที่”
ผู้คนถูกเกณฑ์ให้เข้าไปฉี่ในห้องนํ้าทั้งผู้หญิงและผู้ชายเพื่อตรวจ สารเสพติดในปัสสาวะ ผับผมไม่มีบริการจําพวกยาเสพติดอยู่แล้วเว้นแต่จะเอาเข้ามากันเอง ส่วนเด็กที่มีอายุไม่ถึงก็ไม่น่าจะเข้ามาได้เพราะการ์ดหน้าผับค่อนข้างเข้มงวด
“ตรวจสารเสพติดเจออยู่ห้าคนนะครับ ส่วนเด็กยังไม่มี”
ผมพยักหน้าให้คุณตํารวจเป็นเชิงรับทราบก่อนจะหันไปมองทาง ห้องนํ้าที่มีคนทยอยเดินออกมาเรื่อยๆ
เอ๊ะ นั่นมันยัยเด็กขโมยตุ๊กตาหมีนี่หว่า!!
ว่าแล้วผมก็เดินเข้าไปหาแล้วดึงแขนเธอเพื่อจะพามาหาตํารวจทันที ให้มันรู้ซะบ้างว่าเป็นเด็กก็ต้องอยู่ส่วนเด็ก
“เห้ย!! ปล่อยนะ อะไรของนายเนี่ย!!”
“จับเลยครับคุณตํารวจ เธออายุไม่ถึงครับดูท่าจะเป็นแค่เด็กม.ปลาย เผลอๆม.ต้นด้วยนะครับเนี่ย”
“บ้าเหรอ!!”
เธอสะบัดแขนออกอย่างหงุดหงิด เหอะ พอโดนจับได้แล้วทําเป็นวีนใส่ว่างั้นเถอะ
“ขอดูบัตรประชาชนด้วยครับ”
เมื่อตํารวจพูดจบเธอหันมามองผมตาขวางพร้อมกับควานหาบัตรประชาชนในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขาสั้นของเธอ
“หายไปไหนเนี่ย”
“โถ่ อายุไม่ถึงเธอก็ยอมรับมาเถอะอย่ามาแอ๊บว่าโตหน่อยเลย ดูหน้าก็รู้แล้วเนี่ยว่าเด็ก จับเลยครับคุณตํารวจ”
“เป็นบ้าอะไรของนาย เมายาเหรอ!! ฉันลืมไว้ในห้องน้ำหรือเปล่าไม่รู้ขอไปดูก่อน”
“จับไปเลยครับคุณตํารวจ เธอไม่มีหรอกเชื่อผม ของสําคัญอย่างบัตรประชาชนใครเขาจะวางไม่เป็นที่กัน จับเลยครับ!!”
สมนํ้าหน้ากะลาหัวเจาะ นับว่าเป็นโชคร้ายของเธอที่มาเที่ยวผับผมคืนที่ตํารวจลงตรวจแบบนี้ วันนี้ถือว่าได้เอาคืนให้หายแค้นเพราะเธอ บังอาจขโมยตุ๊กตาหมีสีนำ้ตาลที่ผมหมายตาจะซื้อให้รันตอนวันเกิด
รอพ่อแม่มาประกันตัวแล้วกันนะเผื่อจะได้รู้ว่าลูกหนีเที่ยว...
กว่าทุกอย่างจะผ่านไปจนเสร็จก็เล่นเอาผมเหนื่อยอยู่เหมือนกัน กลับถึงบ้านก็เช้าของอีกวันพอดี หมดแรงจะไปเรียนจริงๆวันนี้ผมจึงโทรบอกรันว่าไม่ได้ไปเรียนเพราะออกไปธุระกับที่บ้าน เรื่องผับผมก็ไม่ได้บอกรันนะกลัวเธอจะมองผมไม่ดีแล้วผิดหวังในตัวผมเพราะเธอไม่ชอบ อบายมุขทั้งปวง แต่ผมชอบไงเลยต้องเป็นความลับ
“พ่อ เมื่อคืนตํารวจลงผับ!!”
ผมรีบรายงานพ่อทันทีที่เจอหน้า ไม่ได้หรอกเรื่องใหญ่แค่ไหน ระดับพ่อต้องจัดการให้ผมได้อยู่แล้ว
“รู้แล้ว พ่อสั่งเอง”
ว่าไงนะ...
“พ่อแกล้งเพลิงเหรอ? โห่ พ่ออ่ะ”
“ก็อยากรู้ว่าจะแก้ปัญหายังไง ทําได้ดีนี่ นึกว่าจะบอกไปว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใครไม่งั้นพ่อคงอาย ดีแล้วที่หัดแก้ปัญหาเอง”
“พ่อนะพ่อ เพลิงไปนอนก่อนนะ”
อุตส่าห์เหนื่อยทั ้งคืนที่แท้พ่อนี่เองเป็นต้นเหตุความวุ่นวาย ผมก็กลัวว่าจะออกข่าวหรือเปล่า กลัวผับจะเสียชื่อแล้วจะเจ๊งไหมเพราะ ตํารวจมากันเยอะเหลือเกิน
คุณไรเฟิลอยู่เบื้องหลังนี่เอง...
คุณพะเพลิงเกือบจะสตรองไม่พอ...
END TALK
- Writer
