ข่มขาล

ตอนที่ 15 : นางไร้ยางอาย NC

15

ค่ำคืนอันแสนยาวนานถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าใครบางคนจะไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องเริงรมย์ไปกับรสชาติหวานซึ้งระหว่างความสัมพันธ์ทางกายของชายหญิง สมุนไพรยาต้มที่บุหงาเคี่ยวข้นถึงสองชั่วยามกลับเป็นสมุนไพรปลุกกำหนัดที่สามีตัวดีนำมาวางสลับ ยาต้มถ้วยนั้นถูกป้อนให้หญิงสาวที่เหยียดร่างเอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวตั้งนานแล้ว และฤทธิ์ยาก็กำลังเริ่มผลิดอกออกผลอย่างเร่าร้อนและถึงใจ

พญาขาลที่เผลอไผลเข้ามาเหลือบมองร่างระหงนอนหลับสลบไสล ต้องผงะเมื่อเห็นร่างระหงที่เคยนอนคดตัวเริ่มสะบัดผ้าห่มคลุมเรือนร่างออก นางนอนกระสับกระส่าย มือไม้กำลังเร่งปลดกระดุมเสื้อเผยเนินเนื้ออวบอิ่มแห่งวัยสาว ระบายความร้อนรุ่มในเรือนร่างที่กำลังรุมฉีกทึ้งหญิงสาวอยู่ภายใน แน่นอนว่ายามนอนบุหงาไม่ได้สวมใส่เสื้อชั้นในให้กระดังงา ยอดปถุมถันสีชมพูระเรื่อเบ่งบานจึงเผยอวดโฉมสู่สายตาคมกริบ

“อื้ออ~” เสียงครางผะแผ่วในลำคอ ขณะสาวเจ้าขมุบขมิบปากพึมพำบางสิ่งบางอย่าง ใบหน้างดงามพิลาสล้ำเหยเกบิดเบี้ยวด้วยความทุกข์ทรมาน

“เป็นกระไรของเอ็งคงไม่ใช่หนึ่งในลูกไม้มารยาของเอ็งดอกกระมัง” หัวคิ้วเข้มขมวดมุ่น เขายื่นฝ่าเท้าเข้าไปเขี่ยเอวเล็กให้รู้สึกตัว ฉับพลันที่ฝ่าเท้าสัมผัสเสื้อเนื้อหยาบก็รีบชักเท้ากลับคืนมา ไอร้อนระอุแผ่ซ่านทั่วเรือนระหงมันร้อนแรงเสียยิ่งกว่าแสงแดดจ้าในตอนกลางวันซะอีก สายตาพลางกวาดสายตาคมกริบมองร่างระหงที่เหงื่อกาฬแตกพลั่ก เสมือนว่าร่างของนางกำลังถูกย่างรมควัน

พญาขาลยืนจ้องพินิศพิจารณาอยู่นานว่านางจะมาไม้ไหนหรือเล่นตุกติกกระไรอีก นิสัยของนางใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามีร้อยเล่ห์เหลี่ยมที่สามารถใช้จับเขาเพื่อปีนป่ายขึ้นเตียง ทว่าครานี้ดูเหมือนจะไม่ใช่การเสแสร้งแกล้งทำ

“กะ...กึก กะ...กึก” ริมฝีปากอิ่มบนล่างสั่นเทาจนได้ยินเสียงฟันกระทบกัน

“อย่ามาตายในเรือนข้า ข้าไม่ชอบ!” พูดจบก็หมุนกายออกไปคว้าผ้าขนหนูชุบน้ำโยนใส่ร่างระหงที่เอาแต่บิดกายไปมาทุรนทุรายจนผ้าห่มยับยู่ยี่ กรอบหน้างามหยาดเหงื่อผุดพรายเต็มกรอบหน้า จนหมอนใบสูงเปียกโซกเป็นวงกว้าง

“ข้าไม่เช็ดตัวให้เอ็งหรอกนะอย่าฝันสูง เร็วๆ อย่าชักช้าลีลา ข้าไม่มีความอดทนพอมารอเฝ้าเอ็งทั้งคืน” พญาขาลยกเท้าเขี่ยร่างระหงอีกครา ครานี้ออกแรงจนร่างเล็กหัวโยกแต่ก็ไม่ทำให้กระดังงารู้สึกตัวขึ้นมาตอบโต้หรือท้าทายเขาเฉกเช่นสถานการณ์ปกติ

“......”

หลังจากยืนรอให้กระดังงาได้สติอยู่นาน มือเล็กนุ่มนิ่มก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเอง หวังคลายระบายความร้อนรุ่มในกาย มือเล็กเลื่อนสัมผัสหน้าอกอวบของตนราวกับคนไร้สติ ยามมือนุ่มสัมผัสส่วนปลายยอดปถุมถันเสียงครวญครางพึงพอใจเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่มทันที ร่างกายอวบนูนอวดโฉมส่วนเว้าส่วนโค้งงดงามสู่สายตาคมกริบ ที่ถูกฉุดรั้งสติแตกกระเจิงจับจ้องเรือนร่างเปล่าเปลือยของนางอย่างถือวิสาสะ

“เจ้าดื่มยาสมุนไพรหรือยาปลุกกำหนัดเข้าไปจึงได้ไร้ยางอายเปลื้องผ้าต่อหน้าข้าเพียงนี้!” พญาขาลสบถ

“ดะ...เดี๋ยวนะ ยาปลุกกำหนัด”

“อย่าบอกนะว่าเจ้าดื่มยาปลุกกำหนัดเข้าไป” พญาขาลเอ่ยเสียงขุ่น เขากรอกดวงตาไปมาละเหี่ยใจ คนบื้อใบ้ยืนแข็งทื่อพิจารณาอาการของกระดังงาถี่ถ้วน อากัปกิริยาเหล่านี้ใช่ว่าเขาจะไม่เคยประสบผ่านมากับตัว เพราะเคยมีประสบการณ์กับตัวจึงเบิกตากว้างรู้ว่ามันทรมานเพียงใด ยาปลุกกำหนัดร้ายกาจทำลายความยับยั้งชั่งใจเพียงใดมีเพียงเขาที่รู้

“ไม่ได้เรื่อง!”

พญาขาลถอนหายใจปรายหางตาเหลือบมองหญิงหน้าด้านไร้ยางอางผู้นั้น ที่กำลังละเลงเล่นเนื้อตัวของตนเองราวกับปีศาจจิ้กจอกไร้ยางอายผู้หนึ่ง ก่อนจะจำใจคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัวเนื้อตัวให้หญิงสาว จะให้ผีเลี้ยงมาทำหน้าที่นี้แทนเขาก็เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อไม่มีผู้ใดทำได้ภาระหน้าที่จึงตกไปเป็นของเขาโดยปริยาย

ฝ่ามือร้อนกุมผ้าเช็ดตัวเช็ดไปตามเรือนร่างขาวเนียนอมชมพู อวบอิ่มเต่งตึงทุกสัดส่วนของนาง ยามไออุ่นเลือดร้อนเช็ดตัวลูบไล้ผิวกายสาวผ่านผ้าขนหนูเปียกชุบน้ำจนชุ่ม ยิ่งเพิ่มทวีความร้อนแรง ความอยากจะกินของกระดังงาให้เพิ่มพูน ยอดปถุมถันชูชันเสมือนเกสรดอกบัวสุดแสนจะเย้ายวน รอคอยให้ผึ้งตัวผู้เข้ามาดอมดม เชยชิมน้ำหวานจากปลายยอด

“อ๊ะ!”

“เอ็งจะครางทำไม! เอ็งมันเป็นแม่หญิงไร้ยางอายที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบเจอมา” พญาขาลขึงตาใส่กระดังงาที่กำลังนอนกระสับกระส่ายไม่ได้สติ เขาเองก็เริ่มจะหงุดหงิดที่ถูกสองมือปลาหมึกลูบไล้เรือนกายราวกับคนเสียสติ ปากก็ร่ำร้องว่าเขาน่ากิน

ข้าไม่ใช่อาหารจะมาอยากกินข้าทำไม!

สุดท้ายผ้าขนหนูเปียกชุบน้ำก็ถูกโปะไว้ตรงใจกลางความเป็นสาว บรรเทาความร้อนรุ่มที่รวมตัวกระจุกอัดแน่นบริเวณนั้นจนหยาดเยิ้ม ทางด้านพญาขาลก็ผลักศรีษระเล็กที่เอาแต่พะเน้าพะนอคลอเคลียขบเม้มยอดอกสีเข้มของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ยาปลุกกำหนัดที่นางดื่มกินดูจะออกฤทธิ์แรงยิ่งกว่าเขาในอดีตเสียอีก

เรือนร่างเปล่าเปลือยของนางกระหวัดพันรัดรึงพญาขาลเหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ ไม่ยอมว่างเว้นเนื้อที่ให้สองร่างแยกห่างออกจากกัน ท่าทีสะเปะสะปะลูบไล้ทำให้เขารู้ว่าอันที่จริงนางก็ไม่ได้ช่ำชองเรื่องอย่างว่าอย่างที่นางแสดงออก อกแกร่งสีเข็มเต็มไปด้วยร่องรอยขบเม้ม ดูดกัด ขีดข่วน ร่างกายกำยำสันทัดของพญาขาลเหมือนก้าวล้ำเข้าสู่สมรภูมิรบที่มีศัตรูคือนาง

“เอ็งมากัดหัวนมข้าทำไมข้าไม่ใช่แม่เอ็ง!”

“อื้อ!”

“ถ้าเอ็งกัดหัวนมข้าอีกที ข้าจะเลาะฟันเอ็งออกมาให้หมดปากเลยเชียวกระดังงา!”

มือสากดันใบหน้ากลมไข่แดงระเรื่อเปียกโชกด้วยหยาดเหงื่อของหญิงสาวออกห่าง ขณะนี้นางไม่ได้สติ และกำลังรุกเขารุนแรงจนลมหายใจชายหนุ่มวัยกลางคนหอบถี่แปรปรวน จู่ๆ ร่างระหงเพรียวผอมแต่อวบอิ่มทุกสัดส่วนที่ควรจะอวบอิ่มก็ตวัดขึ้นมาคล่อมร่างกำยำ รวบสองแขนพญาขาลเหนือหัว สายตาปรือสะลืมสะลือพยายามเบิกตามองดูชายหนุ่มวัยกลางคนที่ตกเป็นเหยื่อใต้อาณัติของกระดังงาเสียแล้ว

“แม่เฒ่า…กระดังงาไม่อยากฝึกวิธีร่วมรัก! แต่สุดท้ายจนแล้วจนรอดก็ต้องฝึกเพื่อจะได้ปรนนิบัติเอาใจอ้ายเสือเฒ่าผู้นั้น กระดังงาไม่อยากมีผัวแก่นะแม่เฒ่า” กระดังงาพึมพำอิดออด

“เอ็งว่าใครแก่ ข้าก็ไม่อยากมีเมียเด็กสมองกลวงเช่นเอ็งเหมือนกัน” พญาขาลถลึงตาใส่หญิงสาวที่กำลังเพ้อพึมพำ แต่กับมีเรี่ยวแรงมหาศาลฉุดรั้งรวบสองแขนของเขา อีกประการหนึ่งก็เพราะเขาไม่อยากออกแรงขัดขืนจนกระทบบาดแผลของนาง

ดวงตาเฉี่ยวปรือดวงตามองคนใต้ร่างที่นางเห็นเป็นเพียงหมอนข้างที่แม่เฒ่ามักจะนำมาวางให้เธอขึ้นคล่อมฝึกท่วงท่าลีลาร่วมรัก สติเลอะเลือนพร่ามัวทำให้เธอละเมอเพ้อพกคิดว่าตนเองกำลังฝันถึงช่วงเวลานั้น แต่หารู้ไม่ว่าหมอนข้างที่เธอเห็นนั้นคือใครบางคนที่ใบหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ยิ่งยวด กระดังงานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะร้องเสียงหลง

“อ๋อ...จูบ ใช่แล้ว แม่เฒ่าบอกให้จูบด้วยไฟพิศวาสเพิ่มอารมณ์รสชาติเสน่หา จากนั้นก็สัมผัสเรือนร่างด้วยฝ่ามือพริ้วไหวประหนึ่งสายน้ำ จากนั้นก็สัมผัสส่วนที่แกร่งที่สุดในร่างกาย”

“ยะ...”

ยังไม่ทันห้ามปรามเสียงแข็งร่างระหงก็ก้มโค้งโน้มเรือนร่างเปล่าเปลือยของนางแนบชิด พร้อมประจบจูบดูดดุนคว้านหาความเร่าร้อนและรสชาติเสน่หาดังที่ผู้อาวุโสสอนสั่ง ฝ่ามือปลาหมึกลูบไล้ซอกแซกทุกซอกทุกมุมด้วยความพริ้วไหว เนิ่นนานที่นางฉกฉวยอิสระของเขา ฉกฉวยความเข้มแข็งทดแทนด้วยความวาบหวาม ลิ้นสากที่เคยหลบหลีกกลับกลายมาเป็นกวาดต้อนลิ้นเล็กที่ยังไม่ประสาเสียเอง

“อย่ามาโทษข้า โทษที่เจ้าไร้ยางอายหน้าด้านลากข้าลงมานอนเองก็แล้วกัน!” เสียงสุดท้ายที่เขารู้สึกตัวก่อนจะถูกหญิงสาวล่อลวงให้ลุ่มหลงมัวเมากับรสชาติของเสน่หา

สองแขนที่เคยปฏิปักษ์แข็งขืนแปรเปลี่ยนมาลูบไล้ความอิ่มนูนบนเรือนร่างขาวนวลอมชมพู กางเกงผ้าฝ้ายตัวเดียวถูกกระชากปลดเปลื้องยามใดไม่ทันรู้ตัว เขารู้เพียงว่าตอนนี้ตนเองกลายเป็นหมอนข้างฝึกวิชาให้แก่นาง กระดังงาบ่นพึมพำว่าวิชานี้เป็นวิชาที่แม่เฒ่าบังคับให้นางฝึกฝนกวดขัน

“แม่เฒ่าทำไมวันนี้หมอนข้างถึงมีส่วนนี้ตั้งโด่ขึ้นมาละจ๊ะ มันตั้งโด่ชี้หน้ากระดังงาเอาเป็นเอาตายเลย” น้ำเสียงไร้เดียงสาของกระดังเอ่ย ยามเคลื่อนใบหน้าลงต่ำจดจ่อแก่นกายความเป็นชายมหึมาที่ผงาดโตเต็มวัยจนอดผวาไม่ได้

“มันจะเอาเอ็งจนตายอย่างไรเล่า ไม่ตายไม่เลิกราให้สาสมกับความหน้าด้านไร้ยางอายของเอ็ง” พญาขาลพูดเสียงแหบพร่า เขาถูกหญิงสาวเคี่ยวกรำพื้นที่บนเนื้อตัวสีเข้มไม่มีส่วนใดเลยที่นางจะยอมปล่อยละเว้น แม้นางจะไม่รู้สึกตัวเเต่ก็เคี่ยวกรำจนเขาหอบถี่ เนื้อตัวของนางก็ถูกเขาฟ้อนเฟ้นจนแดงเถือกเช่นกัน

“แต่แม่เฒ่าเคยบอกว่าไม่ถึงตายนี่นา ส่วนนี้คงเป็นจุดสำคัญที่แม่เฒ่าเคยบอกแน่ๆ ว่าให้ทะนุถนอมและรุนแรงในบางช่วงบางตอน ต้องใช้ปาก ใช่...ต้องใช้ปาก”

“หากเอ็งกัดส่วนนั้นของข้า ข้าเอาเอ็งตาย!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลงริมฝีปากอิ่มก็อ้าปากเผยอครอบครอบความเป็นชายตามที่ตนเคยฝึกฝนมาจนช่ำชอง คราแรกมันอาจจะใหญ่จนเมื่อยปากเสียหน่อย แต่พอได้ยินเสียงครางกระเส่าในลำคอของใครบางคน ก็ทำให้หญิงสาวจับจุดปรนเปรอความเป็นชายอย่างถึงใจให้ผัวแก่ที่เธอร่ำร้องว่าไม่อยากได้ มือหยาบกร้านเอื้อมมากระชับศรีษระเล็กให้ถอนเข้าถอนออกตามจังหวะ ราวกับว่าเขาเองเป็นครูผู้สอนและนางเป็นศิษย์รักก็ไม่ปาน

จนกระทั่งจังหวะสุดท้ายสะโพกสอบหนาเร่งจังหวะถี่รัวกระแทกความเป็นชายตัวตนของเขาเข้าสู่โพรงปากเล็ก เกร็งกายปลดปล่อยหยาดน้ำรักขาวข้นสู่นางจนท่วมท้น ทว่าใบหน้างดงามพริ้มเพรากลับเหยเกทำท่าจะสำรอกหยาดน้ำรักออกมา รสชาติของมันจะหวานก็ไม่ใช่จะฝาดเฝื่อนก็ไม่เชิงบอกไม่ถูก

“อืมม”

“กลืนลงไป หากเอ็งทำท่าจะอ้วกข้าจะหักคอเอ็งให้ตาย ผู้ใดมีวาสนาได้กลืนกินของข้ากันบ้าง กลืน!”

“กลืน...” สายตาพิฆาตดุดันจ้องหญิงสาวตาเขม็ง

เอื้อก!

กระดังงาจำยอมกลืนหยาดน้ำรักขาวข้นของใครบางคนลงคออย่างยากลำบาก ไม่ใช่รสชาติที่เธอคุ้นเคยเอาเสียเลย ทำให้ริมฝีปากเล็กหลงเหลือกลิ่นอายบุรุษแกร่ง ดวงตาเฉี่ยวพยายามปรือลืมตาเต็มที่ ภาพเบื้องหน้าเลือนลางพร่ามัวจนเธอยากจะฝืนประคับประคองสติชั่งใจว่าเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ คือภาพเลือนลางในความฝันหรือเหตุการณ์จริง

ไม่รีรอฝ่ามือหยาบกร้านฉุดร่างเล็กให้ขึ้นโถมคล่อมร่างหนา ระยะท่านั่งคล่อมช่างพอดิบพอดีกับความเป็นชายที่ผงาดตั้งโด่โตเต็มวัย สายตาอึมครึมมีประกายเงาดำพาดผ่าน ยามจับจ้องเรือนร่างเปล่าเปลือยอาบท่วมด้วยหยาดเหงื่ออันมีส่วนเว้าส่วนโค้งเย้ายวนและร้อนแรง สองเรียวแขนค้ำยันร่างบนแผงอกแกร่ง

แสงจันทราสว่างไสวนอกหน้าต่างเล็ดลอดตกกระทบร่างยั่วยวนเบื้องบน ภาพความงามเบื้องหน้าหาภาพใดเปรียบ เป็นความงดงามอันลงตัวของนางและธรรมชาติหมายมั่นส่งเสริม เขาได้แต่ขยับฝ่ามือบังคับสะโพกกลมกลึงถูไถความเป็นชาย ลดทอนความอยากโดยการใช้เนื้อแนบเนื้อเตรียมพร้อมร่างกายของนาง เตรียมพร้อมได้ไม่เท่าใดหยาดน้ำหวานเหนียวหนืดก็อาบชโลมแก่นกายจนเปียกชุ่ม

“แล้วต่อไปเล่าแม่เฒ่าของเอ็งสอนสั่งมาเพียงเท่านี้หรือ” น้ำเสียงแหบพร่าไปทางกระเส่าเอ่ยถาม หลังฉุกคิดอะไรได้บางอย่างจึงหยุดยั้งแรง สอดฝ่ามือทั้งสองข้างประคองใต้ศรีษระ

“จะทำให้จบเลยหรอจ๊ะ มันหลายท่าหลายลีลามากเลยนะกระดังงาเพลียแล้วค่อยฝึกพรุ่งนี้ไม่ได้หรอจ๊ะ” คนบนร่างอิดออด งัวเงียอยากจะทิ้งหัวลงบนหมอนเต็มที

“ไม่จบห้ามหลับ รีบเสร็จจะได้รีบนอน” คนใต้ร่างบีบบังคับ อยากจะสอนนางให้ได้รู้ว่าการขึ้นหลังเสือไม่ใช่ว่าใครก็จะได้ลงง่ายๆ คิดจะขี่เสือข้าจะให้เอ็งขี่ยันเช้าเลยเชียวกระดังงา วันนี้ข้าจะให้เอ็งลิ้มรสการเป็นเหยื่อ เอ็งจะยอมเป็นวัวเป็นควายก็ต้องงัดทุกกระบวนท่าลีลาชั้นเชิงมาคุยกันหน่อย

“จ๊ะ”

กระดังงาคิดว่าเสียงบังคับขู่เข็ญนั้นคือเสียแม่เฒ่าที่คอยกวดขันเข้มงวดอยู่เป็นประจำจึงพยักหน้าหงึกๆ รับคำง่ายดาย ฝ่ามือหยาบประคองความเป็นชายสัมผัสส่วนเนื้ออ่อนไวต่อความรู้สึกใจกลางร่องรักอันชุ่มฉ่ำ แก่นกายมหึมาเบียดเสียดยัดเยียดตนเองเข้าไปภายในร่องรักอันตอดรัดและคับแคบ ร่องรักที่พึ่งเคยเปิดเผยเป็นหนแรกย่อมสร้างความเจ็บปวดจนคนบนร่างสั่นระริก จำยอมขบกัดริมฝีปากสะกัดกลั้นอดทนผ่านช่วงเวลาร้าวราน

“ครั้งแรก!?”

“หึ...ข้านึกว่าแม่หญิงที่ฝึกฝนวิชาเหล่านี้จะผ่านมือชายมานับครั้งไม่ถ้วนเสียแล้ว ก็ดี ข้าไม่ชอบของสกปรก แต่ข้าไม่มีใจทะนุถนอมหญิงสาวพรหมจรรย์ดอกหนา” พญาขาลกัดฟันกรอด เขาเบียดเสียดตัวตนครอบครองตีตราหญิงสาว ผ่านความยากลำบากไม่หย่อนย้อยไปกว่านาง

ฉึก!

เยื่อใยบางเบาถูกแก่นกายมหึมาสีเข้มชำแรกตัวตนกระแทกเข้าไปด้านในลึกสุด ร่างระหงสั่นสะท้านเผลอจิกเล็บลงบนท่อนแขนกำยำหลายแห่งเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด การฝึกฝนครานี้ทำให้เธอได้รับความเจ็บปวดอึดอัดจนร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ไม่นานความเจ็บปวดนั้นถูกทดแทนด้วยความหฤหรรษ์ คนอยากจะนอนงัดทุกกระบวนท่าลีลาชั้นเชิงปรนเปรอคนใต้ร่าง ความช่ำชองที่เคยฝึกปรือถูกนำมาใช้เป็นประโยชน์ก็ครานี้

สะโพกกลมกลึงบดขึ้นลงไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ความร้อนระอุของเนื้อนุ่มเสียดสีกันจนบังเกิดเป็นความเสียวซ่าน เสียงครางต่ำในลำคอบ่งบอกว่าวิชาที่นางฝึกปรือนั้นสร้างความสุข มอบความพึงพอใจให้พญาขาลเพียงใด ยาปลุกกำหนัดช่วยเพิ่มรสชาติแห่งห้วงอารมณ์และความใจกล้า หน้าด้าน ไร้ยางอาย กระเทาะเปลือกภายนอกให้หลงเหลือเพียงเนื้อในแท้ของกระดังงา

“อืมม”

“เบาลงหน่อย เอ็งกำลังจะทำให้ข้าขาดใจตาย!”

คนบนร่างหาได้สนใจคำขู่ไม่ สะโพกกลมกลึงบดขยี้ความเป็นชายให้เขายินยอมก้มโค้งศรีษระดูดดุนปลายยอดปถุมถันอย่างมึนงงเผลอไผล ฝ่ามือกร้านลูบไล้ผิวเนื้อนวลนิ่ม บีบเคล้นส่วนที่อยากจะบีบ รสรักร้อนแรงกระจุกอยู่กึ่งกลางของกันและกัน พึมพำครวญครางไม่เป็นศัพท์สั่งผ่อนสั่งรุกตลอดทั้งคืนจนรุ่งสาง