Habang nakaupo sa swivel chair sa likod ng solidong mesa sa loob ng dating opisina ni Josefa Manlapig na ngayon ay opisina na niya, ay paulit-ulit na pinipindot ni Apollo ang play button ng audio recording sa cellphone niya.
“Hindi naman ako nakatingin, ah.” Pabalik-balik na pumupuno sa loob ng katamtamang opisina ang boses ni Ahtisa, dahil paulit-ulit niyang pinakikinggan iyon. “Hindi naman ako nakatingin, ah.”
Napangiti si Apollo, habang pinagmamasdan niya ang cellphone at ninanamnam ang magandang tinig ng dalaga.
Her voice was always sweet. Mula noon hanggang ngayon ay hindi nagbago ang boses nito. Masarap palaging pakinggan. Parang matamis na lullaby na nagbibigay katiwasayan sa kalooban niya, at hindi niya mapigilang mapangiti nang matamis.
He played the recording again, “Hindi
