I'm you're since I smell you

⚜☪⚜ "Excuse me,Doc" tumingin siya sa akin habang sinasara ang pinto gamit ang paa. "Yah?" seryoso at hindi mababakasan ng ngiti niyang sagot.Suplado! "I'm here to talk to you" derikta kong turan. "Talk what?If it's about nonsense I say sorry but I'm busy" umupo ako sa bakanteng upuan sa harapan niya at hindi pinansin ang sinabi "I was about to go home when I saw you come in" "Then" walang gana niyang sagot. "I got a heart attack"kinapa ko ang dibdib ko kung saan ang puso kong may sakit. "Don't be kidding me ,you look okey" sigurado niyang sagot. "You are Cardiologist and please check my heart" pakiusap ko at hindi pinansin ang sinabi. Parang Scanner siya sa paraan ng pagtingin sa akin masusi niya akong sinusuri bago nagpailing iling. "How would you stand straight at the same time walk confidently if you just got heart attack. Miss ,if you just playing with me. Stop it. I know who's really patient to those NOT." hindi man lang bakasan ng ngiti ang mukha niya.Sumandal siya sa bangko at pinaglaruan ang ballpen na hawak nito bago matamang tumingin sa akin. Nagwawala ang puso ko at tila gusto kumawala sa loob ng katawan ko. Hindi talaga normal ang nangyayari sa akin simula nang makita ko ang estrangherong ito. "Doc you shouldn't say NO to your patien--" "Oh dear, stop it.I'm not duty and it's a NO to you" dear...? Nakaramdam ako ng peste sa tiyan ko na hindi magkamayaw kung ano ang gagawin. Malapit na ako mamatay dahil sa pag atake ng aking puso tapos dumagdag pa ang kakaibang demonyo na naglalaro sa tiyan ko.Diyos ko poon. Ayoko pa mamatay! "My heart is attacking at the moment and my belly has something that I can't explain.And then you say NO ?Are you willing to see me dying right here!" iritado kong turan Hindi na nga magkaintindihan ang puso ko tapos sasabihin niya wala akong .....?Doktor ba talaga ang taong ito? May emosyong biglang dumaan sa mata niya hindi masyadong maiintindihan na mabilis ring naglaho kasabay ng bahagyang pagpikit niya ,bumalik ang misteryosong mukha niya at lumitaw na naman ang aurang hindi naniwala na may sakit ako. Meron nga eh!!! May sakit ako sa puso tas masakit na rin ang tiyan ko pero Doktor siya ng mga puso kaya naman hindi ko isasama ang tiyan ko sa ipakokonsulta. Napeste na talaga ako! Paano ba siya maniniwala? "I'm scared to lose my precious heart so please, I want the truth. Do I haven't heart desease?My heart is like an earthquake with high magnitude. I will never believe it is normal ." may isang butil ng luha ang kumawala sa pisngi ko at wala akong magawa kundi ang mapasinghot. "Miss o----" hindi niya natapos ang sasabihin ng bigla kong higitin ang kamay niya at igaya sa dibdib ko para ipinadama sa kanya ang heart attack na pinuproblema ko.Mas lalong lumakas ang lindol sa dibdib ko ng naramdaman ko ang mainit nitong kamay. Ramdam kong nanigas siya habang gulat na nakatingin sa akin. Sigurado naman sapat na katibayan ito para paniwalaan niya ang sinasabi ko ,alam kong nararamdaman niya ang puso kong malapit na sumuko. "You see?You feel it ?My heart is in danger .. It's beating and pumping so hard on my chest and that's not ordinary.I'm nearly can't breathe ,my belly is also affected--" Napatigil na lamang ako sa pagsasalita ng makita siya nakatingin sa akin na akala mo'y ako na ang pinakahibang na babae na nakilala niya. "E-ehem!M-my hand please" mabilis ko itong pinakawalan at hinayaang bawiin mula sa dibdib ko. "Sorry ..You don't believe me so I guess you need my proof" "O-okey fine! That's enough." "f**k!Why am I stuttering? What the f**k happening to me" Hindi ko siya masyadong marinig dahil halos bulong lang ito sa sarili.Baliw yata ang napuntahan ang isang ito. "Doc, tell me honestly my condition , please." Huminga siya ng malalim at ng makabawi ay tumingin sa akin.Sa pagkakataong ito may kakaiba kinang ang mga mata niya,pero bago pa lumayo ang diwa ko ay nakapagsalita na siya. "It's normal feeling of people ---" "Normal?"Putol ko sa sasabihin niya. "Don't kidding me Doc" dagdag ko pa. Ang kaluluwa ko ay hindi sang-ayon sa sinasabi niyang normal. Walang normal sa nararamdaman ko ngayon. "I know I'm not dying in one snap but I'm surely 101% that my heart is not normal. I got heart attack when I saw you ,You called me DEAR and I felt something tickle at the same time annoying in my intestines , Some devils are playing in my belly ,I can't breathe when I touched your hand and bring near me."muling kumawala ang luha ko kahit mukha akong iritado sa lagay ko.Natatakot ako na baka malapit na akong mamaalam sa mundo.Gusto ko pang mabuhay! "Don't you dare tell me that is normal because it will never be ----" naputol ako sa pagsasalita ng mapansing pigil nito ngiti habang ang taenga ay dinaig ang sili sa pula. "Oh my gosh!!!!Are you ....Are you...sick?"sinapo ko ang noo niya pero hindi naman ito mainit mas namula lang ito .Sinapo ko ang mapula niyang leeg pero hindi rin mainit. "s**t!!! What's happening to you Doc" kinakabahan kong turan.Ako yung may sakit sa aming dalawa pero mukhang siya ang unang mamamatay. Tangkang magsasalita ay may naramdaman akong basa na humampas sa aking muka.Gulat akong napabalikwas sa aking pagkakahiga at hinanap kung saan galing ang tubig na ngayon ay bumasa sa buong ulo ko. "TangGala!Kahit sino ka pang nilalang ka ay hindi kita paliligtasin hinagupak ka." "HAHHAHAHAHHAH" Nakatingin ako sa kutong lupa na ngayon ay nagbubunyi sa pang-aabala sa napakagandang panaginip ko. "TangGala ka talagang Gunggong ka, kailan ka ba titigil sa kabaliwan mo at ako na lang lagi ang pinupunterya mo ,huh! Gago ka talaga Stephen !!!!" Mabilis itong nagtatakbo palabas at mabilis kong pinagat ng habol.Gusto ko man ituloy ang naudlot kong panaginip hindi ko nagawa dahil sira na ang umaga ko.Salamat sa magaling kong kapatid ,TangGala! "Kapag nahuli huli kita Stephen ,tulog ka sakin!!!!!!!!!!!!!!!" "Isusumbong naman kita kay Mame Hahhahah" hindi ko siya tinantanan sa paghabol kahit napapagod ay tuloy tuloy pa rin ako,athlete yata ako.Hindi ako makakapayag na lagi niya akong bubulabugin sa aking pagtulog lalo na kapag napakaganda ng panaginip ko. Kahit nakakaiyamot ang kainosentehan ng babae sa panaginip ko ay gusto ko pa ring ituloy. Ano kaya ang ipinahihiwatig ng panaginip ko,hindi naman ako ganun ka inosente na kahit pagtibok puso ay iisiping may sakit na. Sino ang lalaking yon ?Sabi sa psychology lahat ng taong nakikita o lumalabas sa panaginip ay minsan ng nakita ,kung hindi matandaan malamang nakalimutan pero kahit anong kutkot ko sa ala ala ko'y walang talaga akong maalalang nagkita na kami. Naniniwala akong ang panaginip ay may nakatagong kahulugan gusto lang makipaglaro ng tinaguan. Simula nang dumating ako'y ganyan ang ginagawa ng kutong lupa kong kapatid.Nakakademonyo! Sinong matutuwa kapag ginising gayung nasa kasarapan ka ng paghimbing? Isang buwan na ang nakakalipas simula ng umuwi ako.Ang bilis ng araw,diba? "Papansin ka talaga "tumigil ako sa pagtakbo nang mapansing na nasa kalsada na pala kami at pinagtitingin ng mga taong dumadaan. TangGala!Medyo nakakahiya slight lang. "Huwag mo lang ipapalamara ang kaluluwa mo sa bahay ,Stephen!Tatamaan ka talaga sa akin." Ako na ang nag-adjust dahil kahit habulin ko pa ang sambakol kong kapatid ay hindi ako mananalo.Aba!Ikaw na ang humabol sa kabayo .Sige nga !? Hindi ko pa man natatanaw ang bahay namin may biglang magsalita sa likod ko. "Nasa'n ang tsinelas mo . Pumunta ka dito sa labas ng ganyan?" "Baka hindi."pamimilosopo ko "Manahimik ka na lang pwede? Kita naman, nagtatanong pa." Si Sodero ay kaibi-kaibigan ng kapatid ko.Tingnan mo nga naman ang walang hiya kong kapatid nakamasid habang kumakain ng ice pop. Nakakademonyo ang kadamutan niya.Makita ko lang ay naiirita na kaagad ako. Lakad takbo ang ginawa ko sa inis.Ikakain ko na lang ito sa bahay. "Oy Stephen, Bakit badtrip yata ang kapatid mo?Hindi man lang nagsukay HAHHAHA" "Edi suklayan mo para maranasan mong sumakay sa wheel chair.Kita naman nagtatanong pa ."rinig kong sa usapan nila. That's my brother! Pagbuhulin ko kayo eh! "Mame si Stephen inaatake na naman ng psychological issue niya. Dalhin na kaya natin siya sa mental nag-aalala ako na baka lumala ang lagay niya.Alam nyo ba kung ano ang ginawa niya kanina?Binuhusan niya ako ng tubig Mame yan tuloy nabasa yong kumot ko." biro ko sa seryosong tono kay Mame habang patuloy ang pagbati ng itlog . "Ako ang nag-utos don" "MA naman!Kayo pala ang salarin. Ipapa-assassin kita Mame" inis akong napatayo . "Alam mo ba kung anong oras na tapos nandun ka pa sa higaan mo't nananaginip . Susmayusep kang bata ka manananghalian na hindi ka pa lumalabas sa kwarto mo.At huwag kang pabusangot riyan huh, sasarguhin kita." "Grabe namang harsh mo Ma,Hahhahah" Sasarguhin daw ako ni Mame ,sadistang tunay. "Nga pala Ma,Nakita mo ba yong notebook ko ?Yung parang diary." "Wala .Yan ang sinasabi sa inyo !Hindi nyo nililipon ang mga gamit nyo kaya nawawala .Sa susunod ay huwag ka ng bibili ng gamit kung hindi nyo naman iingatan nag aaksaya lang kayo ng pera." Tamo 'to si Mame ,ako lang ang kausap pero nandadamay ng ibang tao.Nyo daw! Bakit nagtanong pa ako! "Sabi naman nila hindi mo makikita ang halaga ng isang bagay kapag hindi nawawala.Sadyang iniwala ko para malaman ko kung ano ang halaga non."palusot ko .Talaga namang hindi makikita ang halaga ng isang bagay hangga't hindi nawawala. Hindi hahanapin kong hindi kailangan. Bahagya niya akong hinampas ng isang sitaw "Palusot ka pang bata ka.Maghugas ka na at kakain na tayo" Hugas na naman. "MA,sa sunod nga'y sa dahon ng saging na lang tayo kain para hindi tayo hugas ng hugas ,itatapon na lang natin pagkatapos.Diba?" "Katamaran na naman ang nasa isip mo,Sleep huh. Pambihira ka talaga.Paano kung may asawa ka na?Asawa mo ang paghuhugasin mo?Naku! Iiwan ka niya Sleepen" "Ala-hoy hindi ako iiwan non liban na lang kong ingud-ngod ko ang pagmumukha niya sa lababo natin.HAHHAHAH" Bat napunta sa pag-aasawa,aber?Balak ko ngang mamatay ng dalaga.Problema lang ang mga lalaki sakit sa ulo at walang magandang binepesyo. "Ikaw Sleepen bantayan mo ang kapatid mo, mahalin mo hindi 'yong lagi mo na lang pinatulan." "Soskopoon ang hinagupak na yon ! " Eh mas Mahal ko pa yata sa sarili ko ang Gunggong na yon. "Huwag mo siya pababayaan kahit na anong mangyari maliwanag ba?" "Siyempre naman Ma,kapatid ko yon eh" "Magkapatid kayo ,itatak mo yan hindi sa utak kundi sa puso" " Anong nakain niyo Mame at napaka-seryoso mo ngayon.Huwag kayong mag-alala akong bahala kay Step.Hindi ko siya pababayaan." ngumiti siya ako naman nagpatuloy na saka tumigil. "Gusto ko lang palalahan ka .Sige ituloy mo na yan para makakain na tayo. Nagpatuloy ako sa ginagawa at inalalang muli yong panaginip ko. Naghain si Mame at ako naman ay umupo na.Wala si Step dahil sabi ni Mame late na rin kumain yon kanina kaya baka hindi pa nagugutom.Uuwi naman yon kapag gutom siya. Tahimik kaming kumakain nang basagin ni Mame ang katahimikan ng isang tanong. "Paano kung mawala na ako ,kaya niyo na ba?" Bakit nagtatanong ng ganito si Mame? Kung sa bagay saan ba ang tunguhin ng lahat ng tao..edi kamatayan. Mahirap man tanggapin darating ang araw na mawawala siya dahil lumilipas ang oras ,dumadaan ang panahon,tumatanda ang katawan at habang tumatagal ay lalong nanghihina. "Kakayain namin Mame pero huwag niyo muna kami iwan kase hindi magiging madali"panatag kong sagot para tumigil si Mame sa pag-aalala. "Masaya akong marinig yan sayo Sleepen.Hindi sa lahat ng pagkakataong ay makakasama niyo ako rito sa bahay darating ang oras na--" "Mame ,kumakain na po tayo" ilag ko sa usapan. Simula ng mawala si Papa ay natatakot na ako Iniisip ko pa lang ay sobrang hirap na. Tinapos ko ang pagkain at muling naghugas.