SUGAPA ( Stage 1 )

“Ang Magkakapatid na Chavez. ( 1 )”

KABANATA 1

April 2 | 5 AM

Gabriel

“Nay, papalaot na kami ni Tiyo Erning at baka tanghaliin na kami.” Wika ko sa Nanay ko na nasa loob ng kusina. Hinahanda nito ang mga babaunin namin sa buong araw na pangingisda.

Alas singko pa lang ng madaling araw ay naghahanda na kami para pumalaot sa gitna ng karagatan. Malayo layo pa kasi ang lalakbayin namin. Kailangan kasi namin na maging maaga upang marami kaming mahuling pusit.

Inakyat ko na ang kaldero na may laman na kanin. Dalawang galon na tubig. Habang ang Kuya kong si Michael, Raphael at Uriel naman ay busy sa pagtulong sa Tiyo Erning namin sa pagsakay ng lambat sa bangka na gagamitin namin.

Ang kakambal ko namang si Hariel ay nasa loob ng kusina kasama ang Nanay Ising namin. Katu katulong nito para sa paghahanda ng ilan pang pagkain na babaunin naming magkakapatid.

“Ate Ising, bakit ba ang tagal nyo dyan. Nadaganan na ba kayo ng kaldero? Aba’y bilisan niyo naman. Anong oras na. Baka wala na kaming mahuli.” Tanong ni Tiyo Erning na nagtungo na sa pwesto ko dahil sa tagal nga namin kumilos.

“Kuu.. Eto na nga. Syempre, kukulangin ang ulam niyo. Lalo na't malalakas kumain itong mga anak ko. Samahan mo pang gago ka.” Sagot sa amin ni Nanay Ising.

“Kaya nga bilisan niyo, Ate at baka wala na kaming maabutan na isda at pusit roon. Kunin mo na nga iyan, Gabriel. Dalhin mo na iyan sa bangka at ng makaalis na tayo.” Sambit nito na pilit na kaming pinag mamadali.

“Opo, Tiyo. Nay, Alis na po kami.” Paalam ko rito at niyakap ito ng mahigpit.

Dinala ko na ang kaldero na may laman pang adobong isda na hinanda nila ni Kambal sa loob. Totoo naman kasi ang sinabi nitong malalakas kaming kumain. Bato bato ba naman ang katawan naming magkakapatid.

Nakita kong pinaandar na ni Kuya Michael ang motor ng bangka namin. Apat kaming sasama kay Tiyo Erning upang mangisda. Si Kambal ay maiiwan dito para may kasama si Nanay habang wala kaming magkakapatid.

Dati ay sumasama pa ito sa amin, noong nabubuhay pa si Itay. Subalit simula ng mawala ito at maaksidente sa dagat ay minabuti na lamang namin na magkakapatid na may maiwan sa aming isa para makasama ni Nanay. At napagkasunduan nga na si Hariel na lang dahil hindi naman ito masyadong magaling sa panghuhuli ng isda.

Bunso kaming dalawa ni Hariel. Siya talaga ang pinaka Bunso dahil ito ang unang lumabas sa amin. Ang panganay namin ay si Kuya Michaell na trenta (30) na ang edad. May asawa na ito at isang anak na lalaki.

Sinundan naman siya ni Kuya Raphael na bente otso (28) naman. May asawa na rin ito pero wala pang anak. Kakakasal pa lang kasi nilang dalawa ng kababata nitong si Ate Dina.

Sumunod naman rito ay si Kuya Uriel na bente sais anyos (26) na. May nililigawan raw ito na taga ibang isla pero hanggang ngayon ay hindi pa rin namin kilala. Tapos kami na ni kambal ang sumunod na kaka bente kwatro (24) lang nung isang araw.

Nang makaakyat na ako sa bangka at mailagay ang kaldero na dala ko ay tumabi na ako sa Kuya kong si Uriel. Kami talaga ang tandem sa pangingisda

“Uy, Bro. Balita ko pinadalhan ka na naman ni Susan ng pagkain kagabi, ah. Bakit ba hindi mo pa kasi ligawan iyon. Patay na patay sa iyo, eh.” Pambubuska pa nito sa akin. Napailing iling na lang ako rito na natatawa.

“Akala mo siya, hindi dinadalhan ng mga pagkain at kung ano ano pang regalo. Mas marami paang sa iyo, Kuya.” Tugon ko rito.

Totoo naman iyong sinasabi ko. Ewan ko ba. Sinumpa ata kaming magkakapatid na biyayaan ng gwapong mga mukha at magandang katawan. Hindi sa pag mamayabang pero sikat na sikat kami sa buong Isla Ikako.

Madalas ngang inaasar ang mga magulang ko noon na napulot lang kaming lahat sa tae ng kalabaw dahil sa mga istura namin. Hindi naman daw kasi kagandahan ang Nanay namin. At nasa average lang naman daw ang itsura ng itay namin.

Madalas kaming mapaaway noon dahil sa mga pinag sasabi ng mga kaisla namin. Marami kasi ang mga mapanghusga rito. Mga chismosa na wala ng ginawa kundi ang pag usapan at pakialaman ang buhay ng bawat tao na narito. Hindi ko naman nilalahat. May mga mababait rin naman kaming mga kaIsla. Yun nga lang mas lamang ang mga hindi mababait.

“Gago. Hahaha. Pero seryoso, Bro. Ligawan mo na, para naman makatikim ka na ulit ng pukeng mamula mula at masarap. Hahaha.” Wika ni Kuya Uriel sa akin na ikinatawa ko ng labis.

“Paano mo naman nasabi na hindi ako nakakatikim ng p**e, Kuya Uriel?” Nakangising saad ko rito. Nanlaki ang mga mata nito.

“Talaga. Pucha..! Hahaha. Nakalimutan ko nga pala, na isa kang Chavez kaya walang babae ang hindi ibubuka ang mga hita sa iyo. Lalo na kapag nakita na nila ang mga pinaka asset nating magkakapatid. Hahahaha.” Natatawang sambit nito sa akin.

Isa pa pala iyon sa sumpa na hindi ko nasasabi sa inyo. Hindi lang gwapo at magandang katawan ang meron kaming magkakapatid. Meron pang isa na hindi ko talaga masabi kung biyaya ba o isang sumpa.

May mga malalaki kaming kargada. Huling sukat naming magkakapatid ay si Kuya Michael ang may pinaka malaking b***t talaga sa amin. Nasa 12 inches na kasi iyon kapag natigas. Konti lang naman ang inilaki ng p*********i nito sa amin.

Basta hindi bababa sa labing isa, ang mga sukat ng p*********i namin. Matataba pa. Putang ina! Maaaring nakakatuwa iyon sa iilan pero ang hirap nun para sa amin. Hindi kasi kami masyado makaramdam ng satisfaction kapag nakikipagtalik.

Wala pa ni isa sa aming magkakapatid ang nakasagad o naisagad ang mga b***t namin. ¾ lang ang pinaka todong nakakapasok sa amin sa kepyas. Madalas talaga ay nasasaktan ang mga babaeng kinakasta namin. Kaya naman nabibitin talaga kami.

Pinagkwekwentuhan kasi namin iyon sa tuwing mag iinuman kaming mag kakapatid. Saka alam sa buong isla kung gaano kami ka gifted. Sa suot pa lang naming short ay madalas na bumabakat talaga ang mga kargada namin. Partida na nasa malambot na estado pa ang mga iyon.

Ang mga iilang babae na nakatalik namin ang magpapatunay kung gaano kalaki ang mga kargada namin. Kaya hindi na namin kailangan pang mag mayabang. Marami ngang kalalakihan ang naiinggit sa amin. Hindi lang kami mapag tripan dahil kapatid ni Nanay Ising ang purok leader ng isla namin. Bukod pa diyan na takot talaga sila sa aming magkakapatid.

Bubugbugin talaga namin silang lahat. Oras na may na agrabyado sa amin na isa. Kaya nga ilag sila sa amin at nirerespeto ang pamilya Chavez.

“Puro talaga kamanyakan ang itinuturo mo dito kay Gabriel. Palibhasa ikaw puro kantot lang kasi ang laman ng utak mo. Bakit kaya hindi ikaw ang mag asawa na ng maging matino ka naman.” Saway sa amin ni Kuya Raphael.

Nakalapit na pala ito sa amin at mukhang narinig pa nito ang usapan namin ni Kuya Uriel.

“Luh. Aray ko naman, Kuya Raph. Hinay hinay naman at baka tamaan ng kidlat lahat ng manyak rito na nakasakay sa bangka. Paano na lang tayo makakauwi kung lahat tayo ay matatamaan. Hahahahaha.” Pang aasar nito kay Kuya Raph at tumawa ng malakas. Binato ito ni Kuya ng binilog na bimpo. Nakailag naman si Kuya Uriel sa binato nito.

“Uy, wag niyo ako idamay diyan. Loyal ako sa Ate Jenny niyo.” Sambit ni Kuya Michael na nakiki usyoso rin pala sa aming pag uusap. Napangiti na lang ako.

“Loyal ka nga, pero malibog ka pa rin gago. Hahaha.”Komento naman ni Kuya Raph dito. Nagtatawanan na lang kaming lahat sa sinambit nito. Ganito lang kami mag asaran lahat. Lalo na pag nagkakasama kami talaga. Masyado lang kasi talaga kaming malalapit sa isa’t isa.

Nag asaran pa kaming lahat at nag kwentuhan habang papunta sa gitna ng karagatan. Unti unti ng sumisikat ang araw. Tamang tama lang ang oras ng pag punta namin. Tiyak na marami na naman kaming isda at pusit na mahuhuli.

Ilang sandali pa ang lumipas ay nakarating na rin kami sa palagi naming pwesto para manghuli. Agad na inihulog ni Kuya Michael ang lambat ng dahan dahan sa dagat habang naadar ang bangka namin.

Naglagay naman kami ni Kuya Uriel ng goggles sa mata at pagkatapos ay tumalon na sa dagat. Kailangan kasi naming hampas hampasin ang tubig gamit ang kamay para mag punta sa direksyon ang mga isda at pusit sa lambat namin.

Sumunod na rin si Kuya Raph sa amin at nag simula na kaming maging abala sa pangingisda. Ito ang araw araw na buhay naming magkakapatid sa isla. Salat man kami sa karangyaan ay busog na busog naman kami sa yaman ng kalikasan.

Si Tiyo Erning ang nagmamaneho at nag babantay ng bangka namin. Siya rin kasi ang may ari ng bangkang iyon. Hati hati na lamang kami sa mahuhuli namin. 30% ang sa kanya dahil sagot nito ang mga kagamitan namin. Kasama na ang krudo at mga lambat na ginagamit namin sa pangingisda.

Mabait naman sa amin si Tiyo Erning. Hindi naman kami nito pinapabayaan. Katunayan ay para na nga namin itong ikalawang ama. Mas malapit pa kasi ito sa amin kaysa sa mga anak nitong nasa Maynila. May kaya kasi ang napangasawa nito kaya naman maalwan ang pamumuhay nila.

Ilang minuto pa ang ginawa naming pambubulabog sa mga isda at pusit ay iniangat na namin ang lambat. Halos mapuno na namin ang isang banyera na dala namin sa dami ng mga isda na nahuli namin. Hindi pa kasama roon ang marami rami ring mga pusit.

“Tiyak na matutuwa nito si Nanay at marami na naman tayo na mabebenta sa talipapa. Panigurado marami ring tinapa at daing na malilikha ito.” Komento ni Kuya Raph habang kinukuha namin ang iba pang isdang sumabit sa lambat.

“Kaya nga pilit inaagaw sa atin ang karagatan na ito. Paano napakaraming isda talaga dito sa atin. Magagandang klase pa. Kaya naman pilit tayong binubully ng mga putang inang intsik na yun.” Sambit ni Tiyo Erning sa amin.

Hindi na lamang kami nag komento pa sa sinasabi nito. Totoo naman kasi iyon. Saka galit talaga si Tiyo sa mga intsik. Hindi nga namin alam kung bakit ang laki ng galit nito sa mga iyon. Once kasi na nalaman nito na may dugong intsik ang isang tao ay automatic na kinamumuhian na nito iyon.

Inulit namin ang proseso ng ginawa naming panghuhuli kanina. Pinaandar muli namin ang bangka at nag tungo kami sa kabilang banda ng karagatan. Inihulog muli ang lambat ng dahan dahan. Sabay kami muling tumalon ni Kuya Uriel sa dagat, sumisid at nag simula ulit hampas hampasin ang tubig.

Mas malakas at mas maingay ang paghampas ay mas malaki rin ang tsansa na mas marami kaming mahuli na mga pusit. Mas mahal kasi ang presyo niyon kapag ibenenta sa merkado kumpara sa isda na mahuhuli namin.

Minsan nga ay kumukuha pa kami ng mga bato at inihahagis kung saan para mabulabog ang mga isda at maibugaw namin sila sa direksyon kung nasaan ang lambat namin. Lahat kaming mag kakapatid ay magagaling lumangoy.

Mga supot pa kami ay nasa dagat na talaga kami. Dito kami nag lalaro at dito rin talaga kami kumukuha ng ikinabubuhay namin. Kaya masasabi kong kaya naming sumisid kahit gaano pa iyan kalalim. Anak kami ng dagat talaga.

Nang maka apat na kami na hagis ng lambat ay umahon muna kami nila Kuya upang mag pahinga at kumain na rin. Sabay sabay kaming nag sikain ng mga dala naming ulam at kanin.

Masarap talagang mag luto si Nanay ng adobo at paksiw na isda. Hinding hindi kami mag sasawa na kainin iyon kahit pa araw araw yata na iyon ang dala naming ulam. Kwentuhan at tawanan muli kami habang nakain. Hanggang sa mapunta ang usapan sa pag uwi ng mga anak ni Tiyo Erning sa isla.

“Eh, bakit parang hindi ka masaya Tiyo. Ayaw mo yun, makikita mo na ang mga anak mo. Dapat nga masaya ka, eh.” Komento ni Kuya Michael rito saka sumubo ng pagkain.

“Hindi nyo kasi naiintindihan. Masyado kasing malayo ang loob ko sa mga anak kong iyon. Paano si Criselda kasi ay sinisiraan ako. Kita niyo nga ngayon lamang ako dadalawin sa islang ito. First time. Ako na sarili nilang ama. Pucha.” Asar na sagot nito sa amin.

Hindi rin talaga namin nakita at nakilala pa ang mga anak nito. Kilala lang namin sila base sa kwento ni Tiyo Erning. Kasing edad ni Kuya Uriel ang panganay na anak nitong si Vito. Tapos kasing edad naman namin ni Kambal ang ikalawa nitong anak na si Eliseo. Habang ang bunsong anak naman nitong si Miggy ay nasa bente na kung hindi ako nagkakamali.

“Matanong nga kita, Tiyo. Bakit ba kasi mas pinili mong manirahan dito sa isla. Eh, sabi ni Nanay ay sobrang ayos ng magiging buhay mo sa Maynila kung sumama ka lang kay Tiya Selda.” Tanong ko rito.

Maski rin kasi ako ay naguguluhan sa desisyon nitong Tiyo ko. Kung bakit nag tiya tiyaga ito sa buhay dito sa isla. Gayong pwede naman itong mag buhay mayaman sa Maynila. Hindi ko nga rin alam kung hiwalay na ba ito sa asawa nito. Simula kasi ng mag kaisip na ako ay mag isa na lang itong naninirahan sa maganda at malaki nitong tahanan malapit sa bahay na kinatitirikan namin.

“Mas masaya ako rito sa Isla. Saka sino na lang ang tutulong sa inyo kung aalis ako di ba. Bakit ayaw mo ba ako na narito, Gabriel?.” Tila nasaktan ito sa sinabi ko. Mukhang binigyan pa nito ng ibang kahulugan ang sinabi ko rito.

“Hindi naman, Tiyo. Ang swerte nga namin dahil nandyan kang palagi sa amin. Natanong ko lang naman.” Pagbawi ko kaagad rito. Ngumiti ito at tumango tango lang sa akin bago ipinag patuloy ang pagkain.

“Ako na lang ang sasagot sa tanong mo, Bro. Kung bakit mas pinili ni Tiyo na manirahan rito.” Sambit ni Kuya Uriel sa akin sa mahinang boses.

Ito kasi ang katabi ko kaya naman napalingon ako rito ng sikuhin ako nito. Nginuya ko muna ang kinakain ko bago ko tinanguan ito. Nakakalokong ngumiti ito sa akin bago nag salita ito at sabihin sa akin. Nanlaki ang mga mata ko sa ipinagtapat nito.

“Gulat ka noh. Totoo iyon. Itanong mo pa kay Kuya Michael. Hahaha. Kaya ikaw wag ka masyadong lalapit dyan. Ikaw rin baka makatasan ka. Hahaha.” Paalala nito na tatawa tawa pa. Tinignan tuloy kami ng mga kapatid ko at tila ba nagtatanong ang mga mata na nakatingin sa amin.

Umiwas na lamang ako ng tingin sa mga ito at nag concentrate na lamang sa pagkain. Hindi ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Kuya Uriel. Impossible kasi ang sinabi nito sa akin. Hindi ko naman kasi nakitaan ng pagiging malamya si Tiyo Erning. Gaya kasi namin ay bato bato rin ang katawan nito.

Hindi ko nga lang din ito nakita na may babaeng kinakatagpo. Ito nga lang sa pamilya Chavez ang matino raw sabi ni Nanay. Hindi daw kasi ito naging sakit ng ulo ng lola at lolo namin noon nung nabubuhay pa ang mga ito.

Pero madalas ko nga itong mapansin noon na napapatulala na lang sa mga katawan namin nila Kuya. Lalo na kapag napapadako na ang mga mata nito sa gitnang bahagi ng katawan namin. Hindi ko naman binigyan iyon ng ibang kahulugan at malisya dahil nga Tiyuhin namin siya at wala talaga akong alam na silahista ito.

“Kailan ba ang dating ng mga anak mo, Tiyo?” Tanong ni Kuya Raph rito.

“Sa sabado. Ilang buwan din silang mag sstay rito. Magiging magulo ang tahimik kong mundo.” Napapailing na sagot nito sa amin. Nagkatinginan na lamang kami ni Kuya Uriel. Hindi maalis ang pagka kangisi nito. Anim na araw na lang pala. Linggo kasi ngayon.

“Ilang buwan lang naman pala, eh. Tiisin mo na lang Tiyo. Hahaha. Malay mo ito na ang chance para makasundo mo sila.” Natatawang sambit ni Kuya Raph rito.

“Mamimiss ko ang bura-- este ang pangingisda nating ito. Tiyak kasi na hindi muna ako makakasama sa inyo. Kasi kailangan ko silang asikasuhin. Para walang masabi si Criselda sa akin.” Nalulungkot na wika ni Tiyo. Siniko muli ako ni Kuya Uriel.

“Alam mo na, Bro kung ano ang mamimiss niya talaga. Hahahaha.” Natatawa nitong sabi sa akin. Napatingin na lamang ako rito at kay Kuya Raph. Paanong mag papasubo si Kuya Raph rito gayong may asawa na ito. Saka ang ganda ganda ni Ate Dina. Bakit?

Pinagtitripan lang ako siguro nitong si Kuya Uriel. Paniwalain kasi ako agad. Mabilis kasi ako maniwala sa mga kapatid ko. Kung ano ang sabihin ng mga ito ay pinapaniwalaan ko kaagad. Hindi naman kasi sila marunong mag sinungaling. Mag lihim, oo. Pero ang mag sinungaling ay wala sa bokabularyo nilang magkakapatid. Yun ang turo kasi sa amin ni Tatay at Nanay na nakalakhan na namin.

“Hindi ka naniniwala sa akin, Bro? Hahaha. Wag mo lang ilalayo lagi ang mata mo kay Tiyo Erning. Tiyak kong may matutuklasan ka.” Dagdag bulong pa nito sa akin. Sasagot na sana ako rito ng tawagin ni Kuya Michael ang atensyon namin.

“Hindi ka pa ba tapos, Gab? Himala ikaw yata ang nahuling kumain. Bilisan mo na riyan. Marami pa tayong gagawin. Mag tatanghali na at masusunog na naman ang balat natin kapag nag bagal bagal pa tayong kumilos. Bilisan mo na dyan.” Sambit ni Kuya Michael.

“Opo, Kuya Michael.” Sagot ko rito at inubos na ang laman ng plato ko. Ako kasi ang nakatoka na mag linis ng pinag kainan naming lahat.

Mabilis kong inayos ang pinagkainan namin. Pahinga lang ng saglit ay nag simula na naman naming ilaglag ang lambat. Simula na naman ng panibagong pagsisid, pag huhuli at pag bulabog sa mga isda.

Naka siyam na beses na sisid kami sa buong maghapon bago namin naisipan na tumigil na at bumalik na sa isla. Punong puno na rin kasi ang limang banyera na daladala namin. Sapat na iyon. Saka sobrang init na at nakakapaso na sa balat dahil pasado ala una na ng hapon.

Habang nakatayo ako sa dulo ng bangka ay nilapitan muli ako ni Kuya Uriel. Inginuso nito sa akin si Kuya Raph at Tiyo Erning ng pasimple. Nag aasaran ang dalawa at nagtatawanan.

“Nang iintriga ka lang yata, Kuya Uriel eh. Wala naman akong kakaibang napansin sa dalawa. Mag Tiyuhin at Pamangkin lang ang turingan ng dalawa. Nantitrip ka na naman siguro sa akin gago ka. Hahaha” Tugon ko rito pagkaraan.

“Pagkat hindi mo kasi natityempuhan. Alam na alam ko na ang galawan ni Tiyo Erning.” Wika nito sa akin at pilit iginigiit na may kababalaghan talaga na nangyayari sa dalawa.

“Paano ka naman nakakasiguro na silahis si Tiyo Erning, Kuya Uriel?” Tanong ko rito bago ito muling ngumisi at binulungan ako.

“Dahil chinupa na rin ni Tiyo Erning ang b***t ko.” Bulong nito sa akin. Napalingon tuloy ako sa mukha nito at inaarok kung totoo ba ang sinambit nito sa akin.At nakita ko roon na walang bahid ng pag bibiro sa pagmumukha nito.

---1---