“เป็นผักได้จริง ๆ ด้วย ถ้าเธอเป็นผักมันก็ไม่สนุกน่ะสิ”
นิชาลีตวัดสายตากลับมาจ้องมองเขา ต่อว่าผ่านสายตา หน้ามุ่ย คิ้วขมวดมุ่น
“คืนนี้อย่าเพิ่งเป็นผักเลยได้มั้ย”
“จะเป็นทุกคืนหลังจากนี้” เธอตอบ ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะ
“เอาน่า ไม่ไปก็ไม่ไป มาสนุกกันนะ”
“รับปากแล้วเหรอ”
“อืม”
วันต่อมาประมาณสิบโมงเช้าจักรพรรดิก็เป็นฝ่ายโทรศัพท์ไปหาพรนับพัน คุณหนูสาวที่กำลังนั่งอยู่กับบิดายิ้มเมื่อคิดว่าเขาคงโทร. มาบอกเรื่องที่ขอไปเมื่อคืน
{ค่ะ พี่จิ๋น...ค่ะ...ไม่เป็นไรค่ะ...ค่ะ...เจอกันที่งานนะคะ}
เห็นสีหน้าและน้ำเสียงของลูกสาวเปลี่ยนไป เสี่ยซุนที่รักลูกสาวดุจแก้วตาดวงใจก็รีบถามหลังจากที่เธอวางสาย
“มีอะไร ลูกสาวคนสวยของพ่อ”
“ก็พี่จิ๋นโทร. มาปฏิเสธที่จะให้นังเลขานั่นมาเดินถือของให้พายน่ะสิคะคุณพ่อ อ้างว่ามีประชุมตอนบ่าย หึ”
ดวงตาตี่เล็กของจิ้งจอกเฒ่าหรี่ลงเหมือนในสมองกำลังมีความคิดบางอย่าง
“พายชักไม่ชอ
