กลับมาถึงออฟฟิศนิชาลีก็ทำงานต่อตามปกติ ทว่าพอนั่งทำงานไปสักพักแอปพลิเคชันธนาคารจากสมาร์ตโฟนของนิชาลีก็แจ้งเตือนว่ามีเงินเข้าจำนวน ‘หกแสนบาทถ้วน’ ดูจากบัญชีที่โอนเข้า เป็นของคนที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน
นิชาลีเงยหน้าจากจอสมาร์ตโฟน ลุกขึ้นพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารสามเล่มที่ต้องนำไปให้เขาเซ็นติดมือเข้าไปด้วย พอเข้ามาถึงหญิงสาวก็พูดเรื่องงานในแฟ้มงานก่อนจะเอ่ยถาม
“เงินค่าอะไรคะ”
คราวนี้คนที่นั่งเอาขาพาดโต๊ะในท่าครุ่นคิดมือควงปากกาในมือเล่นอย่างคล่องแคล่วเหลือบตาขึ้นมอง จากที่ไม่ได้มองหน้าเธอแต่แรก รับฟังแค่หู
“ค่าที่ดินที่เธอจ่ายไปไง”
“นิมไม่ได้ขอจากคุณเลยนะ โอนมาให้ทำไมคะ”
“ก็แก้วสารพัดนึกที่เธออยากได้นักไม่ใช่เหรอ พอฉันให้ก็ทำเป็นไม่พอใจอีก จะเล่นตัวไปทำไม”
หญิงสาวสูดลมหายใจเขาลึก ผ่อนออกยาวแล้วถาม
“ต้องแลกกับอะไรล่ะคะ”
มุมปากหยักกดยิ้ม “ไม่รู้ ยังคิดไม่ออก ออกไปได้แล้วฉันจะทำงาน”
โด
