ถึงกับต้องไปตาม…2/3
1174 Words
“ก็นิมเลี้ยงน้องหมาเหมือนลูก ลูกของลูกก็ต้องเรียกว่าหลานสิคะ กวนตรงไหน เนี่ยมีหลานชายตั้งสี่ตัว หลานสาวอีกสอง น่ารักมากเลย เนอะ ๆ”
เขาได้ยินเสียงร้องงื้ด ๆ ของลูกสุนัขเล็ดลอดเข้ามาในสายก็ถอนหายใจอย่างเอือมระอา เรื่องความกวนประสาทนี่ถ้านิชาลีเป็นที่สอง โลกนี้ก็คงไม่มีใครเป็นที่หนึ่ง
{ฉันไม่อนุญาตให้เธออยู่เล่นกับลูกหมาของเธอ ฉันมีงานให้เธอทำ รีบกลับมาเดี๋ยวนี้ อย่ามาลีลา}
“นิมไม่ได้ลีลาค่ะ นี่ก็บ่ายสามกว่าแล้วนะคะ นิมหารถไม่ได้หรอก นิมไม่ได้ขับรถมา เอาไว้พรุ่งนี้นิมจะรีบกลับแล้วกัน”
{ไม่ได้!} เสียงเข้มขึ้นอีกเท่าตัว
“ไม่ได้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะค่ะ นิมไม่มีรถกลับจริง ๆ พรุ่งนี้จะกลับแต่เช้านะคะ”
“ดื้อจริง ๆ ฉันจะไปรับเธอเดี๋ยวนี้ ส่งพิกัดมา”
“เป็นเมียที่ดีมาสามปีแล้วจะเป็นเมียที่ดื้อบ้างมันจะเป็นอะไรคะ” เธอยักคิ้วให้โทรศัพท์
“หยุดต่อปากต่อคำ แล้วทำตามที่ฉันบอก”
“ถ้าจะมารับก็รอแป๊บสิคะ”
หลังกดส่งพิกัดให้นิชาลีก็นั่งยิ้มล้อเลียนให้กับคนที่อยู่ในรูปโพรไฟล์ ความสุขเล็ก ๆ ของเธอคือการได้เห็นผู้ชายคนนั้นทำหน้ายุ่ง มันดูตลกดี สี่โมงเศษรถยุโรปกึ่งเอสยูวีก็ขับมาถึงบ้านสวนที่มีอาณาบริเวณร่มรื่นไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ จักรพรรดิมาไม่ถูกเสียทีเดียวนิชาลีต้องขับซาเล้งออกไปรับเขาที่ปั๊มน้ำมันใหญ่ก่อนจะขับนำทางเข้ามาบนถนนลูกรังที่ฝุ่นตลบ พอลงจากรถมาพ่อเจ้าประคุณของเธอก็หน้าหงิกหน้างอ
“ดื่มน้ำเย็น ๆ จากขันก่อนค่ะคุณจิ๋น ขับรถมาเหนื่อย ๆ”
เห็นสีหน้าบูด ๆ นั้นยังลังเลหญิงสาวก็เย้าต่อว่า
“นิมไม่ใส่ยานอนหลับลงไปเหมือนในละครคุณธรรมที่ดูหรอกค่ะ สดชื่นนะ”
ชายหนุ่มรับมาดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะในรถไม่มีน้ำเปล่าติดมาด้วย... อืม ดื่มน้ำจากขันสเตนเลสมันก็ชื่นใจเหมือนกัน
“กลับ”
ดื่มเสร็จเขาก็พูดคำนี้ขึ้นมา เหมือนไม่อยากเสียเวลาอยู่ในพื้นที่นี้นานไปกว่านี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว
“นิมยังมัดช่อจั่นไม่เสร็จเลย เหลืออีกไม่เยอะแล้วค่ะ ขอนิมทำให้เสร็จก่อนได้มั้ยคะ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว คุณจิ๋นไปรู้จักกับป้านิมก่อนมั้ยคะ”
ความจริงเขาก็ไม่เคยคิดอยากรู้จักญาติโกโหติกาของเธอหรอก อย่างไรก็ไม่มีความจำเป็นต้องข้องเกี่ยวกันอยู่แล้วในอนาคต แต่เมื่อมาแล้วมันก็ต้องทำไปตามมารยาท
“แต่ป้าของนิมเดินไปดูฝรั่งอยู่ตรงนู้น คุณจิ๋นเดินมาดูหลาน ๆ ของนิมก่อนแล้วกัน”
ว่าพลางเธอก็เดินนำไปโดยไม่รอให้เขาตอบรับหรือปฏิเสธอะไรเลย เมื่อหญิงสาวเดินห่างออกไปเขาก็จำเป็นต้องเดินตามเธอต้อย ๆ เพราะไม่รู้จะยืนอยู่คนเดียวทำไม จักรพรรดิได้ยินเสียงลูกสุนัขหลายตัวแข่งกันส่งเสียงงื้ด ๆ ก่อนจะเห็นก้อนปุยสีด่างกับสีดำล้วนวิ่งออกมารับ
“นี่ไงเด็ก ๆ ของนิม”
จักรพรรดิยืนเฉย ไม่ก้มตัวลงไปลูบหัวลูกสุนัขเหมือนนิชาลีแถมยังทำหน้าเหมือนรังเกียจพวกมันเต็มที่ ก่อนจะเห็นตัวแม่ของเหล่าลูกสุนัขวิ่งกระดิกหางออกมารับ ท่าทางเป็นมิตรไม่หวงลูก
“ตัวนี้แม่ของเด็ก ๆ ค่ะชื่อมีเงิน ส่วนสีดำตัวนั้นเป็นพ่อชื่อมีทอง แล้วลูก ๆ อีกหกตัวก็ชื่อ มีโชค มีลาภ ถังเงิน ถังทอง เฮงเฮง รวยรวย”
พอได้ยินชื่อของสุนัขครบทุกตัว คนที่ไม่ได้สนใจว่าเหล่าน้องหมาของเธอจะชื่อเรียงเสียงไรก็แสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า
“ฟังจากชื่อก็รู้ว่าเจ้าของหมาจน”
นิชาลีหันกลับไปยิ้มทะเล้น ไม่ได้มีสีหน้าเดือดร้อนกับคำพูดค่อนขอดของเขา แล้วตอบกลับว่า “ค่า ก็นิมยังจนอยู่นี่คะก็เลยตั้งชื่อแบบนี้ คนรวยอย่างคุณจิ๋นคงไม่ตั้งชื่อหมาเรียกเงินทองแบบนี้หรอก”
“แน่อยู่แล้ว” อย่างเขาไม่มีทางมาตั้งชื่อหมาเพื่อเอาเคล็ดเรียกทรัพย์แบบเธอแน่
“คุณจิ๋นอยากเดินดูสวนของนิมมั้ยคะนิมจะพาไปดู”
“ฉันมาพาเธอกลับไปทำงาน ไม่ได้อยากมาเดินชมสวน”
“แหม ไหน ๆ ก็มาแล้ว ไม่ลองดูหน่อยเหรอ มานี่ ๆ นิมจะพาไปดูพืชผัก ผลไม้ที่ป้านิมปลูก ป้าของนิมมือเย็นปลูกต้นไม้เก่ง ไม้ดอกก็งาม ไม้ผลก็ลูกดกมาก ผักก็มีตั้งหลายชนิดนะคะ งาม ๆ ทั้งนั้นเลย”
ไม่รอให้เขาพูดตอบอะไรนิชาลีก็เข้ามาจับมือเขาดึงให้เดินตามเข้าไปในสวน จักรพรรดิสะบัดมือเธอออกอย่างรำคาญ แล้วเดินแยกห่างจากเธอไปอีกด้านหนึ่ง เขาไม่ใช่เด็ก ๆ ไม่ต้องเดินตามตูดใครต้อย ๆ
“คุณจิ๋นอย่าเดินไปทางนั้น เดี๋ยวโดนหน่วยจู่โจมฝูงบินต่ำหรอก โอ๊ย มานี่ค่ะ”
ชายหนุ่มยืนทำหน้ามุ่ยปนงงพลางแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า ก่อนจะหันไปถามคนพูด
“ฝูงบินต่ำอะไรของเธอ”
“ก็ฝูงบินต่ำหัวเขียวที่บินหึ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น นั่นไง มันบินมาเกาะคุณแล้ว”
นิชาลีชี้ไปที่กอกล้วยที่อยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขายืน มีฝูงแมลงวันจำนวนมากบินวนตอมขยะอยู่ตรงนั้น
แล้วมีตัวหนึ่งบินมาเกาะบนเสื้อเขา
“แมลงวัน”
“มานี่ เร็ว ตรงนั้นมันปุ๋ยหมักของป้า แมลงวันมันเยอะ”
“ไม่บอกฉันพรุ่งนี้เลยล่ะ”
“ก็บอกอยู่นี่ไง ใครให้เดินไปทางอื่นล่ะ มาถิ่นใครก็ต้องเดินตามเจ้าถิ่นสิคะ มา ๆ รีบมาทางนี้เลย”
และแล้วเขาก็ได้รู้จักกับป้าของเธอที่ชื่อนวลละออ
“นี่คุณจิ๋น เจ้านายของนิมค่ะป้านวล อยากมาดูสวนของเรา”
เธอแนะนำเขาว่าเป็นเจ้านายของเธอ ซึ่งก็เป็นการดีที่ทำให้เขาไม่ต้องเอ่ยแย้งขึ้นมาให้เธอเสียหน้าต่อหน้าป้าหากเธอบอกว่าเขาเป็น ‘อย่างอื่น’ ของเธอ
^
^
^
#จะหอนก็ไม่กลัวจ้า มีเพื่อนหลายตัวช่วย อิอิ
***โปรดติดตามตอนต่อไปนะค้า
ฝากคอมเม้นมากันด้วยน้า มองไม่เห็นนิยายตัวเองในการจัดลำดับเลย ช่วยๆ ดันหน่อยน้า
- Writer
