เพ้อเจ้อ…2/1
856 Words
เช้าวันต่อมานิชาลีก็ยังตื่นก่อนด้วยสีหน้าแจ่มใสเพื่อมาเตรียมอาหารมื้อแรกให้ชายหนุ่มทันเสมอแม้ว่าเมื่อคืนจะโดนเขาทารุณร่างกายจนบอบช้ำขนาดไหน มันคงชินเสียแล้ว ร่างสูงสมาร์ตทุกสัดส่วนเดินออกมาจากห้องนอนเมื่อแต่งตัวเสร็จ
“นิมเตรียมไข่ลวก กับพิซซาโทสต์ไว้ให้ค่ะ” เมนูง่าย ๆ ที่นำขนมปังมาใช้แทนแป้งพิซซา ทั้งยังสามารถประยุกต์ใช้วัตถุดิบได้หลากหลายตามความชอบ แถมยังใช้เวลาทำไม่นานและขั้นตอนไม่ยุ่งยากด้วย
เขาไม่ตอบอะไร เรื่องกินจักรพรรดิไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอทำอะไรไว้ให้เขาก็กินได้หมด...ไม่เลือก...
“วันนี้คุณจิ๋นจะออกไปข้างนอกรึเปล่าคะ”
“ไป”
“เหมือนกันเลย”
ดวงตาคมตวัดมองคนที่ไม่เคยตัดบทสนทนาเขาเลย นิชาลีหมุนตัวจากเคาน์เตอร์ครัวมาวางจานอาหารลงบนโต๊ะมองคนที่กำลังถามเธอผ่านสายตา ริมฝีปากอิ่มทั้งบนและล่างยิ้มแล้วจึงบอก
“นิมจะกลับไปดูสวนที่บ้านหน่อยน่ะค่ะ ป้าบอกว่าอินทผลัมที่ปลูกไว้กำลังแทงจั่นแล้ว ดกมากเลย คงต้องเลือกตัดทิ้งบ้าง ไม่งั้นต้นจะรับภาระหนักเกิน เดี๋ยวอีกไม่นานก็ต้องตัดแต่งช่อแล้ว” เธอเจื้อยแจ้วบอกเล่าเรื่องผลผลิตพร้อมรอยยิ้ม
“คุณจิ๋นสนใจไปด้วยกันมั้ยคะ บ้านสวนของนิมน่าอยู่มากเลยน้า” ท้ายประโยคมีทำตาวิ้ง ๆ ใส่
“ไม่”
“แหม ปฏิเสธเร็วเชียวนะ”
“บ้านสวนของเธอก็เงินจากฉันทั้งนั้น”
“อะ แน่นอนอยู่แล้ว นิมถึงชวนให้ไปดูด้วยกันไง เผื่อว่าคุณจิ๋นอยากหาต้นไม้ ผลไม้อะไรมาปลูกเพิ่ม ปลูกไว้หลาย ๆ ปีมันก็โตให้ร่มเงาให้ผลผลิตด้วย แล้วพอเหนื่อยจากงานเราก็ไปพักผ่อนที่บ้านสวนได้ไงคะ อ้อ หรือถ้าวันไหนคุณจิ๋นอยากปลีกวิเวกก็เหมาะมากเลย”
เพ้อเจ้อ ฝันเฟื่อง จักรพรรดิกำลังบอกสองคำนี้ผ่านสายตา และส่ายหน้าเบา ๆ ในท่าทางนั้นนิชาลีรู้ดีว่าเขาไม่มีทางจะไปอยู่บ้านสวน ปลูกต้นไม้เลี้ยงปลากับเธอหรอก ที่ของเขาเหมาะจะอยู่บนที่สูง ๆ อย่างหอคอยเสียดฟ้าหรือยอดภูที่มองเห็นได้ทุกทิศทุกทางไม่ใช่บนพื้นราบเหมือนคนสามัญทั่วไปแบบเธอ
“นิมไปคนเดียวก็ได้ค่ะ”
“แล้วงานที่ให้ไปทำเป็นไง” เขาเปลี่ยนเรื่องเพ้อฝันไร้สาระของเธอเข้าเรื่องงานสำคัญที่เป็นหัวใจของเขา
“นิมก็รอเขาติดต่อมาเหมือนกันค่ะ”
“ก็คงพลาดเหมือนกัน”
“แหม คุณจิ๋นคะ นิมซะอย่าง ขอเวลาไม่เกินวันนี้หรอกค่า เขาต้องขายที่ให้เราแน่ ๆ”
“หึ”
นิชาลีนั่งลงข้าง ๆ กับชายหนุ่ม รู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยออกมาจากตัวเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาสูดดม
“ทำอะไรของเธอ เมื่อคืนยังไม่พอใช่มั้ย”
“เชอะ เปล่าซะหน่อย นิมแค่ได้กลิ่นแปลก ๆ จากคุณ คุณจิ๋นใช้อะไรล้างหน้าคะเช้านี้ ทำไม...”
เขาทำหน้ายุ่ง มองเธอก่อนจะตอบ
“ก็โฟมล้างหน้าขวดใส ๆ สีชมพูเหมือนที่เธอใช้นั่นไง”
ปกติแล้ว ไม่ว่าจะเป็นของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำแทบทุกอย่าง จักรพรรดิจะใช้ร่วมกันกับเธอ หญิงสาวจะเป็นคนสรรหาผลิตภัณฑ์ล้างหน้า ทำความสะอาดตัวแบบอ่อนโยนที่สามารถใช้ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาไว้เสมอ
“หา อย่าบอกนะว่า” หญิงสาวตาโต
“ทำไม”
“ก็ตอนที่คุณจิ๋นใช้ ไม่ได้สังเกตเหรอคะว่ากลิ่นมัน เอ่อ เหมือนกับกลิ่นที่คุณจิ๋น...” หญิงสาวทำหน้าเลิ่กลั่ก ชี้นิ้วลงมาที่ข้างล่าง ก่อนจะยิ้มแหย ๆ เมื่อเห็นว่าสีหน้าเขากำลังเปลี่ยนไปอีกทิศทาง รีบบอกในส่วนสำคัญ
“แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ มันเป็นสูตรที่อ่อนโยนมาก ขนาดจุดซ่อนเร้นบอบบางยังไม่ระคายเคือง รับรองหน้าคุณจิ๋นไม่แพ้แน่นอนค่ะ”
“นิม!”
“อะไรคะ คุณจิ๋นจะมาว่านิมได้ไง ก็คุณจิ๋นเอาไปล้างหน้าเอง โฟมล้างหน้าก็มี ทำไมไปหยิบขวดนั้น”
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเปลี่ยนที่ล้างตรงนั้นใหม่”
เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“อ้าว ก็นิมไม่คิดว่าคุณจิ๋นจะหยิบมันมาใช้ นิมก็วางเรียงกันไว้ แต่ก็หอมดีใช่มั้ยล่ะค่ะ แหะ ๆ”
“หอมบ้าไรกัน”
^
^
^
***เอาน้าคุณพรี่ อ่อนโยนเหมือนกัน ไม่แพ้หรอกเนอะ
อ่านชอบ อยากอ่านต่อ กดคอมเม้น หัวใจให้มนสิมีกำลังใจด้วยนะคะ
****โปรฯ อีบุ้กเรื่องล่าสุดหมดโปรฯ วันนี้ ฝากด้วยค่า
https://w***************m/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTE4NjcxMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjM0NzcyNyI7fQ
- Writer
