อยากอุ้ม…7/1
738 Words
จักรพรรดิขับรถมาถึงใกล้ทางขึ้นสถานีรถไฟฟ้านิชาลีจึงเตือนให้เขาเบี่ยงเข้าเลนซ้ายเพื่อจอดให้เธอลง
“คุณจิ๋นเข้าซ้ายได้แล้วบันไดสถานีอยู่ข้างหน้า”
“ใครบอกฉันจะให้เธอลง”
หญิงสาวหันมามองเขาตาโต “ก็นิมแก้ตัวให้คุณจิ๋นต่อหน้าคุณพายกับคุณพ่อของเธอแล้วไง”
“เรื่องของเธอสิ อยากพูดเองฉันไม่ได้พูด”
“คุณจิ๋นไม่กลัวว่าเสี่ยสุรเกียรติจะให้คนขับรถตามมาดูรึไงว่าเจ้านายส่งเลขาลงที่สถานีรถไฟฟ้าจริงรึเปล่า” นิชาลีส่ายหน้าถอนหายใจ
“หึ ตามมาดูแล้วยังไง” เขายิ้มมุมปากเหมือนไม่สนอะไร
“เธอคิดว่าเสือเฒ่าเขี้ยวลากดินอย่างเสี่ยซุนจะมองว่าเธอเป็นแค่เลขาของฉันจริง ๆ เหรอนิม”
นิชาลีทำสีหน้าตกใจ ยกมือทาบอก “นี่นิมแสดงออกว่านิมเป็นมากกว่าเลขาของคุณเหรอคะ...คุณพระ นิมเล่นละครไม่เก่งเลย”
น้ำเสียงของเธอแสดงถึงความเสียใจเป็นอย่างยิ่ง แถมยังดูแอกติงเกินเบอร์
“อย่าเว่อร์”
“แล้วต่อไป นิมจะมองหน้าคุณพาย ว่าที่ภรรยาของคุณได้ยังไงคะนี่”
สายตาคมตวัดฉับมามองคล้ายไม่พอใจในอะไรบางอย่างแล้วดึงสายตากลับไปมองที่ถนนที่รถยังติดแหง็กอยู่เหมือนเดิม
“แบบนี้อีกนานกว่าจะถึง” หญิงสาวรำพึงขึ้นมา
“ดีกว่าเดินไหมล่ะ”
“หึ นิมว่าเดินดีกว่า”
ตาคมตวัดฉับมามอง นั่งอยู่ในรถหรู แอร์เย็นสบายยังม่านอีก... เธอก็ชอบเล่นกับระบบให้เขารวนแบบนี้แหละ ดีกว่าปล่อยให้เวลาผ่านไปเฉย ๆ
จนมาถึงคอนโด พอเข้ามาในห้องนิชาลีปล่อยตัวตามสบาย ถอดเสื้อสูทพอดีตัวของเธอออก โยนกระเป๋าลงไปที่โซฟาแล้วมาเปิดน้ำเย็น ๆ ดื่ม พร้อมกับพึมพำออกมา
“โอ๊ย อิ่มมาก กะว่าเดือนนี้จะไดเอ็ตสักหน่อยก็เกิดจะมีคนสวยน้ำใจงามเห็นเราเป็นพระราหูถวายของดำให้ไปอีก เฮ้อ ท้องจะแตก” ถึงของดำที่ว่าจะราคาไม่ถูกแถมหนึ่งในนั้นยังเป็นอาหารขึ้นโต๊ะเสวยของซูสีไทเฮา แต่ถวายผิดที่ผิดเวลาแบบนี้ นิชาลีก็ขอบาย
จักรพรรคิเหล่มองผู้หญิงที่เขาไม่เคยลำดับความสำคัญ และนึกไปถึงอาหารที่พรนับพันสั่งให้นิชาลี
“แล้วไปแอบกินอะไรมาล่ะ”
“ไม่ได้แอบค่ะ หิวก็เดินเข้าไปนั่งกินในร้านเลย นิมกินข้าวมันไก่สั่งพิเศษด้วย เพราะไม่อยากรีบไปขัดจังหวะคนในเขาคุยกัน”
ร่างสูงเดินตามมา สายตาเขากวาดมองเรือนร่างที่พอดีไปทุกส่วนด้วยสายกรุ้มกริ่ม ไม่ต้องการให้ผอม หรืออ้วนไปกว่านี้แล้ว
“ไม่ต้องไดเอ็ตไดอดอะไรทั้งนั้น ถ้าเธอผอมกว่านี้ตอนฉันมีอะไรกับเธอคงคิดว่ากำลังเล่นลาวกระทบไม้อยู่ ตอนนี้กำลังพอดี”
“แหม อยากได้อะไรก็สั่งเอาตามใจชอบนะคะ ดูว่าที่ภรรยาคุณสิ ตัวเล็กตัวบางกว่านิม น่าทะนุถนอมเสียขนาดนั้น ไม่บอกเธอล่ะคะว่าชอบผู้หญิงมีน้ำมีนวล”
“นั่นมันเรื่องของฉัน มานี่”
หมับ!
“ว้าย ทำอะไร อุ๊ย คุณจิ๋น”
นิชาลีสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างหนาก้าวเข้ามาประชิดตัวแล้วดันแผ่นหลังเธอติดกับตู้เย็น
“คุณจะทำอะไร อื้อ ปล่อย” หญิงสาวครางเสียงอ่อย มองเขาตาพ้อ
“ฉันอยากอุ้มเธอ”
“อะ อุ้ม อุ้มแบบไหน”
“อุ้ม...แตง ไง”
มีเสียงร้องวี้ดว้ายเมื่อมือหนาแกร่งยกต้นขาข้างหนึ่งขึ้นมาพาดสะโพกสอบ ร่างบางเกือบเสียหลักมือข้างหนึ่งจึงรีบเหนี่ยวรั้งต้นคอแกร่ง มองเข้าไปในดวงตาคมดุเห็นความปรารถนาลุกโชนขึ้น ก่อนที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันจะก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอระหง
“คุณจิ๋น...อื้อ”
“จะอุ้มเข้าไปโยกในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำพร้อมกัน หึหึ”
^
^
^
***ว้ายตอนอยู่ด้วยกันเค้าดุนะคะ
ปล. ebook ภายในวันศุกร์ได้อ่านแน่นอนค่า ขอเวลาอีกนิด
อยากบอกว่าใครโหลด ebbok มีรูปลับเฉพาะให้ดูด้วยน้า ฝากไว้ด้วยค่า
- Writer
