I CAN’T really imagine that they are here in our house. Bumungad sa akin ngayon ang mukha ni Wayne at ng aking mga estudyanteng sina Sydney, Farah Jane, Erwin, Adonis, Dion, at Peter. Mayroon silang mga dalang pasalubong sa aking mostly prutas at mayroon ding mga tsokolateng isa sa mga paborito ko. Nagmano sila sa 'kin at kinumusta ang aking kalagayan.
“We really miss you, Ma'am. Isang araw ka pa lang na hindi pumasok sa ’min ay hinahanap na kaagad namin ang 'yong presensya,” saad ni Dion sa 'kin.
“Talaga lang ha Dion, akala ko talagang natuwa kang hindi ako pumasok ngayon. Wala na kasing puputak ang bibig sa kakapayo sa 'yong magtino sa pag-aaral,” sabi ko naman sa batang 'to.
“Kaya nga, Ma'am. Isa iyon sa na-miss ko.” Bolero rin pala itong batang 'to.
“Don't worry, Dion. Kapag gagal
