The Hired Wife Of Mr. Ryū Drago (R-18+/SPG)

CHAPTER 2

AFTER that discussion, I went back to my room. I looked for my phone. Nahanap ko iyon sa ilalim ng unan ko. Dinampot ko. I pressed the power button. Umilaw ang screen. I unlocked it using my thumb fingerprint. Lumakad ako palapit sa Cleopatra sofa sa left side ng kwarto ko, malapit sa balcony.

Pabagsak akong umupo saka sinandal ang aking likod sa malambot na sandalan. Inangat ang kaliwang kamay habang kapit-kapit ang cellphone.

In-open ko ang aking fake account using the social media app. I tapped the search button. Tinipa ko ang buong pangalan ni Ryu Drago. A few seconds later, lumabas na ang mga account pero walang tumugma.

Iba-iba ang apelido pero may mga kapangalan s’ya. Well, kung sa bagay, pinaimbestigahan na siguro ang taong ‘yon sa mga agent at wala silang nakuhang personal information ng anak ng mafia boss na iyon. I already memorized his face even though it is not that clear.

Nilapag ko na lang ang cellphone sa ibabaw ng wooden center table at sumandal pabalik. Maliban sa malakas sa ‘kin si papa at hindi ako makatanggi, gusto ko rin tumanggap ng mission dahil mas’yado na akong bored sa buhay.

You know, I am the daughter of a billionaire. Trained soldier naman na ako. Subok ko na ang mga training na makakaya kong gawin. I already traveled to different countries that I want to. Nalandi ko na ang mga lalakeng gusto ko.

Greenhouse café at fashion boutique ko na lang talaga ang pinagkakaabalahan ko ngayon. I am the boss kaya wala akong mas’yadong ginagawa. Naka-tambay lang ako sa café habang humihigop ng kape at sinusubukan ang mga menu.

Tulala lang sa labas ng café habang tinititigan ang mga sasakyan na dumadaan sa kalsada at ang mga taong naglalakad sa sidewalk.

Hindi ko inasahan na sa ganitong edad, sobrang boring na pala.

Wala akong magawa. There’s no excitement and thrill anymore. Samantalang noon, party at beach girl pa ako. Konting sagad na lang, lalagpas na ako sa kalendaryo. Ang kapatid ko, apat na ang anak pero ako, virgin pa rin.

I am thankful because even though I got exposed to the world of liberated people, I was able to control myself. Kahit ganoon ako, wala pang lalakeng naka-sungkit ng puso ko. Nakikipaglaro lang kasi sila.

Hanggang fling lang. Enjoyment ang hanap, hindi seryosong relasyon. “It’s eleven pm already…” nahihikab kong sambit.

“You may go out now. I am going to bed.”

“Okay, Madame,” pag-sangayon ng soldier. Narinig kong bumukas at sumara ang automatic na pintuan.

May plano naman ako mag-asawa pero soon na lang dahil ang hirap talaga maka-tagpo ng seryosong lalake sa edad na 'to. Kahit may mga pinagmamalaki naman ako, masusi ako sa pag-b-background check ng mga lalakeng nanliligaw sa ‘kin.

Maliban sa malalim ang kanilang mga bulsa, mga guwapo rin at masasarap ang katawan. Doon sila pasado pero kapag nag-imbestiga na ako, mapapamura na ka na lang talaga.

Ang iba, may mga kaso pa sa dati nilang asawa. May mga drug user at naka-encounter pa nga akong pedophiles. Ganoon kalala ang mga lalakeng nagkakandarapa sa ‘kin.

Oh, nakalimutan ko pa, naalala kong may dalawang guys na positive sa HIV. Akala nila mauutakan nila ako porke may hitsura sila. For now, hindi na muna ako nagtatanggap ng ligaw dahil naumay na ako.

I already felt the feeling of having butterflies in my stomach when a man made eye contact with me, naranasan ko na kung ganoo kasarap laplapin, lamasin ang dibdib ko at patibukin ang puso ko. Ilang taon na akong nakikipagflirt kaya naumay na ako.

In years of flirting, no man coveted my heart. Pinalibog lang nila ako pero hindi nila nakuha ang pagmamahal na gusto kong maranasan. Kapag hihindian ko sila sa nais nilang mangyari like, gusto nilang kunin ang p********e ko, when I refuse, lalamig na sila sa ‘kin at hanggang sa hindi na magpaparamdam.

Pinatunayan lang nila sa ‘kin kung gaano sila ka walang silbi. I can wait for my prince charming and soon, I will seize my happy ever after. Makakapaghintay naman ako. I am not rushing my love story.

Matapos ang mahabang pagiisip, tumayo na ako sa pagkakaupo sa Cleopatra sofa. Lumakad ako palapit sa bed ko. Humiga na ako roon at natulog na. Maaga pa ako bukas. Doon na ako kakain sa greenhouse café.

The next rainy morning, naka-alis ako sa demorgon’s village around 6 am. Nakapaglanding ang helicopter sa private lot landing space, 6:20 am. Sumakay ako ng taxi. After a couple of minutes, nakapasok na ako sa malawak na ground ng building ko. Nag-park muna ang taxi sa vacant parking slot.

Binayaran ko muna ang driver. Bago lalabas, kinuha ko muna ang udjustable umbrella sa loob ng hand bag ko. I opened the door. Pinalusot ang kaliwang kamay sa siwang. When I pressed the button, doon bumuklad ang payong.

Lumabas na ako sa taxi at humakbang patungong entrance habang pinapakinggan ang bawat pag patak ng ulan na tumutulo sa payong ko. I can smell the earthy fragrance that evaporates from the ground.

Habang papalapit sa entrance, naka-display na s’ya sa café stand ang mga menu ngayong umaga. Nang maka-apak na ako sa labas ng entrance, I pressed the umbrella’s button again. Tumiklop ‘yon at nilagay ko sa umbrella holder rito sa labas.

Bago ako makalapit sa pinto, automatiko ‘yon na bumukas pahati. “Good morning, madame Anhelisha!” Binati ako isa-isa ng aking mga empleyadong naka-duty sa counter, waitress at mga cleaners. Nginitian ko silang lahat.

Binaling ko muna ang bawat sulok. May mga customer na. They are waiting for their orders. Mayroong mga estudyanteng nag-l-laptop at mga magkakaibigan na nagkukuwentuhan. Marami pang vacant seats. Napupuno lang naman ito kung weekends.

“This way, madame… to your favorite seat.” Lumapit sa ‘kin ang isang waitress. Sinundan ko s’ya patungo sa kung saan lagi akong naka-upo. Sa gilid ng glass wall, sa center part banda. Hinila n’ya para sa ‘kin ang upuan. Pinatong ko muna ang bag sa ibabaw ng table bago ako umupo roon.

“Here’s the breakfast menu this morning, madame…” Ipinasa sa ‘kin ang menu book. Tinanggap ko iyon.

“Poached eggs, chorizo, white beans, and whipped ricotta.” Nilista n’ya agad sa papel na naka-ipit sa clip board na kapit n’ya.

“Anything for a drink madame?”

“Just hot americano.”

“Noted madame.” Saglit s’yang yumuko sa harap bago bago tinungo ang counter na nasa kaliwang dulo. Sa harap na pader, at the center part, may dalawang elevators doon at sa kalawakan nitong ground floor, naka-set up ang tables and chairs. Sa dulo naman doon sa kanan, mga sofa at couches then tables as well.

In every corner, you can see the different varieties of potted indoor plants, and elegant orchids. Sa pangalawang palapag naman nitong building, nandoon ang aking fashion boutique. May mga exclusive designers na nagtatrabaho sa ‘kin. Sila ang nag-p-provide ng mga items at dini-deliver na lang dito.

“Here’s your order, madame Anghelisha. Enjoy your meal po!” Isa-isang nilapag ng waitress ang full-breakfast plate at ang kape ko.

“Thank you.” Umalis na s’ya para maasikaso ang ibang costumer.

Sinablay ko na ang left thigh ko sa kabila at kinapitan ang handle ng tasa ng kape. Inamoy ko muna ang aroma no’n bago dahan-dahang humigop. I was just staring at the busy road while the heavy gloomy clouds were still showering tiny raindrops.

Sa loob ng mahabang mga buwan, ganito ang ganap ko araw-araw. I am bored, yes but I do appreciate the simplicity of life as a normal individual.

Habang pinagmamasdan ko lang ang mga kaganapan sa labas, napa-focus ako sa isang mamahaling kotcheng papasok sa teritoryo ko. Naging blur ang paligid dahil doon naka-tutok ang mga mata ko. Tumigil ang kotcheng ‘yon sa parking slot habang gumagalaw ang windscreen wiper.

Hindi ko inalis ang pagkakatitig doon hanggang sa may lumabas na isang lalakeng naka-black suit sa front seat habang kapit-kapit ang itim na payong. Lumakad s’ya sa backseat. Nang automatic na bumukas paangat ang pinto, doon n’ya in-open ang payong.

Bahagyang naningkit ang mga mata ko nang lumabas doon ang isang matanda na kaedaran lang yata ni Boss Kruger. Nakita kong nilahad n’ya ang kan’yang kamay. Doon ko naman nasilayan na may isang kamay ng babaeng kumapit doon at lumabas.

A young lady appeared in my sight. I think mga nasa 20 up lang s’ya. She was wearing a revealing piece of clothing. The red dress hugs her curves. Lumuluwa ang dibdib. Kahit ang lamig sa labas, mini skirt length ang haba para matakpan ng slight ang mga hita n’ya. May napansin din akong maliit na designer’s bag na hawak ng kaliwang kamay n’ya. Umangka na s’ya sa braso ng kan’yang asawa.

Masasabi kong asawa dahil nasilayan kong may kuminang na malaking bato sa singsing na nasa kaliwang palasingsingan n’ya. Isa pa, uso ngayon na mga bata ang inaasawa ng mga matatandang mayaman.

Patungo na sila sa entrance pero napapansin ko sa girl na hindi n’ya nagustuhan ang mga nakikita n’ya.

Unang tingin pa lang, ang arte n’ya.

“Sa iba na lang kaya tayo kumain? I don’t like here, darling…” she whined. Boses pa lang, nakakairita na sa eardrum.

“I love this café, my love. I discovered his underrated café yesterday. This will be one of my favorite cafés. Just look around, isn’t it refreshing?” Tinitigan nila ang bawat bahagi ng café.

“Ugh, it looks like a jungle to me. What if kung may creepy crawlers like bugs na didikit sa ‘kin?” His husband chuckled.

“Relax, darling.”

“Hello good morning, madame and sir! This way please!” Binati na rin sila ng waitress.

“I don’t want to sit down beside those plants,” maawtoridad na sambit ng babae.

“Okay, Miss. Dito na lang po kayo.” Sinundan ko sila ng tingin. Dinala sila ng waitress ko sa kaharap ko lang na vacant seats at table.

Pinaupo ng matanda ang bata n’yang asawa. Mag-kaharap lang kami at umupo na ang matanda na naka-talikod lang sa ‘kin.

Binigay na rin ng waitress ko ang menu book. Pumili na ang mag-asawa ng kanilang kakainin at nang mailista na, umalis na ang waitress. “You should have brought me to a fancier place than this lousy café.”

“Hindi ako nabubusog. Maliliit lang ang mga servings nila kung ikukumpara sa generous amount portions nila rito, darling,” paliwanag naman ng matanda.

Ang simple lang n’ya manamit. Polo shirt lang tapos pantalon. Samantalang bihis na bihis ang asawa. Parang ako ang nahihirapan sa make up n’ya. She’s still pretty without make up on though.

“Dapat sinama mo na ang stepson ko, darling.” Of course, I can tell that she is a second wife.

“You know it’s too impossible.” Wala naman akong intens’yon na pakinggan sila. Nagkataon lang na umupo sila malapit sa ‘kin kaya rinig na rinig ko ang kanilang usapan.

After several minutes, dumating na ang order nila at kumain na ang mag-asawa. They look cute together though. Mukhang mabait naman ang matanda at sweet s’ya sa girl. Hindi naman ako naiinggit. Nasasanay na ako na may ganito akong makikita sa loob ng café ko. May mga magkasintahan na rito na sila nag-d-date at normal na lang sa ‘kin ang ganitong eksena.

“Let’s go, darling.” Tumayo na sila sa pagkakaupo. They were done eating. Samantalang ako, lumalamig na ang sinerve sa ‘kin at hindi ko pa nakakain.

“Mauuna ka na sa labas. Pupunta muna ako sa restroom. Aayusin ko muna ang make up ko.” Sumangayon ang asawa n’ya at lumakad na papuntang exit.

“Excuse me? May I go to the restroom?” She approached the waitress.

“Of course, miss. Follow me po.” Sinundan ng girl ang waitress patungong elevator. Susubo na sana ako ng breakfast ko pero napa-baba ang hawak kong tinidor nang may masilayan ako sa upuan ng babae kanina.

May purple wallet akong nakita roon. Tumayo kaagad ako sa pagkakaupo. Pag-tingin ko sa elevator, hindi ko na sila nadatnan doon kaya lumakad ako palapit sa upuan kung saan naroroon ang wallet. Kinuha ko ‘yon at tinungo ang elevator 1.

“Good morning, Madame Anghelisha!” Nginitian ko ang mga empleyado kong naka-duty sa palapag na ‘to. Nag-lakad ako papunta sa restroom na katabi lang ng pintuan sa lounge nila.

Binuksan ko ang pinto. Tumigil sa bungad no’n dahil nakita ko agad ang babaeng naka-harap sa built in mirror. Kapit-kapit ng mga daliri n’ya ang red lipstick habang kinukulayan ang kan’yang bibig. Pinagdikit n’ya pa ang mga labi para kumalat ang kulay.

“Excuse me, you left your wallet.” Doon s’ya napa-tigil at binalingan ako ng tingin. Nakuha ko na ang kan’yang atens’yon. Inangat ko agad ang kaliwang kamay ko na hawak-hawak ko ang wallet n’ya.

“I found this on your seat.” Mabilis s’yang lumakad sa ‘kin.

Akala ko magpapasalamat s’ya pero bigla-bigla n’ya lang hinablot ang wallet sa kamay ko.

Asal kalye.

Great. Mukhang ibabaliktad ako ng babaeng ‘to.

Inangat n’ya ako ng naniningkit na mga mata. “How can I be so sure that you didn’t steal this?!” singhal n’ya sa ‘kin. Saglit kong pinikit ang mga mata. Pumakawala ako ng marahan na hininga saka minulat ulit pero bahagya ko nang binaba ang mga takulap.

“Huwag mo akong artehan. Mas mayaman pa ako sa ‘yo.”