ตอนที่ 3 เรื่องวุ่นๆ ของนักวิจัย
1153 Words
@ ณ แผนกทีมวิจัยบริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งยักษ์ใหญ่
“ชั้นบอกแกกี่ครั้งแล้วเนี่ย...ว่าให้เช็คภาพทุกครั้งก่อนส่งทีมโฆษณา ภาพมันไม่สวยและไม่คมชัด แกส่งไปทำไมเนี่ย อีคอป”
“อกอีม่อนจะแตก ลูกน้องชั้น”
เจ้ม่อนบ่นพร้อมกับกุมขมับ ‘พรุ่งนี้แล้วสินะ’ท่านประธานจะมาแล้ว ตัวเองยังเคลียร์งานไม่สมบูรณ์ ตายๆ มีหวังได้โดนตำหนิจากผู้จัดการใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นอาจพลาดหวังโบนัสประจำปีเป็นแน่แท้ ‘ตายแน่อีม่อน’
.
บริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งยักษ์ใหญ่ในภาคพื้นเอเชียที่ใครๆ ก็อยากเข้ามาทำงาน ด้วยสวัสดิการที่ดี เงินเดือนสูง และเป็นบริษัทที่มั่นคง
“โธ่ อีเจ้ ภาพมันคล้ายกันนี่คะ ใครจะไปแยกออกล่ะ”
คอปเตอร์ตอบกลับหัวหน้าสาว พร้อมกับส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เจ้ เดี๋ยวแก้มจัดการแก้ไขให้ค่ะ เจ้ไม่ต้องห่วงค่ะ ใจเย็นๆก่อนนะคะเรายังมีเวลาค่ะเจ้”
แก้มใสบอกเจ้ม่อนพร้อมกับหันมาทำตาดุใส่อีเพื่อนรักตัวดีที่รีบทำงานแบบลวกๆ เอาไปส่งทีมโฆษณาที่มีเด็กใหม่หวานใจที่ตนเองหมายปอง ทำให้เกิดเหตุการณ์ในวันนี้…
“พวกแกรู้มั้ยว่าทีมวิจัยของพวกเราจะโดนเทแน่ๆ ถ้าเรายังทำงานช้ากันอยู่ ท่านประธานใหญ่จะมาวันพรุ่งนี้แล้ว มาดูแลกิจการที่นี่…”
“แล้วเจ้ได้ข่าวว่าท่านประธานคนนี้โหดมาก ไม่เหมือนท่านประธานคนก่อน คนนี้เป็นลูกชาย...ที่ไม่เคยกลับมาประเทศไทยเลยตั้งแต่อายุ 20 ปี” ลูกน้องในทีมมองตากันอย่างอัตโนมัติถึงขาโหดที่หัวหน้าสาวเอ่ยถึง
“และแหล่งข่าวของเจ้บอกมาว่า ท่านประธานคนนี้หล่อมากๆ นะแก ลูกครึ่งไทยอเมริกัน มีแม่เป็นคนไทย หล่อเว่อร์เบอร์หนึ่ง หล่อแบบสุดแซ่บ เร่าร้อน ร้อนแรงสุดๆ ที่สำคัญยังโสดอ่ะแก ยังไม่มีครอบครัวเลยนะ อายุยังน้อยอยู่เลยสามสิบต้นๆ โอ้ย...ซีสสส์ คิดแล้วอยากเสพหนุ่มแซ่บจัง”
“............”
ฟังหัวหน้าสาวพูดแล้ว ลูกน้องในทีมต่างมองหน้ากัน พร้อมกับคิดในใจ ‘เอาอีกแล้ว เข้าสู่โหมดบ้าผู้ชายอีกแล้วอีเจ้ชั้น’
‘ทีมวิจัย’ เป็นทีมที่วิจัยคุณภาพอาหารก่อนผลิตเป็นสินค้าแปรรูปต่างๆ ที่มีเจ้ม่อน เป็นหัวหน้าแผนก แก้มใสและคอปเตอร์ทำหน้าที่วิจัยอาหาร ซึ่งมีคนในทีมงานอีกสองคน รวมทั้งเจ้ม่อนอีกคนก็มีทั้งหมดห้าคน ซึ่งในบริษัทนี้มีหลายแผนก มีพนักงานทั้งรายการผลิต ส่งออก โฆษณา วิจัย การตลาด บุคคล นับหลายพันคน
บริษัทยักษ์ใหญ่นี้ก่อตั้งมานาน มีท่านบอสใหญ่บริหารงาน แต่เมื่อสี่ปีที่แล้วบอสใหญ่ได้กลับประเทศไป หลังจากภรรยาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ทำให้บอสเศร้าใจเป็นอย่างมาก ทิ้งกิจการปล่อยให้รองประธานเป็นคนดูแล…จวบจนถึงวันนี้…ลูกชายของท่านประธานได้มาบริหารงานแทนผู้เป็นพ่อ ทำให้พนักงานตื่นตัวอีกครั้งกับการมาของ ‘ท่านประธานคนใหม่’
“แก้ม ชั้นว่า เจ้ม่อน ท่าจะบ้าผู้เข้าขั้นนะ นางแลดูมีความสุขมากอ่ะ ที่ได้มโนถึงท่านประธานคนใหม่”
คอปเตอร์กระซิบกระซาบเพื่อนหลังจากที่ส่งงานเจ้ขาโหดมหากาพย์เรียบร้อยแล้ว
“แหม อีคอป หล่อนไม่เคยบ้าผู้ชายเลยงั้นสิ” แก้มใสหันมาค้อนเพื่อนแล้วเบะริมฝีปากบางอวบอิ่มได้รูปสีระเรื่อใส่เพื่อน พร้อมกับกลอกตาโตกลมสวยไปมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ชั้นไม่ได้บ้านะยะ ชั้นแค่มีความรักย่ะ”
คอปเตอร์มองเพื่อนด้วยสายตาบ่งบอกว่าความรักที่อยู่ในอกกำลังเบ่งบานเต็มที่ สุกงอมพร้อมรับประทาน...^O^
“อุ้ยๆ พูดดูดีนะยะหล่อน ชั้นว่าแกน่ะ หนักกว่าเจ้ม่อนอีกนะ คลั่งรักหนักมาก เดินไปแผนกโฆษณาไม่รู้จักกี่รอบ ชั้นเห็นนะจ๊ะว่า หล่อนทำอะไร”
แก้มใสโต้ตอบเพื่อนอย่างทันควัน หยอกล้อเพื่อนตามประสาคนที่รู้ใจกันมานาน...คอปเตอร์เป็นชายที่มีร่างกายและผิวพรรณสะอาดผุดผ่องราวกับเป็นผู้หญิง สูงประมาณร้อยแปดสิบเซนติเมตร คอปเตอร์เป็นลูกคนโต และมีน้องสาวหนึ่งคน ชื่อว่า
ใยใหมซึ่งมีอะไรที่แตกต่างกับคอปเตอร์ราวฟ้ากับเหว ใยไหมถึงแม้ร่างกายเป็นหญิงกลับทำตัวเป็นชายตรงข้ามกับพี่ชายยิ่งนัก แต่ทั้งสองคนก็รักกันและสนิทกับแก้มใสเหมือนเป็นพี่น้องกันตั้งแต่ชาติที่แล้วก็ไม่ปาน...
“นี่ แก้ม วันนี้เลิกงานเร็วเราไปกินชาบูกันมั้ย ชั้นอยากกินอ่ะ”
“แกผลัดชั้นมาหลายรอบล่ะนะ วันนี้ชั้นไม่ยอมหรอก นะ นะ นะ แก้ม”
“เออ...ไปก็ไป ชั้นปฏิเสธแกได้เหรอ ชวนปราโมทย์ เจ้ม่อน ไอ่โบว์ไปด้วยสิ ทั้งทีมเราดีมะ”
“ได้เลย งั้นชั้นไปชวนน้องแม็คไปด้วยดีมั้ยแก”
“นี่ นายคอปเตอร์ แกพึ่งรู้จักน้องเขาเมื่อสามวันที่แล้ว และพึ่งคุยกันเมื่อคืน แกคิดว่าแกสนิทกับเขาแล้วเหรอวะ แกนี่มั่นหน้ามากเลยนะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คอปเตอร์ระเบิดเสียงหัวเราะ
“อ่าวเหรอยะ ชั้นคิดว่าชั้นเป็นแฟนน้องเค้าตั้งแต่ชาติที่แล้วซะอีก” คอปเตอร์พูดกับเพื่อนอย่างเขินๆ ที่ตนเองคิดเลยเถิดไปไกลราวกับตัวเองท่องอยู่ในอวกาศ
“ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ทำใจ”
“ฉันก็รัก จนจะเป็นจนจะตาย”
“เธอไม่ต้อง เธอไม่ต้อง มาทำลายความรักเรา” เสียงร้องเพลงของคอปเตอร์ดังขึ้น ทำให้ทุกคนในทีมหันมามอง และต้องรีบหาอะไรมาอุดหูของตัวเองอย่างรวดเร็ว ‘นักร้องเสียงเพี้ยนก็มา’
“โอย! อีคอปแกมั่นหน้าเสียงแกมากเลยนะ เจ้ว่าแกไปลงเรียนร้องเพลงน่าจะดีนะ ดีกว่าแกแหกปากร้องให้คนอื่นพลอยจะกินข้าวมื้อเที่ยงไม่อร่อยเอา”
“อ่าวอีเจ้ เสียงของชั้นเป็นเอกลักษณ์ หาตัวจับยากนะจ๊ะ”
“เออใช่ๆ หาตัวจับยากจริงๆ”
“อะ อะ จะบลูลี่ชั้นเหรอ...อย่านะเจ้...เจ้จะอิจฉาชั้นละสิ”
“เออ เอาที่แกสบายใจเลยอีคอป หมดคำจะพูด”
แก้มใสมองเพื่อนชายกับหัวหน้าสาวโต้ตอบกัน ส่ายหัวไปมา คู่นี้เป็นแบบนี้ประจำ ไม่มีใครยอมใครโต้กันไปมาอย่างไม่ลดละ รู้ทันกันหมด ไม่ว่าคู่นี้จะทะเลาะกันแบบไหน แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยทะเลาะกับแบบจริงจังสักที เจ้ม่อนจะรักลูกน้องทุกคนในทีม ทำให้ทุกคนเลยทำงานที่นี่อย่างสบายใจ มีหัวหน้าดี ก็ทำงานดีไปอีก
...........................................
- Writer
