ปราบพยศรักยัยรุ่นพี่

อาลี่ เด็กหนุ่มวัย 18 ปี ที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเปิด เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ฐานะร่ำรวยแต่เลือกใช้ชีวิตที่ปกติธรรมดาแตกต่างจากเพื่อนร่วมรุ่นที่เข้าเรียนเอกชนชั้นนำ อาลี่ ได้มาเจอกับ เจฟ เพื่อนที่มาสมัครเรียนพร้อมกัน คณะเดียวกัน เจฟได้พาอาลี่ไปเจอเพื่อนต่างคณะ เพื่อนสาวของเขาเรียนที่คณะนี้และได้เจอกันแล้วเพราะเป็นเพื่อนกลุ่มใหม่ อาลี่ที่ไม่ค่อยสนิทกับใครในมหาลัยสักเท่าไหร่ก็ยินดีที่จะตามไปเจอเผื่อได้พบเจอเพื่อนดีๆ เขาไม่ได้ซีเรียสอะไร “โย่วววว เป็นไงบ้างไนซ์” “อ้าวเจฟ วันนี้แกว่างมาเจอกันได้ไงเนี่ย แล้วพาใครมาด้วย” “เพื่อนใหม่เราเอง ชื่ออาลี่ หล่อรวยแต่ช่วยมีแฟนสักทีเหอะไอ้ลี่” ประโยคหลังเขาหันมาพูดกับเพื่อนของตัวเอง แล้วกลุ่มสาวๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างขบขัน “ยินดีที่ได้รู้จักน๊าอาลี่ กลุ่มนี้ก็บ้าบอไปเรื่อยอ่ะ คบได้” เจ๊โรส สาวไซส์มินิที่อายุมากกว่าทุกคนในกลุ่มถึง 5 ปี เธอเรียนช้าเพราะว่าฐานะที่บ้านไม่เอื้ออำนวย “สวัสดีครับทุกคน ชื่ออาลี่ครับ” สาวๆ ในกลุ่มยิ้มให้อาลี่ หนุ่มหล่อที่เข้ามาใหม่ในกลุ่ม อาลี่มองเจ้โรสไม่วางตาเพราะว่าแปลกที่เธอเหมือนจะยิ้มต้อนรับเขาแล้วเธอกลับนิ่งไปอีกแบบที่วางตัวเหมือนคนเย่อหยิ่ง แล้วก็มีเรื่องไม่คาดคิดคือ เจ๊โรสเดินเอาขนมมาแบ่งให้เขากินเหมือนสนิทกันมาก ปกติเขากินค่อนข้างยากและเลือกกิน แต่นี่คนตัวเล็กเอามาให้ เขาเลยหยิบมาชิมชิ้นนึง “อาลี่เอาขนมไปชิมดูสักชิ้นมั้ย เผื่อจะชอบ” เจ๊โรสหยิบยื่นไมตรีให้เพื่อนใหม่กลัวว่าเขาจะอึดอัด “ขอบคุณครับ” อาลี่กล่าวขอบคุณพี่ใหญ่ของกลุ่ม “ของผมอ่ะเจ๊ ขอมั่งดิ” เจฟรีบขอมั่ง เจ๊โรสยื่นไปให้น้องชายอีกคนในทันที “เจ้านี้อร่อย และรอคิวนานมาก ต้องได้กิน” คนพูดยังหยิบขนมเข้าปากและกินอย่างอร่อยเรื่อยๆ จนหมดลง อาลี่มองทุกการกระทำของคนตัวเล็ก ตรงหน้าอย่างไม่วางตา เพื่อนๆ ในกลุ่มเริ่มมองตามสายตาอาลี่ ที่มองพี่ใหญ่ในกลุ่มแบบอมยิ้มหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้ากันเฉยๆ "นี่แกสองคนเรียนเสร็จล่ะหรอวันนี้อ่ะ" โรสเอ่ยปากถามน้องชายขึ้นมา "เรียนเสร็จแล้วเจ๊ ผมจะไปฝั่งนู้น เจ๊ไปด้วยกันมั้ยเดินเล่น" เจฟเอ่ยชวน "ไปสิๆ วันนี้มีงานเย็นๆ จะไปหาชุดสักหน่อย อาลี่ไปมั้ย" " เจ๊ไปงานอะไรหรอครับ" "อ๋อ งานรถน่ะ ที่ไบเทคนี่เอง" "อ๋อหรอครับ ไปดูรถหรือไปทำงานครับเจ๊" "เจ๊น่ะเห็นแบบนี้ นางเป็นกองบรรณาธิการของนิตยสารรถยนต์เลยนะจ๊ะขอบอก" เมล์เอ่ยปากบอก "ของเล่มไหนครับเจ๊ เผื่อผมรู้จัก" อาลี่ยังเอ่ยปากถามไม่หยุด "ไว้ไปงานกับเจ๊สิแล้วจะบอก" "งั้นผมกลับห้องก่อนดีกว่า ไว้เจอกันที่งานนะครับ อ่อขอไลน์หน่อยสิครับจะได้นัดเจอกันถูก" อาลี่ขอไลน์โรสตรงๆ ต่อหน้าเพื่อน "ถ้าเจอกันที่งานตอนทุ่มนึง ตอนนั้นพี่จะให้แล้วกัน ถ้าเราเจอกันนะ" โรสบอกกับน้องใหม่ในกลุ่มเพื่อนแล้วยิ้มอ่อนให้เขา "งั้นผมไปเดินเล่นกับเจ๊ก็ได้ แล้วค่อยกลับ" อาลี่เอ่ยขึ้นมา จนเจฟมองหน้าว่าทำไมมันพูดเก่งกับเจ๊คนเดียว "อ่ะๆ ไปกันเถอะ เดี๋ยวร้อนกว่าเดิม" เจฟรีบชวนเพื่อนทันที ทุกคนเดินไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน แล้วชวนกันดูของสวยๆ งามๆ อย่างที่ต้องการก่อนจะออกมาเจอกัน โรสเดินไปหาชุดราตรี เพราะเธอต้องออกงานกับเจ้าของนิตยสารในฐานะหลานสาวบุญธรรมที่นั่งตำแหน่งบรรณาธิการนิตยสารด้วยนั่นเอง นี่ไม่ใช่งานแรกที่เธอไปและออกงานกลางคืน กลางวันเธอยังเป็นตากล้องจำเป็นอีก "เจ๊ออกงานบ่อยมั้ยครับ" "ถ้าเป็นพวกเกี่ยวกับยานยนต์ พี่ก็ไปหมดทุกงานนะ รถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ พี่ไปหมดเลย เทสรถหรือลองรถใหม่ในสนามก็ไปนะ" โรสยังเจื้อยแจ้วให้คนตัวโตฟัง ความจริงอาลี่เป็นหนึ่งในผู้บริหารเกี่ยวกับยานยนต์ค่ายใหญ่ เขาเองก็ต้องทำงานเช่นกันและเรียนถึงสองที่พร้อมกัน เขาคิดไม่ผิดที่มาเรียนที่นี่ เขาได้เจอคนที่พิเศษที่เขาจะเอาไปทำงานด้วยได้แล้ว "เย็นนี้ไปงานยังไงครับ" อาลี่ถามต่อเพราะอยากไปรับไปด้วยกัน "ไปแท๊กซี่จ้า" โรสตอบไปแบบไม่คิดอะไรมากมาย น้องถามก็ตอบเธอเป็นคนเปิดเผยเสมอถ้าไม่ได้สำคัญซับซ้อนอะไร "งั้นเย็นนี้ผมขอไปรับนะครับ ไปพร้อมกันก็ได้ครับ งานนี้ผมก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน" อาลี่รีบบอก โรสเพราะกลัวเธอจะไม่ไปด้วย "พี่ไปกับลุงน่ะสิ รบกวนอาลี่เปล่าๆ พี่เกรงใจค่ะ" เธอยิ้มหวานส่งให้เขาทันที เธอเกรงใจจริงๆ "ไปเถอะครับ เดี๋ยวลี่ไปรับนะครับ" อาลี่ยิ้มอย่างจริงใจไม่มีอะไรพิรุธหรืออย่างอื่น "อื้อ ก็ได้" อาลี่รีบเข้ามาช่วยถือถุงกระดาษที่มีชุดและรองเท้า ให้คนตัวเล็กทันที ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของเพื่อนๆ ทุกคน แต่ไม่มีใครพูดอะไรเพราะไม่แปลกหากเพื่อนใหม่จะสนิทกับเจ๊ เพราะเจ๊ใจดีกับทุกคนเสมอ โรสกลับมาถึงออฟฟิศ และแต่งตัวให้ตัวเองจนเรียบร้อย ใบหน้าที่ถูกแต่งเติมเครื่องสำอางอย่างประณีต และชุดสีครีมเปิดไหล่ข้างนึงที่เข้ารูป ความยาวของชุดนั้นพอดีหากสวมรองเท้าเข้าไป แต่การผ่าด้านหน้าขานั้นสูงเอาเรื่องอยู่ แต่เธอชอบเซ็กซี่หน่อยๆ ตอนออกงานสังคม เลยไม่ค่อยแคร์ "ทำไมวันนี้หลานสาวฉันสวยขนาดนี้" "ลุงคะ วันนี้เพื่อนรุ่นน้องจะมารับนะคะ เราไม่ต้องเรียกแกรปหรอกค่ะ" โรสยังเจื้อยแจ้วบอกลุงของเธอ "มีหนุ่มน้อยมารับด้วยหรอลูก" "เพื่อนคร่า นั่นไงมาละ เสียงรถจอดหน้าออฟฟิศพอดีเชียว" โรสเดินออกไปรับอาลี่ อาลี่ที่ยังไม่ลงจากรถมองออกมาผ่านกระจก ใจเต้นเป็นกลองรัวเลยทีเดียว "สวยชิบหาย มองไม่ผิดจริงๆ" อาลี่ยิ้มกับตัวเองก่อนจะก้าวลงจากรถไปรับคนสวยที่เดินมาหาเขา "เดินลงมาทำไมครับเดี๋ยวก็ล้มหรอก" "ไม่เป็นไร เกรงใจจะแย่แล้วที่ทำให้ลำบากมารับไปงานเนี่ย" "ขอเข้าไปสวัสดีคุณลุงก่อนได้มั้ยครับ" อาลี่เดินซ้อนหลังรุ่นพี่ในทันทีกลัวเธอล้มลงเพราะชุดสวย โรสเดินนำเข้าไป ก่อนที่จะตกใจเข้าไปอีกที่สองคนรู้จักกัน "อ้าวอาลี่ ลุงก็นึกว่าเพื่อนคนไหน รู้จักกันแล้วหรอ นี่ว่าจะพาไปแนะนำอยู่เชียววันนี้" "อ้าว อะไรเนี่ย ยังไงอ่ะ หนูงง" "อ้าวลุงเทียนเองหรอครับ สวัสดีครับ สบายดีนะครับ" "สบายดีลูก แล้วพ่อกับแม่สบายดีมั้ยล่ะ วันนี้ไปงานด้วยรึเปล่า" "ไปครับคุณลุง เดี๋ยวเจอกันในงานแน่นอนครับ" "งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวคนในงานรอแย่เลย โรสวันนี้ก็ไปทำตามที่บอกนะ เสร็จแล้วเจอกัน" "รับทราบค่ะคุณลุง" ทั้งสามเดินออกจากออฟฟิศแล้วไปขึ้นรถ ลุงไปนั่งด้านหลังแทน ให้หลานสาวนั่งข้างคนขับ เพื่อสังเกตอาการของทั้งสองคนว่ายังไง "ค่อยๆ เดินนะครับพี่โรส เดี๋ยวสะดุดล้มจะเจ็บตัว" อาลี่ไม่พูดเปล่า แต่เปิดประตูรถหรูให้เธอขึ้นไปนั่งด้านข้างเขาก่อนจะปิดประตูลงแล้วอ้อมไปข้างฝั่งคนขับแล้วออกตัวไปในทันที คุณลุงมองสองคนเงียบๆ ไม่พูดอะไรอีก มีแค่สองคนที่คุยกันเรื่องเรียนกับนิสัยเพื่อนๆ ในกลุ่มและถามกันถึงของกินที่ชอบหรือชอบไปเที่ยวแบบไหน ตามประสาเพื่อนกันไม่มีอะไรเกินนั้นในตอนนี้ แต่สายตาที่อาลี่มองหลานสาวตัวเองนั้นแปลกไป ลุงรู้ดีเพราะรู้จักเด็กคนนี้มานานก่อนจะมาเป็นผู้บริหารในทุกวันนี้ ถ้าเป็นคนนี้เขาก็ไม่ห้ามอะไรอีกแล้ว...