The Heartless CEO

CHAPTER 5

Heidenn's POV

I keep on playing my glass of vodka in a circular way when a familiar voice suddenly came out of nowhere.

"Hey bro! What's up?" nakangising bati nito sa akin sabay tapik sa balikat ko. Umupo siya sa upuan na nasa harapan ko.

I boredly looked at him. I'm kinda tired today. Really damn tired.

"So, how things going on?" he asked me. Umiling lang ako sabay lagok ng isang shot ng vodka.

"What's with the visit man?" he asked me again with a playful smirk on his lips.

I drunk another shot of vodka before I gaze at him.

"I shall suggest you should stop assuming that I visited here because of you" walang ka-emosyon kong saad "I just came along" I added.

"Oh come on. Don't you miss me dude? don't worry ako namiss kita ng sobra!" natatawang sambit ni Jeyo.

"Is that your way of accommodating your CEO?" napailing ako at ngumisi.

"Oh yeah, of course! I almost forgot that the heartless CEO is here" sarkastikong aniya at bahagya din itong ngumisi.

"Heartless your ass" angil ko.

I haven't met my friend for three months. He was probably one of my trusted partner in business world and been my best buddy since childhood days. We're bestfriends.

Both me and Jeyo were apparently went to other country last 3 months. I went to London but I don't know where did he go. Well, I'm aware that he has work to do. Ngayon lang niya ulit binisita ang kanyang Resto Bar.

I came here at his Resto Bar everytime I wanted to chill and to have some good time with myself, alone. I just want to let my mind flew away.

These past few months, I just couldn't understand myself. It's like I've been mentally murdered by a certain person. Not in physical but mentally.

I couldn't think straight or make things work. I guess I'm slowly fvck up.

What did she done to me? I hissed quitely in my mind as I shook my head. That woman, Rinne Love Sandievo had been tortured me, mentally and emotionally.

Sumeryoso si Jeyo habang sinusuri ang kabuuan ko.

"So how's Paris man? still looking gorgeous?" Jeyo seems eager to catch up for a fresh buzz with my fvcked up life. "So what's happening between the two of you? Alam mo uso din minsan ang comeback"

I stared at him for a second then diverted my gaze away. Among all the question he may ask, bakit iyan pa?

"She's still in London. Same as old Paris" malamig na tugon ko naman.

After I fired my Secretary, I went to London and been staying there for three months in which sucked my whole system. It was a plain business trip obviously yet I was wrong. I stayed at london to look over someone I badly want to see and I was screwed up, so I came back here in Philippines instead.

And now I'm back in Philippines but still on leave. I'm not just in the mood to deal with anything that related to business.

"I know for sure that you are still in love with Paris" makahulugan nitong saad saka ngumisi sa akin.

"But you still love Austria too, correct me if I'm wrong" now it's my turn to triumph.

"Darn it. I didn't expect that. Nasa pilipinas tayo okey? So, we better talk crisis in Philippines not some people from other countries" asik ni Jeyo pero napatawa nalang ako ng mahina. "And let's stop talking about that subject. It's too confusing"

"Glad, you do realized it" sang-ayon ko saka muling uminom ng alak.

"Great, but we can talk 'bout some other women then?" may halong pang-aasar ang boses nito.

"Wait, ilan kaya naikama ni Mr. CEO sa London?" nakangisi ang loko tsaka pakunwaring nagbibilang gamit ang daliri niya.

What the fvck?

"Tsss jerk" I hissed. Saka ko ito pinangsikitan ng titig pero nakangisi parin ang loko.

"Stop it asshole" I demanded him but this punk was a hard-headed one. Uminom nalang ito ng alak pero bakas parin sa aura niya ang pang-aasar.

"Defensive huh? Don't ya worry. I know you. You don't cheat" sabi pa ni Jeyo at napatawa.

Certainly, I don't cheat. I've got no time for that.

Umiling nalang ako at napatingin sa bandang kumakanta ngayon. I really loved the voice of their vocal. It suits the way he delivered the songs of my favorite band, which is Weslife.

What makes a man by Weslife was currently played really well.

Ang totoo wala akong naikama sa London. Hell no! mas hamak na mala-anghel ang kagandahan ng mga pinay kung iisipin.

All of a sudden, I remembered a certain woman again. A long lost gorgeous woman who stole my mind often.

I wonder where is she right now? but I just realized I was too heartless the day I fired her.

I don't know. I just did it out of control. Maybe I was too occupied by my anger over someone kaya sa kanya ko nailabas ang sana ng loob ko.

"Mukang mauubusan ang resto bar ko ngayon ng alak ah?" saad ni Jeyo at tinanaw ang mga boteng nasa lamesa. I don't know if he's trying to joke.

Hindi pa ako lasing kaya ko pa naman uminom ng ilang shots pa.

"As if naman wala kang pera pambili. You're the owner right?" pambara ko.

"Oh I'm kinda slow. Andito pala banker ko si Mr. Ceo. You've got billions in your pocket right?" he teased.

I glared at him pero tumawa lang ito ng nakakaloko.

"Shut up dickhead" saka kami nagtatawanan.

After a minutes of silence...

"Tell me what you've got about the woman..." I stopped because her face suddenly showed up inside my head. Her perfect face.

"About the woman in red dress? Uh yeah of course. I've tasked some morons to do the job but they haven't tracked her. She must be really gotten into your head, I guess?" saad ni Jeyo.

I wet my lips. He's right. She's inside my head, almost everyday.

"I don't know. I just need to find her" I uttered.

Umililng lang si Jeyo. "Sometimes, women are the craziest creature to deal with"

I chuckled. I couldn't agree more. My best buddy is now making sense.

May tinawag si Jeyo. Mag-paorder ulit ito ng inumin. Hinayaan ko nalang siya, total siya naman ang may ari nito.

I suddenly fell into a deep thinking. I don't know why either. I just remember her.

Am I really a heartless? But why I'm feeling so fvcking depressed at the moment?

"Excuse me, Sir. Here's your order... 4 bottles of San Miguel beer, and-" biglang napukaw ang atensyon ko. I think I got myself paralyzed. I couldn't move even a single muscle.

She also immediately stop when our eyes met.

I look at her. Deeper. But she quickly diverted her eyes away from me. Great!

She looked paled at napakurap ng ilang beses.

"And a 3 bottles of v-vodka. Enjoy your night Sir" I think I missed her soft voice. She quickly vowed her head before turning back then gone.

I was left speechless. Natulala ako ako sa ere.

Damn it!

Nagmadali akong tumayo and damn I'm giving you the chance to curse me to hell after what I did.

"LOVE?" mahina kong tawag sa kanya. See? I guess I'm kinda out of my mind.

Why the hell did I called her Love?

Rinne's Pov

Pagkatapos kong linisin ang isang table kanina, narinig kong tinawag ako ni Ma'am Jullie, our manager. Nasa late 40's na ang kanyang edad.

Well, I worked as a temporary waitress muna dito sa Jeyo's Resto Bar. Pero night shift lang ako rito. Sa umaga naman hanggang mag-hapon ay sa isang five (5) Star Hotel ako bilang front desk officer.

Wala pa kasing response ang mga company na pinag-aapplyan ko. Secretary parin ang slot pero parang ang sama ata ng ekonomiya sakin. Kailangan ko pa maghintay. I need to work harder.

Pumasok ako sa isang VIP room upang ihatid ang order ni Sir Jeyo. I'm really aware na mag-kaibigan sila ni Mr. Ingrid but I've got no choice. Eto lang ang tumanggap sa akin.

Subalit ay para akong binuhusan ng malamig na tubig nang napagtanto ko kung sino ang nakita ko.

"Love?" tawag niya sa akin mula sa likod. Bahagya akong napahinto dahil sa narinig pero parang inunahan ako ng puso ko dahil sa mabilis nitong pagtibok.

Nanlamimig ang aking mga kamay hanggang sa buong katawan ko at nanunuyo pa ang mapupula kong labi. Why all of sudden? Bakit hindi man lang ako na-inform tungkol sa pagdating niya? The moment that our eyes met, nabaliw nalang bigla ang puso ko. Nauutal ako sa mga sinabi ko.

Weird lang sa pakiramdam nung nakita ko siya. Hindi man lang ako nakaramdam ng sakit at galit sa hamak na masasakit na salita na naipupukol niya sa akin.

Subalit, takot ang nadarama ko. Natatakot ako na baka singilin niya ako dito. Jusko! wala pa akong ipon para pambayad sa kanya!

Kagaya nga nung nangyari sa park. Natatakot akong makita niya ako baka kasi sisingilin niya ako. Knowing him he's heartless!

Wala akong ibang gusto ngayon kundi makalabas dito sa loob ng VIP room. Sana wag niya muna isipin singilin ako dito. May nine months pa naman ako.

Pero nakarinig ako ng Love? ako ba yun? sana nga.

Baka nag-aasume lang na naman ako?

Napapikit at napakagat labi muna ako bago mabilis na pumanhik palabas. Kailan ko ng maka-alis dito.

"Love? wait..." tawag niya ulit sa akin dahilan kaya ako napahinto.

Kahit nakatalikod ako mula sa kanya ay randam na randam ko parin ang hakbang at presensiya niya habang lumapit sa gawi ko.

Napalunok ako at napapikit ulit. Bakit ako nanlalamig? Kinakabahan pa ako lalo.

Panginoon, can you make me invisible this time?

Sandali akong pumikit at pinakalma muli ang kumakabog kong dibdib. Dahan-dahan naman akong lumingon sa likod.

Nag-tama ang mga titig namin at kumurap ako ng Ilang beses. Ang Gwapo parin niya sa tingin ko, mas dumoble ata ngayon. Uminit ata ang pisnge ko.

"Love?" utal kong tanong sa kanya na may halong takot at pagtataka. Napaturo naman ako sa sarili ko "Ako po ba ang tinatawag niyo?"

Tinaasan lang niya ako ng kilay sabay kunot ng noo niya. Ayan naman ang poker face niya.

"Mr. Ingrid, baka nagkakamali po kayo, Love isn't my name maybe that endearment is exclusively for couples only" halos naubusan na ako ng hininga pagkasabi ko non.

Totoo naman ang sinabi ko. Napaiwas ako ng tingin kasi umiinit ulit yung pisnge ko dahil sa kakaunting kahihiyan.

Nakalimutan na ba niya ang pangalan ko? Within 3 months? that's not impossobel.

Kinakabahan ako baka kasi sisingilin niya ako dito. You know him he's a heartless. Damn heartless.

Bahagyang sumeryoso ang mukha niya at naibaba ko naman ang tingin ko.

"Am I mistaken calling you Love?" tanong niya na pinagtataka ko naman "Love was your second name right? Rinne Love Sandievo" sabi niya at hindi nilisan ang tumitig sa mata ko habang nakapamulsa.

Muli akong umiwas ng tingin at napatulala sa ere dahil sa hiya.

Hah? ang tanga ko! ako pala nakakalimot sa pangalan ko. Ang tanga ko!

Nag-ooverthinking lang ba talaga ako?

Nag-asume talaga ako o baka endearment lang niya sa akin ang Love diba? pero second name ko pala.

"Uhm Eh ano kasi..." napahawak ako sa ulo at nauutal.

Ngumisi ito kalaunan sa akin.

"Forgetting your second name is such a weird thing" walang bahid na pag-aalinlangan ang boses niya.

Naramdaman ko ang maiinit na dugong dumadaloy sa aking pisnge. Halos mabuwal nga ako dahil sa paninitig ni Mr. Ingrid sa akin mula ulo hanggang paa na ikinangisi niya.

Tama ba narinig ko?

Tama ba narinig ko?

Nakalimutan ko daw second name ko?

Hindi ko talaga magawa tumingin sa kanyang mga mata pero siya? prente lang itong tumayo sa harap ko sabay usisa sa akin ng maburi.

Naalala ko tuloy yung making out namin dahil bigla nalang pumasok sa isip ko 'yon.

Kailangan ko ng maka-alis dito bago pa niya ako sisingilin diba?

"Woah! what the hell is going on?" Nabaling ang aming atensiyon kay Sir Jeyo na nakataas ang kilay habang lumalapit sa'min.

"Wait, you look familiar. I think ikaw ang former Secretary ni Heiden" napakurap ako dahil sa sinabi ni Sir Jeyo.

Nagtama muli ang mga titig namin ni Mr. Ingrid pero agad ko naman ito iniwasan.

"Yeah" wala sa sariling tugon naman ni Mr. Ingrid habang nakatitig parin sa'kin.

"So, how did she end up here?" tanong ni Sir Jeyo kay Mr. Ingrid.

He shifted his gaze back to Sir Jeyo. "I fired her, three months ago..."

"Oh, that's bad" reaksyon naman ni Sir Jeyo. Dahan-dahan na lumilitaw sa mukha ni Sir Jeyo ang pagkamangha.

"And what the fvck is that? You've just called her Love? Uh wait, don't tell me you missed her?" sabi pa ni Sir Jeyo na kinagulat ko naman. Nabaling kay Sir Jeyo ang mga mata ni Mr. Ingrid bago siya tumingin sa akin.

Sir Jeyo naman ano po ba ang pinagsasabi niyo dyan?

"Yeah, I missed her coffee" prente nitong saad saka tumingin sa gawi ko. He smirked.

Kape lang pala? akala ko pa naman ako. Kape lang pala? akala ko pa naman ako. I remembered once na pumalpak ako sa pagtimpla ng kape niya kaya siya nagalit noon.

Naalala ko yung araw na napapatimpla siya sa akin ng Coffee na nauwi sa galit dahil nga Palpak. Umiwas ulit ako ng tingin at lumunok. Kailangan ko na nga pala makalabas mula dito.

"Sir pag-paumanhin niyo sana ako pero kailangan ko na pong makabalik sa trabaho. Please excuse me" nauutal kong paalam sabay yuko bago nagmadaling lumabas.