Please Momosyne De Silva

Chapter 6

CHAPTER 6 (Cassy’s POV)

Inspired mag luto ng agahan si Cas. Sunday ngayon at wala siyang pasok. Wala ding pasok ang ate Momo niya. 

Isa pa. Kagabi her ate Momo stroke her hair and hugged her from behind. It wasn't the big spoon and the little spoon hugging that she dreamed of. Mas maliit kasi ito sa kanya ng dalawang inches. But it was enough to made her feel safe and loved. 

Hindi niya lang pinahalata. Ang lakas ng t***k ng puso niya dahil sa ginawa nito and even now when she remembers it. She has to stop herself from screaming and squealing. Bigla na lang rin na mag iinit ang mukha niya. Akala nga niya hindi siya makakatulog. But Momo hummed something and stroked her hair. Inantok siya sa ginawa nito. Gusto niya pa sanang manatili silang ganun but her eyes were forced to shut. 

But somehow. She was worried about that joke and the sudden reminder from the past. She shakes her head. Bakit parang feeling niya sinadya ng kuya niyang tawagin siya sa lumang nickname niya? Why does she feel this overwhelming guilt again? 

Napahawak siya sa dibdib niya. She can feel her scar just below her soft pajama top. And just like that she was reminded again of the choice she made that day.

"Anak uulan daw ngayon. Wag matigas ang ulo ok?" her mom said to her.

"Madulas ang daan doon baby." her dad said to her.

She was 9 years old and a spoiled brat. She felt like she must get what she wants and she wants to go to Baguio to pick strawberries herself. Her friend md had bragged about it so she had to brag too.

"But you promised!" nagpapadyak na siya. 

Madalas kasi kapag nangako ang mga ito sa kanya. Tinutupad agad ng mga ito. Kaya nga minsan naiinis ang kuya niya sa kanya. 

"Little bunny. Wag nang matigas ang ulo. Mom and Dad will take you to another strawberry farm sa tagaytay. Dun na lang." her brother from outside the car said. 

Hawak na nito ang bola sa kaliwang kamay habang nakahawak naman ang kanan sa hamba ng pinto. May laro ito sa basketball at inihatid lang nila sa gate ng school nito. 

Napasimangot pa nga siya nang makitang nasa likod nito ang Ate Momo niya. Kumaway pa ito nang makita siya. Andito ito para suportahan ang kuya niya.

Lalo lang siyang napasimangot. Lagi na lang itong nakabuntot sa kuya niya. At siya palagi din namang nakabuntot dito pero ngayon araw na to ayaw niyang makita na sweet na naman ang dalawa sa isa't isa kaya pinilit niya na lang ang magulang na mag punta ng Baguio.  

"Wag matigas ang ulo ha?" 

Humalik sa pisngi ng mama at papa niya ang kuya niya. Then she was also kissed on the forehead. 

Umalis ang sasakyan sa school nito while she was still sulking. "I really want to go to Baguio!" she whined

Gusto niya kasing ipagyabang sa mga kaklase niya na narating niya na ang Baguio at kasama pa ang magulang niya. Day off kasi ng mga ito at tradisyon na na palagi silang pinag bibigyan ng mga ito kapag wala rin silang pasok ng kuya niya sa school. 

Nagkatinginan pa ang mag asawa. Then her father sighed. "Ok. Let's go to Baguio."

"What could go wrong? Mag dahan dahan na lang ka na lang sa pagmamaneho, Hon" nakangiting hinawakan ng mama niya ang braso ng papa niya. 

She smiled at them. "Thank you po! I love you both!"

"Matagal pa ba yan, bunso?" 

Napapitlag siya nang may yumakap sa kanya mula sa likod. The scent of strawberry reminded her again of that day. 

Mahilig din kasi sa strawberry noon ang ate Momo niya kaya gusto niya itong uwian noon ng pinitas niyang mga strawberry. Pero kung papipiliin siya hindi na siya babalik sa Baguio. She even hates the smell of it, but for her ate Momo to have this scent she will gladly forget about it. 

"Hey are you ok?" sinilip nito ang mukha niya. 

Her lips pursed in a thin smile. "Yeah. Just set up the table ate Momo." 

Tinitigan siya nito. Pagkatapos bigla na lang ginulo ang buhok niya. 

Tatawa tawa pa itong habang nag s setup. Nagsalubong ang kilay niya. Mukhang masaya ata ito ngayong umaga? 

"What was that for?" tanong niya dito habang simasalin niya ang nilutong sopas at sinangag sa malaking serving plate. She also set up some serving for the bacon, hotdogs and eggs she cooked. 

"You look adorable while cooking. Kaya ginulo ko yung buhok mo. Nakakainggit eh! Wala man lang bed head. Straight na straight!" 

She put her hands to her mouth to stop herself from laughing. Yeah straight na straight, that is why I fell inlove with you until now. 

Napapailing iling lang siya habang pinag mamasdan itong punong puno ng pagkain sa bibig.

"Ang sarap talagang mag luto ng bunso namin!"

That word again. Bunso.

Tinitigan niya ito. Wala ba talaga siyang pag asa? Straight ba talaga ito na hindi man lang ito makaramdam sa damdamin niya. She was making an effort as it is now. Pero hindi nito iyon nakikita. 

"Uy. Why are you looking at me like that?" 

Umiling siya saka ngumiti dito. "Binobola mo ako ate Momo. This are all fried. Sopas lang ang talagang masasabi kong niluto ko."

"Kahit na. The fact that you made an effort to make this is enough for me. Thank you Cassy." ngiting ngiti ito habang nakatingin sa kanya. 

She could enjoy this kind of mornings from now on. Pero ang isiping hanggang six months lang ang itatagal nun. Agad na lumungkot ang mukha niya. Kaya naman, she just stuffs her mouth with food just to block out the thought. 

"Ay bunso. I already check our supplies here. Marami tayong kulang. Bili tayo mamaya ha?" Tumingila ito. "Wala na rin pala tayong fruits sa ref. Ikaw ba umubos nung strawberry tart ko?"

"Nope." saglit siyang tumingin dito at umalog ang balikat niya sa pag pipigil ng tawa. "You already ate that the other week. Nakalimutan mo ba ate Momo?"

"Oo nga no?" tumawa ito at napatapik sa noo. "But since wala na.  Sumama ka sa pagbili mamaya. Ikaw ang mag bitbit para saan pa yang braso mo?"

"Eh di para sa cheering!" sabay subo niya ng nag iisang hotdog sa plato niya papunta sa bibig. 

"Heh! Kung tapos ka nang kumain. Pwede bang maligo ka na. Para maaga tayong makabalik." Pabirong singhal nito.

She grinned while standing up. Madali lang itong mapikon minsan. This is a typical morning for both of them. Kapag wala ang kuya niya o nakikitulog ito kinabukasan maaga itong nagigising. Pagkatapos mag babangayan sila.