ตกหลุมรักมาเฟียร้าย

05 ชีวิตที่เปลี่ยนไป

รถลีนมูซีนสีดำคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าประตูทคฤหาสน์หลังใหญ่

คชา ก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทีเรียบนิ่ง พร้อมมือหนากุมร่างพราวฟ้าอยู่ตลอด

"นายครับมีสายสำคัญโทรเข้ามาครับ"

เสียงลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้นพร้อมกับวิ่งมาหน้าตาตื่น

"พาพราวฟ้าขึ้นไปบนห้อง "

คชาเอ่ยสั่งลูกน้องอีกคนขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

"เดียวฉันตามไป"

ก่อนจะหันมากระซิบข้างใบหูหญิงสาวอย่างแผ่วเบา

"อืม"

พราวฟ้าพยักใบหน้าเชิงคำตอบ ก่อนจะเดินตามร่างสาวใช้อีกคนเข้าไปด้านใน

"ที่นี่ดูใหญ่จัง"

ดวงตาคู่สวยกวาดสายตามองรอบบ้าน ก่อนที่เสียงหญิงสาวคนหนึ่งจะดังขึ้นจากทางด้านหลัง

"นายหญิงต้องการอะไร เพียงแค่กดกริ่งที่หัวเตียงก็จะมีสาว ๆ เข้าไปดูแลทันทีค่ะ ส่วนห้องอื่น ๆ ภายในคฤหาสน์หลังนี้ หากเป็นไปได้ คุณไม่ควรเข้า ไปเพราะนายอาจจะโกรธได้ค่ะ"

" ค่ะ แต่ว่าฉันไม่ใช่นายหญิงของที่นี่นะคะ เรียกฉันว่าพราวฟ้าเฉยๆก็ได้ค่ะ"

คำตอบของหญิงสาว ทำเอาหญิงสาวยกยิ้มอย่างนึกเอ็นดู

"ในเมื่อนายพาคุณมาที่นี่ คุณก็คือนายหญิงของบ้านค่ะ เพราะนายไม่เคยพาใครมาที่นี่"

สาวใช้เอ่ยตอบในระหว่างพาหญิงสาวเดินขึ้นบันได ระหว่างทางที่มีพรมสีครามสวยงามรองอยู่ คำพูดของหญิงสาวตรงหน้า ทำเอาพราวฟ้างุนงงไปชั่วขณะ แต่ทว่าหญิงสาวก็ไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะถึงอย่างไร คชา ก็ถือว่าหล่อในระดับหนึ่ง แถมรวยคงจะพาสาว ๆ มาเยอะเลยให้แทนว่านายหญิงทุกคน

"ถึงแล้วค่ะ ห้องพักของคุณ"

สาวใช้คนสวยค่อย ๆ เปิดประตูบานใหญ่ ที่ดูคราว ๆ ก็น่าจะสูงราวๆสองเมตรได้ ภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราเตียงสีขาวขนาดใหญ่ราวกับห้องเจ้าหญิงในนิทายที่เธอเคยวาดฝันอยากจะมี ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนนี้เธอจะได้ ยืนตรงหน้ามัน

"ฉันขอตัวก่อนนะคะ เสื้อผ้าของคุณถูกจัดไว้ในตู้แล้วเลือกใส่ได้ตามสบาย นายให้คนเตรียมของใช้คุณไว้หมดแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไร "

"ว่าไงนะคะ เตรียมไว้หมดแล้วงั้นหรอ"

"นั่นไม่ใช่เรื่องยากค่ะ"

เสียงแม่บ้านยกยิ้มอย่างนึกเอ็นดู ก่อนจะเดินออกไป

พราวฟ้ารีบเปิดตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าต่าง ๆ ออกมาลองสวมใส่

"พระเจ้า! นี่มันเสือผ้าสไตล์ฉันเลย แถมพอดีตัวอีก ฉันชักจะเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้แล้วสิ ทำชอบมักจะทำอะไรเหนือความคาดหมายของฉันเสมอ"

@คุกลงทัณฑ์ใต้ดิน

นักโทษที่ทำผิดกฏของแก็งหรือพวกหนอนบ่อนไส้ที่ คนของมาเฟียหนุ่มจับตัวมาได้ มือหนาถอดชุดสูทตัวนอกออก พร้อมกับถลกแขนเสื้อทั้งสองข้างขึ้น ด้วยท่าทีดุดัน

"นี่ครับนาย"

ไฟล์ยื่น มีดสั้นขนาดพกพาให้มาเฟียหนุ่ม

เบื้องหน้าของพวกเค้าคือหนอนในแก๊งที่ถูกจับตัวมาได้ สภาพเปลือยกายถูกมัดกางแขนบนแท่น ที่มีร่องน้ำรองรับเลือดที่ไหลลงมาไม่ให้เลอะเทอะ

"ใครส่งมึงมา"

ชายหนุ่มตรงหน้ายังคงยืนนิ่งและไม่ยอมปริปากออกไปในตอนนี้ เรือนร่างกำยำเต็มไปด้วยหยาดเลือดและร่องรอยแผลมากมายจากการถูกทารุณกรรมอย่างหนัก เท้าหนาค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดช้า ๆ ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้า ชายหนุ่ม

"มึงรู้ไหมว่าถ้ามึงไม่ยอมพูด จุดจบของมึงคืออะไร"

อ้าก!!!!!

ปลายมีดถูกสั้นแทงเข้าไหลซ้ายของคนตรงหน้า หยาดเลือดไหลเปรอะเปื้อนทั่วบริเวณ

มาเฟียหนุ่มจงใจบดปลายมีดลงเรื่อย ๆ ด้วยแววตาดุดัน

"มึงจะตอบกูได้รึยัง"

"อ้ากกกก!! ...น้ำเสียงแห่งความเจ็บปวดดังขึ้น

"กูถามว่าใครส่งมึงมา"

คชาตวาดเสียงดังลั่นใบหน้าคมคายเรียบนิ่ง ๆ ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นดุดัน

"ถ้ามันยังไม่ยอมบอก ใครก็ห้ามเอามีดเล่มนี้ออกจากไหล่มัน"

"นายครับ"

ไฟล์ยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนหนาให้คนเป็นนาย มาเฟียหนุ่มรับผ้ามาเช็ดคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนก่อนจะเอ่ยคำสั่งถัดมา

"เฝ้ามันไว้ แล้วใช้อะไรง้างปาก จนกว่ามันจะยอมพูด"

" ครับนาย"

ร่างสูงเดินย่างกรายขึ้นบันไดออกจากห้องใต้ดินทันที ระหว่างทางก็เจอกับหญิงสาวที่เปิดประตูออกมาพอดี สองชายหญิงสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่หญิงสาวนั้นก็เอ่ยขี้น

"คือว่าฉัน อยากจะคุยกับคุณเรื่องข้อตกลงค่ะ"

" งั้นหรอ ฉันต้องไปอาบน้ำก่อน ไว้จะมาคุย"

พราวฟ้าพยักหน้าตกลงเชิงคำตอบ ก่อนจะเห็นคราบเลือดบนเสื้อเชิ้ตคชา ทว่าหญิงสาวกลับไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกไป ทำได้เพียงเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความหวาดกลัว

"เธอเป็นอะไร"

"เปล่าค่ะ คุณไปอาบน้ำเถอะ"

พราวฟ้ารีบปิดประตูห้องด้วยมือไม้สั่นเทา เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มนั้นไปทำอะไรมากันแน่

"หวังว่าคงจะไม่ได้ฆ่าคนมาหรอกนะ"

พราวฟ้าครุ่นคิดภายในหัวด้วยสีหน้าแววตาที่ร้อนรน