รักแท้หรือจะแพ้ใกลเชิด…3/1

1704 Words

ธรรศกรกลับมาถึงคอนโดที่พักก็เห็นกระยาหงันนั่งอยู่ที่โซฟาตัวเดิม เป็นภาพที่ชินตาจนบางครั้งเขาก็ไม่อยากมอง ยิ่งเห็นสายตาที่จ้องจับผิดแบบนั้นเขายิ่งเบื่อหน่ายถึงแม้กระยาหงันจะไม่เคยโวยวายแสดงอิทธิฤทธิ์อะไรให้เห็นก็ตาม “คุณเท็ม” ใช้เสียงนุ่มเอ่ยเรียก “มีอะไร” แต่เสียงที่ตอบกลับมาห้วนสนิท “ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอคะ กิ้นมีสิทธิ์รู้ได้รึเปล่า” “รุ่นน้องสมัยเรียน แม่เขาพามากินข้าวด้วย” เขาบอกไปตามตรง “สวยมากนะคะ” ดวงตาคมปราบตวัดฉับ เขารู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แม้น้ำเสียงของเธอจะไม่ได้ติดประชดประชันก็ตาม “อย่างี่เง่า ไม่ชอบ” “กิ้นก็แค่ชมว่าเธอสวยเฉย ๆ เอง ไม่ได้จะว่าอะไรสักหน่อย” เธออ้อมแอ้มในลำคอ ทำแก้มป่อง ธรรศกรเห็นแล้วก็กระแทกลมหายใจออกแรง ๆ อย่างรำคาญ หากเป็นเมื่อก่อนเห็นเธอทำหน้างอน ๆ แบบนี้เขาคงจับมาฟัดเสียให้หายมันเขี้ยว แต่ตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกอยากทำแบบนั้น กระยาหงันมีความสวยและน่ารักเตะตาเขาอย่างจังในตอนแรกจนเขาอยากได้เธอมาครอบครอง คิดว่าเบื่อแล้วจะให้เงินสักก้อนแล้วแยกย้าย ความจริงเขากับเธอต้องจบกันตั้งแต่ยังไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่นี่สี่ปีมาแล้วซึ่งจะว่านานก็นานสำหรับหญิงชายที่คบหาดูใจจนรู้จักกันพอสมควร อยากจะปล่อยแต่ก็ยังเสียดาย วันจันทร์...เฌอลิตาก็เริ่มเข้ามาทำงานเป็นเด็กฝึกงานที่บริษัทของธรรศกรโดยที่เขาเป็นคนพาเธอไปแนะนำกับทุกคน “นี่คุณเฌอลิตา จะมาฝึกงานกับพวกเราสามเดือน” “สวัสดีค่ะพี่ ๆ ทุกคน เฌอแตมค่ะ เรียกแตมก็ได้” หญิงสาวหน้าตาสวยสะกด ท่าทางคล่องแคล่วมั่นใจแนะนำตัวด้วยท่าทางน่ารักน่ามอง ทำเอาหนุ่ม ๆ แอบเคลิ้ม “ตลอดระยะเวลาที่คุณฝึกงานคุณวีนัสจะเป็นคนดูแลคุณ ฝากด้วยนะครับคุณวี” วีนัส คือหัวหน้าฝ่ายการตลาดของ @hand เป็นคนมีความรับผิดชอบสูง ทำงานเก่งจนได้รับความไว้วางใจจากเขาและทุกคน รับคำ “ยินดีค่ะบอส” “แตมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่วี” เฌอลิตายิ้มหวาน “ยินดีค่ะคุณเฌอแตม” “อุ๊ย ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกแตมเฉย ๆ ก็พอค่ะ” “ได้ค่ะ งั้นพี่ขอเรียกน้องแตมแล้วกันนะคะ” “ยินดีมากค่ะพี่วี” พนักงานในบริษัทรู้ดี ขนาดเจ้าของพามาแนะนำด้วยตัวเอง เด็กฝึกงานคนนี้ก็คงไม่ใช่เด็กฝึกงานธรรมดาแถมยังสวยจัดและดีกรีก็ไม่ธรรมดาจบจากต่างประเทศอีกด้วย ‘นี่มันเด็กเส้นฝึกงานชัด ๆ’ ฝากเฌอลิตากับคนที่ดูแลเรียบร้อยแล้ว ธรรศกรก็กลับเข้าไปทำงานในห้องทำงานส่วนตัว ตอนนี้บริษัทเขามีพนักงานทั้งหมดสี่สิบคน ไม่มากและไม่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทสตาร์ตอัปที่เพิ่งเริ่มกิจการได้ไม่นาน เชษฐวุฒิคือหนึ่งในเพื่อนร่วมทีมที่ก่อตั้งบริษัทมาด้วยกันรับทราบเรื่องที่ ชื่อพระเอก พาสาวมาฝึกงานก็ไม่ได้ว่าอะไร มีแต่เข้ามาแซวเพื่อนในห้องทำงานกันเองสองคน “มีตัวเลือกที่สวยและใหม่มาแบบนี้มึงก็ปล่อยกิ้นไปได้แบบสบาย ๆ แล้วสิวะ ฮ่า ๆ” “อะไรของมึง มึงก็รู้ว่าแตมกับกูรู้จักกันมานานแล้ว” “เออ และกูก็รู้ว่ามึงเคยจีบน้องเฌอแตมนี่” “แล้วยังไง” ธรรศกรพูดเสียงขรึม “ก็ไม่ไง แค่คิดว่าน้องเฌอแตมของแกนี่เข้ามาในจังหวะที่เหมาะมาก ๆ” “ไอ้เชษฐ์ ถ้ามึงคิดว่ากูจะกลับไปชอบแตม เลิกคิด” “ไม่ใช่เหรอ” “ไม่” “ไม่แน่ใช่มั้ยล่ะวะ” เพื่อนยั่วจนเขาเริ่มหัวเสียไม่อยากคุย “ออกไปทำงานได้แล้วไอ้เช็ด” ลองเรียกชื่อเสียงสั้นแบบนี้ แสดงว่าอารมณ์เริ่มกรุ่นจนได้ที่ “มึงอย่ามาทำเก๊ก กูจะคอยดู” เชษฐวุฒิออกไปไม่นานเสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานเขาก็ดังขึ้น ชายหนุ่มเอ่ยอนุญาตให้เข้ามา พอบานประตูเปิดใบหน้าสวยก็ยื่นเข้ามายิ้มอย่างเด็กขี้เล่นก่อนร่างบางในชุดทะมัดทะแมงจะเดินเข้ามา “มีอะไร” “พี่วีให้นำเอกสารมาให้บอสค่ะ” เฌอลิตาเน้นเสียงคำว่า บอส ให้เหมือนกับที่ทุกคนเรียก ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้าไม่ได้แสดงความเคารพอย่างเช่นคนอื่น “ขอบใจ เดี๋ยวผมดู” “แหม ทำเป็นเข้มกับแตมจังเลยนะคะ” หญิงสาวเอียงหน้ามองดูเขาแล้วยิ้มล้อ ๆ “ผมก็ปกติของผม กับพนักงานทุกคน” “แต่พี่เท็มกับแตมไม่ใช่เจ้านายกับลูกน้องทั่วไปนี่คะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เรียนก็เรียนที่เดียวกันครอบครัวเราก็สนิทกัน แถมพี่เท็มยังเคย...” ธรรศกรตวัดสายตาเข้มมองเธอ เฌอลิตาทำหน้าไก๋ แล้วพูดต่อให้จบว่า “เคยไปบ้านแตมตั้งหลายครั้ง” จริง ๆ ที่ต้องการจะเอ่ยคือ ‘ตามจีบแตม’ “พี่เท็มอย่าทำตัวห่างเหินกับแตมแบบนี้สิคะ รู้มั้ยที่แตมเลือกมาฝึกงานกับพี่เท็มก็เพราะอยากอยู่ใกล้พี่เท็มนะคะ” สีหน้าท่าทางเหมือนลูกแมวอ้อนแบบที่ใครเห็นก็อดใจอ่อนไม่ได้ แบบนี้แหละมารดาของเขาถึงได้เอ็นดูเธอนักหนา ชายหนุ่มมองหน้าเธอ แล้วระบายลมหายใจ “ผมไม่มีเวลามารำลึกความหลังอะไรนั่น” “คงเป็นเพราะพี่เท็มมีผู้หญิงคนเมื่อวานล่ะสิ เธอเป็นแฟนพี่เท็มจริง ๆ เหรอคะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “นั่นก็เรื่องส่วนตัวผมนะแตม” “เรียกเฌอแตมสิคะ แตมอยากให้พี่เท็มเรียกเหมือนเมื่อก่อน” เธอยิ้มประจบ แต่ก่อนเขามักจะเรียกเธอด้วยชื่อเล่นเต็มของเธอซึ่งต่างจากคนอื่นเสมอ แต่ตอนนี้ธรรศกรไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย “ออกไปเถอะผมจะทำงาน” ถูกไล่เบา ๆ หญิงสาวก็ทำเป็นแยกเขี้ยวใส่ “ดุชะมัดเสือตัวนี้” ดวงตาคมเหลือบมองแผ่นหลังที่กำลังเดินออกไป กระยาหงันยังมีวันว่างอีกหนึ่งวันก่อนมีตารางบินพรุ่งนี้แต่เช้าตรู่ หญิงสาวจึงแวะมาที่บริษัทของแฟนหนุ่มเพื่อชวนเขาไปกินมื้อกลางวันด้วยกัน เธอส่งข้อความมาบอกแล้วแต่เขายังไม่เปิดอ่านและยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมา กระยาหงันมาถึงออฟฟิศซึ่งเป็นตึกสี่ชั้นติดถนนใหญ่ย่านกลางเมือง รอบข้างมีร้านอาหารและคาเฟ่ให้เลือกมากมาย พนักงานไม่ต้องเดินไปหาของกินไกลที่ทำงาน หลายคนในออฟฟิศรู้จักกระยาหงันดีว่าเป็นแฟนสาวของหนึ่งในสองบอสใหญ่ของบริษัทแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยมาให้เห็นหน้านักก็ตาม และรู้ว่าแฟนของบอสคนนี้เป็นแอร์โฮสเตสของสายการบินหนึ่งจากที่เห็นหน้าเธอตามโฆษณาต่าง ๆ ของสายการบิน “สวัสดีค่ะคุณพัด กิ้นมาหาคุณเท็ม” กระยาหงันเอ่ยทักทายพนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์อย่างคุ้นเคย พัดชาส่งยิ้มต้อนรับ เข้าใจว่าเจ้านายกับแฟนสาวคงนัดกันเรียบร้อยแล้ว “เชิญขึ้นไปข้างบนได้เลยค่ะคุณกิ้น” “ขอบคุณนะคะคุณพัด” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณและส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินขึ้นไปหาธรรศกรที่ห้องทำงานบนชั้นสี่ เธอเคาะประตูสองครั้งก่อนจะได้ยินเสียงเขาเอ่ยอนุญาต กระยาหงันเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าอมยิ้ม “จ๊ะเอ๋ กิ้นมาแล้วค่ะ” รอยยิ้มเปิดกว้างขึ้นเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน “มาทำไม” จังหวะก้าวเดินเข้าไปหาเขาชะงักไปนิดหนึ่ง รอยยิ้มหวานสดใสน่ามองจนได้รับคัดเลือกให้เป็นพริเซนเตอร์ของสายการบินค่อย ๆ หุบลงขณะขยับเดินเข้าไปใกล้ “กิ้นส่งข้อความมาบอกคุณแล้วว่าจะออกมาทานข้าวเที่ยงกับคุณ แต่คุณไม่ได้อ่าน กิ้นคิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรก็เลยไม่ได้รอให้คุณตอบก่อน” หากเป็นเมื่อก่อน ถึงเขาจะอ่านหรือไม่อ่านแต่ถ้ากระยาหงันมาหาถึงออฟฟิศ เขาก็มีแต่ดีใจไม่ใช่ทำหน้าตำหนิเหมือนตอนนี้ “ใกล้เที่ยงแล้ว ไปหาของอร่อย ๆ แถวนี้ทานนะคะ กิ้นเห็นรีวิวว่าแถวนี้มีร้านขายข้าวมันไก่อร่อย ชื่อร้านเฮียตง” “ผมไม่เคยได้ยิน และจะไม่ออกไปกินที่ไหนไกลออฟฟิศ” “กินที่ร้านแถวนี้ก็ได้ค่ะ” เธอยิ้มหวานอย่างเอาใจ ที่ไหนก็ได้ถ้าไปกินกับเขา ทว่าก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนคนที่เคาะจะเปิดเข้ามา “พี่เท็มคะ เอ่อ...บอสมีแขกอยู่เหรอคะ” เฌอลิตาทำหน้าเหวอแบบตั้งใจเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงอยู่ในห้องกับชายหนุ่ม ส่วนกระยาหงันที่เห็นหน้าคนที่เข้ามาเธอก็จำได้ในทันที “มีอะไรรึเปล่าแตม” “มีค่ะ แตมจะมาชวนพี่เท็มไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันวันนี้แตมเริ่มทำงานวันแรกเลยยังไม่รู้ว่าจะไปทานกลางวันร้านไหนดี” ทั้งรอยยิ้มและน้ำเสียงสนิทสนม สายตามองไปที่ธรรศกรคนเดียวเสมือนไม่มีบุคคลที่สามในห้องด้วย คำบอกนั้นทำให้คนกลางที่กำลังมีผู้หญิงมาชวนไปกินมื้อเที่ยงพร้อมกันสองคนลอบถอนหายใจ คนหนึ่งเป็น...แฟน อีกคนถึงแม้จะอยู่ในสถานะเด็กฝึกงานแต่ในขณะเดียวกันก็เป็นทั้งลูกสาวของเพื่อนแม่และคนคุ้นเคยตั้งแต่เด็ก เขาต้องเลือก ... ^ ^ ^ ***ขอกำลังใจ คอมเม้นมาด้วยนะคะทุกคน พลีสสส ***ebook มีเรื่องหนึ่งใกล้หมดโปรฯ ฝากติดตามด้วยค่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more