-DURU
Öylece dizlerimi çenemin altına kadar çekmiş, sobanın köşesine oturmuştum. Fırına attığım kekimin pişmesini bekliyordum ve içimdeki kırgınlık git gide korkunç bir öfkeye dönüşüyordu. Gördüğüm mesajlar bir an bile aklımdan çıkmazken şimdi birde Yasemin ablayı kahve içmeye götürmesini anlamaya çalışıyordum. Üstelik bir sevgilisi varken… Bana yalan söylerken çok emindi kendinden. Belki de yeni olmuştu ama ne önemi vardı ki… Kalbi doluydu ve bu gerçekle o mesajlar sayesinde yüzleşmek istemezdim. Ne kadar kötü kalpli birisiymiş böyle! Ne diye şuan bir başkasıyla o zaman? Hiç utanmıyor mu? Yoksa Yasemin abla ile de geçmişinden mi konuşacaktı? Eski aşklarını mı yad edeceklerdi? Dun gece onun evinde kaldığım ve bana bakmasına müdahale etmediğim için o kadar pişmandım ki. Keşke… Keşke hiç o
