SEAN POV
Nang imulat ko ang mga mata ko, narinig ko kaagad ang boses ni mama Belen at papa na nag uusap. Ang lungkot ko kaagad. Ni wala nga akong ideya kung umaga na, gabi o hapon, o iilang araw na akong nandito.
"Ang mahal na ng babayaran natin dito sa hospital. Umabot kaagad sa fifty thousand ang isang araw ni Sean dito," sambit ng mama ko.
Kahit na hindi ko siya nakikita, alam kong sobrang lungkot ng kanyang mukha. Kapag pera talaga ang usapan, madali siyang maging ganito eh. Kaya dapat lang na lumabas na ako ng hospital bago pa kami mabaon sa utang dahil sa kondisyon kong ito. Kahit na isang araw lang, ang mahal pa rin ng bayarin ko dito sa hospital kaya mas lalo tuloy bumigat ang pakiramdam ko.
Hindi ko alam na ang dali kong tumumba nang kasal namin ni Ava. Pero malamang ay mat
