CHAPTER 6

1020 Words
HECTOR POV Hindi na napigilan ng makakating mga kamay ko ang mapahawak sa kanyang hita kahit na mayroon pa itong suot. Ngayon na mayroon siyang matinding problemang kinakaharap, hindi na niya mapapansin ang ganitong mga pa simpleng galawan ko. Pinipigilan kong maging malibog ngunit tinitigasan ako sa pag hawak pa lang ng hita niya. Kagaya ng kanina, tulalang tulala pa rin siya sa mga nangyayari kaya binuhat ko ang baso sa harapan niya. "Please uminom ka kahit kaunting tubig man lang. Kanina pa walang laman ang tiyan mo, Ava!" nag aalalang sabi ko sa kanya. "Bakit ganun po papa Hector? Parang kahapon lang ay bumisita dito sa bahay si Sean subalit ngayon ay nakaratay na siya sa hospital," nalulungkot niyang sambit. Kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at ako na ang nagpunas ng luha sa kanyang mga mata. "Teka di ba sinabi ko na sayo na hindi kayo dapat nagkita isang araw bago ang kasal dahil baka hindi ito matuloy?" pagalit kong sabi sa kanya. "Sorry po, hindi kasi namin matiis ang isa't isa kaya nagkita po kami. Kaya nasa labas po ang kotse ko kahapon ay dahil ihahatid ko na sana siya pauwi sa kanyang bahay. Kung alam ko lang na mangyayari ito, sana noon pa ay nakinig na ako sa payo niyo sa akin. Now, he is in the hospital at nakaratay, without the assurance kung kaylan siya magigising." "I am sorry for what happened ngunit maski ako, walang magagawa sa sinapit niya. Kung isa lang akong santo, baka pinagaling ko na si Sean para matuloy ang kasal ninyo. Pero wala na tayong magagawa, nandito na ang problema. Nanjan naman si Doctor Chavez para gamutin siya, ipaubaya na natin sa kanya ang pag galing ng boyfriend mo kaya uminom ka muna ng tubig dahil labis na akong nag aalala para sayo." Kinuha niya ang isang basong tubig sa kamay ko ngunit wala pa sa kalahati ang ininom niya nang ilapag itong muli sa mesa. Ganun pa rin, tulala siya sa harapan niya at tila ay nawawala sa kanyang sarili. "Hindi ko naiintindihan kung bakit ngayon ko lang nalaman ang tungkol sa sitwasyon ni Sean. Wala siyang sinabi tungkol sa head injury niya. Feeling ko ay nagmukha akong tanga kanina sa harapan ng doctor. Ang magiging asawa ko, ni wala akong ideya na may gano'ng nangyari sa kanya." "Kasi sa bibig na mismo ni Risa nanggaling na matagal na ang nangyaring insidente at maayos ang lagay ng boyfriend mo. Kahit na siguro si Sean pa ang tanungin natin kapag nagising siya, malamang ay ganito rin ang isasagot niya sayo." "Pero kung mako comatose po si Sean, hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko! Nasa private hospital pa siya kaya natitiyak ko na magiging malaking hamon para sa akin at sa pamilya niya ang hospital bills." Nilapit ko ang bibig ko sa tenga niya, sadyang naaakit lang ako sa amoy ni Ava. Nakaka adik itong amoy amuyin. "Don't worry, ako na mismo ang magbabayad ng bill niya sa hospital bukas. Hindi na ibang tao sa akin si Sean at kung sino ang mahalaga sayo ay mahalaga na rin sa akin. Kaya wala kang dapat na ikabahala, walang may gusto ng nangyari at para saan pa ang yaman ko kung hindi ko ito gagamitin sa mga mahahalagang bagay katulad nito?" Lumingon siya sa akin at napangiti, "Salamat po sa tulong niyo! Malaking bagay ito hindi lang para sa akin, maging sa pamilya po ni Sean, natitiyak kong tatanawin nila itong malaking utang na loob sa inyo." "Pero bago ang lahat, mas maganda siguro kung magpalit muna tayo ng damit at kumain. Tutulungan ba kitang umakyat? Baka kasi nahihirapan sa gown mo? Sige ka, kapag natuloy ang kasal niyo ni Sean, isusuot mo pa 'yan ulit." Tumipid ang ngiti niya, "Pagod na po ako kakalakad at kakatayo kanina." Walang atubili ko na siyang binuhat sa dalawa kong kamay. Nagulat ako kasi mas magaan pa siya sa barbel na binubuhat ko sa gym. "Teka po, kaya ko namang maglakad." I just smiled, "Don't worry, that's okay, mas mabigat pa yata ang barbel na binubuhat ko sa gym kaysa sayo eh! Dapat nagkakain ka ng marami." "Ang bad niyo sa akin!" sambit niya sabay hampas ng pabiro sa braso ko. Binuhat ko na siya papunta sa kanyang kwarto at nilapag ng maayos sa kama. "I'll wait for you sa baba. This time, ako na ang magluluto ng pagkain para sayo," sambit ko. "Thanks po. Ang swerte ko na naging mabait kayo sa akin. Kung tutuusin, hindi po tayo magka ano ano pero tinuring niyo ako na parang isang totoo niyong anak." Masarap sa tenga pakinggan ng sinasabi niya. Napaka inosente niya sa mga mangyayari kaya mas lalo ko tuloy siyang gustong gipitin. Gigil na gigil na akong matikman ang kanyang katawan. "Ano ka ba? Wag mong sabihin ang bagay na ito. Ikaw pa rin ang anak ng dati kong asawa. Hindi man kami nabiyayaan ng sarili naming anak, ang mahalaga rito ay nandito ka sa puder ko. Hinabilin ka niya dati at dahil sa mahal ko siya, hindi ako nag alinlangan na alagaan ka." Umalis na ako at nagpalit. Tanging puting boxer shorts lang ang sinuot ko dito sa loob ng bahay. Sinadaya ko pang ibakat ang ulo ng p*********i ko para ma destruct siya at bumigay sa tukso ko. Mahirap pa naman itago ang walong pulgadang b*rat. Kahit na anong isuot ko ay literal na bumabakat talaga, Pagbaba ko ay nagluto na ako ng pritong hotdog at itlog. Ito lang ang mga kaya kong lutuin dahil sa hindi ko ito nakahiligan. Sanay na sanay ako na babae ang nagluluto para sa akin. Panis na rin pala ang aming kanina kaya nagpasya akong mag order ng pagkain kaysa sa pahirapan ko pa ang sarili ko. Habang nagluluto ako, narinig ko ang mga yapak ng paa ni Ava pababa sa hagdan. Pinatayo ko ang gasul at humarap ako sa hagdan. Ngumiti ako sa kanya ngunit nakita ko sa kanyang mukha ang labis na pagkagulat. Bumaba ang tingin niya sa bakat sa boxer ko pero muling itinaas ang titig sa aking mukha.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD