งงใจตัวเอง
1771 Words
ไม่นานนัก รุท เลขาของบิ๊กก็มาถึงและกดออดหน้าห้อง บิ๊กขยับตัวจากโต๊ะทำงานไปเปิดประตูให้เลขาเข้ามา ลูกน้องเขาซื้อของเพิ่มเติมจากที่สั่งให้จนครบ หมอกรีนยังนอนอยู่ บิ๊กจึงบอกให้เบาๆ หน่อย
"เบาๆ หมอกรีนยังนอนอยู่ ให้เธอนอนไปก่อน"
"มึงมาช่วยพี่ทางนี้ก่อนดิ"
รุท เลขาเดินตามเจ้านายหนุ่มไปติดๆ แล้วเหลือบตามองหมอสาวตัวเล็กๆ ที่นอนคู้ตัวบนโซฟา ตั้งแต่รับใช้บิ๊กมาสองปี นี่คือคนแรกที่เขาเห็นพามาที่คอนโดนี้ ที่นี่เรียกได้ว่าแทบจะเป็นฐานลับเลยด้วยซํ้า เพราะบิ๊กมีคอนโดอีกไม่ตํ่ากว่าห้าที่เอาไว้เสพสุขกับสาวๆ ชั่วคราวพวกนั้น
"เฮียครับ ทำไมพาหมอมาที่เซฟเฮ้าส์ล่ะครับ"
"เขาอยากมาเอง กูไม่ได้พามา"
"เดี๋ยวๆ เฮีย ถ้าไม่อนุญาตเขาจะมาได้ไงฟ่ะ"
"เขาบอกจีบคนหล่อไง กูหล่อเขาก็ตามมาก็ปกติป่ะ"
เลขาส่ายหน้านิดหน่อย ลูกน้องรู้กันทุกคนแหละว่าเขาชอบหมอกรีน มีแต่เจ้าตัวอ่ะปากแข็ง เขาให้เลขาช่วยเรียงเอกสารการเงินที่จะยื่นร่วมทุนที่ขอนแก่นและเชียงใหม่
"โหเฮีย จะลงทุนอีกยี่สิบล้านเลยหรอครับ"
"อื้อ คิดว่าจะเพิ่มอีกสิบล้านในสามเดือน รอดูอีกทีก่อน"
"หาเงินไว้แต่งงานหรอครับเฮีย"
"ทำงานเร็วๆ พูดมากมึงนี่"
หมอกรีนตื่นแล้ว แต่นอนฟังว่าเขาคุยอะไรกัน เธออมยิ้มนิดหน่อยที่เขาขยันทำงาน หาเงินด้วยตัวเองแม่เธอจะชอบคนขยันแบบนี้มั้ยนะ.. หมอกรีนหิวข้าวเธอจึงเรียกหาคนไข้ตัวแสบของเธอ
"คุณบิ๊กคะ หมอหิวข้าวแล้วค่ะ ยังไงหมอขอตัวกลับก่อนนะคะ"
“กินอะไรก่อนสิครับ เลขาผมเขาซื้อมาแล้ว ถือว่าตอบแทนที่คุณมาจัดยาให้ผมเป็นการส่วนตัว”
กลิ่นพิซซ่าลอยเตะจมูกของเธอไม่หยุดและเธอหิวมาก จึงถือวิสาสะเดินไปดู ทุกอย่างกำลังจะเย็นชืดเธอจัดการอุ่นอาการทั้งหมดไปวางบนโต๊ะกินข้าว ก่อนจะเดินไปหาคนตัวโตที่โต๊ะทำงานเพื่อมากินข้าว
"เรียบร้อยแล้วมากินเถอะค่ะ"
บิ๊กหันไปยิ้มอย่างอ่อนโยนกับคนตัวเล็กก่อนจะวางงานแล้วตามออกไป เลขาที่มองทุกการกระทำของเจ้านายได้แต่ส่ายหัวเบาๆ
“ตกหลุมเขาไปแล้วมั้ยเจ้านาย"
บิ๊กมองอาหารที่เตรียมเสร็จแล้วบนโต๊ะ ก่อนจะเรียกเลขาเขามากินข้าว
"วางงานแล้วมากินข้าวก่อน"
"ครับเฮีย"
สามคนบนโต๊ะทานข้าว มีสองคนที่หลุดเข้าไปในโลกส่วนตัว เลขาอย่างเขาได้แต่มองแล้วยิ้มอ่อนคนเดียว หมอกรีนที่แทบจะป้อนข้าวเจ้านายเขาแล้วตอนนี้ ป้อนไปบ่นไป จนอิ่มเขาจึงเก็บล้างเอง ให้เจ้านายกับว่าที่คนรักออดอ้อนกันต่อไป
“หมอเอายาฉีดมาด้วยนะคะ วันนี้ฉีดก่อนละกัน พรุ่งนี้ค่อยกินปกติ"
คนตัวเล็กคล่องแคล่วและไม่นานยาก็ถูกฉีดเข้าเส้นเลือดจนหมด เขาปวดแผลหน่อยๆ จึงจะรีบทำงานให้เสร็จ เลยเรียกเลขามา
"เอางานที่เสร็จแล้ว ไปให้เฮียบอสเซ็นต์แล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะเบิกเงินไปให้20ล้านตอนเย็นๆ"
"รับทราบครับเฮีย งั้นผมกลับเลยนะครับ"
"ขอบใจมากนะ"
เลขาเขาก้มหัวให้แล้วไปหยิบเอกสารต่างๆ แล้วเดินออกจากห้องไปในทันที
“พี่อยากอาบนํ้าครับคุณหมอ"
"ได้ค่ะ แต่อย่าขยับแขนข้างที่เจ็บมากนะคะ พรุ่งนี้หมอจะแวะมาทำแผลให้ใหม่"
"อาบให้หน่อยสิครับ"
"หมอมีหน้าที่แค่ ให้ยาและดูไม่ให้แผลมันปริค่ะ ไม่ได้มีหน้าที่อาบนํ้าให้ใครด้วย"
บิ๊กจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะขยับตัวไปที่ตู้เย็นหยิบเบียร์เย็นๆ ออกมาเปิดแล้วกำลังจะยกขึ้นมาแตะปาก แต่คนตัวเล็กพูดขึ้นอย่างคาดโทษ
"ถ้าดื่มเบียร์แม้แต่นิดเดียว หมอจะกลับและไม่นอนเฝ้าจะปล่อยให้ไข้ขึ้นจนตายเลยคอยดู"
บิ๊กยิ้มเยาะในหน้าก่อนจะวางเบียร์ลงอย่างเสียดายแต่ถ้าเขาดื่มเข้าไปคงมีอะไรน่าเสียดายมากกว่า
เขาเดินมานั่งลงข้างๆ หมอกรีน ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆ
"แล้วพี่ทำอะไรได้บ้างคะ"
"ทำตามที่หมอบอกไงคะ กินยาแล้วไปนอนพัก และก็ขยับออกไปด้วยค่ะ"
บิ๊กไม่ได้ว่าอะไรแต่กลับจูบปากบางๆ นั้นเพื่อให้เธอหยุดพูด เขาต้องการความหวานจากปากนี้มากกว่าอะไรใดๆ หมอกรีนนั้นตกใจก่อนจะปล่อยให้เขาทำตามใจในเวลานี้เธอนั้นเบลอไปหมด ก่อนจะทุบอกเขาเพราะบิ๊กไม่ยอมปล่อยและเธอหายใจไม่ออกแล้ว
บิ๊กถอนจูบออกจากคนตัวเล็กอย่างเสียดาย ก่อนจะดึงเธอมากอดด้วยแขนอีกข้าง เธอไม่ได้ขัดขืนอะไรแต่กอดตอบคนตัวโตกว่า
"ไปอาบนํ้ามั้ย เดี๋ยวหมอติดพลาสเตอร์กันนํ้าให้ หรือจะให้เช็ดตัวให้ดีคะ"
“อาบด้วยกันมั้ย"
"ไม่ล่ะคะ กรีนจะอาบนํ้ากับสามีเท่านั้น คนอื่นไม่นับและคนที่ตามจีบก็ไม่นับด้วยค่ะ"
"ใจร้ายจังเลยอ่ะงั้นพี่ไปอาบเองก็ได้ แต่ว่าแก้ผ้าให้หน่อยสิ"
"งั้นอาบให้ก็ได้ค่ะ ลุกเถอะ"
กรีนพาคนตัวโตไปที่ห้องนํ้าและให้เขาถอดกางเกงออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวแล้วนั่งลงที่เก้าอี้เธอจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองให้ทะมัดทะแมงก่อนจะเดินเข้าไปอาบนํ้าให้บิ๊ก เธอจัดการอย่างคล่องแคล่วจนเรียบร้อยและเธอก็เปียกเหมือนลูกหมาตกนํ้า เธอเดินเข้าไปหาเสื้อผ้ามาให้เขาเปลี่ยน
"ไม่อยากใส่เสื้อ ปกติพี่ไม่ใส่เสื้อเวลาอยู่ในบ้าน"
หมอกรีนจิ๊ปากเบาๆ จะฆ่าเธอด้วยกล้ามหน้าท้องรึไงอีตานี่ หุ่นเขาดีมากกล้ามเนื้อสวยงามผิวก็ละเอียด ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นลูกตาสีตาสาธรรมดา
“กรีนจะฉีดยาให้อีกตอนตีสองนะคะ ถ้าปวดมากทนไม่ได้บอกนะ"
"อื้อ แล้วจะนอนกับพี่หรือนอนห้องรับรองดีคะ"
“นอนในห้องพี่นั่นแหละค่ะ โซฟาตัวเบ้อเริ่ม กรีนนอนได้นะคะ"
"มานอนบนเตียงกับพี่ ถ้าไม่มาก็กลับบ้านไปเลย"
"พี่เจ็บแขนถ้ากรีนนอนดิ้นไปโดนแขนจะทำยังไง"
"ทำโทษคนทำเจ็บสิ ถามได้"
เธอขี้เกียจเถียงจึงเดินไปส่งคนตัวโตเข้านอน และเธอเองเลี่ยงไปอาบนํ้าในทันที เมื่อเข้าห้องนํ้าล็อคแน่นหนาเรียบร้อย เธอถอดเสื้อผ้าออกจนหมดในทันทีก่อนจะก้าวเข้าไปอ่างอาบนํ้าเธอเปิดนํ้าอุ่นให้เต็มอ่าง แล้วนอนแช่อย่างสบายใจ
กรีนลูบไล้ร่างกายของตัวเองอย่างมีอารมณ์ เธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง และการตามมานอนกับผู้ชายวันนี้นับว่าเธอใจกล้ามาก เต้าอวบสวยจุกนมชมพูใสเหมือนเด็ก และกลีบดอกไม้ที่ขาวเนียนละมุนตาไร้ซึ่งสิ่งใดปิดกั้นนั้น เธอไม่เคยให้ใครได้เห็นเธอจะให้กับว่าที่สามีเธอเท่านั้น กรีนกรีดนิ้วตามร่องกลีบดอกไม้ที่ปิดสนิท ก่อนจะแวะสะกิดเกสรดอกไม้ที่ยื่นออกมาทักทายเธอนิดหน่อย เธอบดคลึงเบาๆ ก่อนจะครางเสียงหวานนั้นออกมา
บิ๊กนั้นนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงนอนอย่างสบายใจ ไม่นานเท่าไหร่ คุณหมอคนสวยก็เดินออกมาในชุดนอนเป็ดน้อยสีเหลือง เธอเดินขึ้นไปนอนข้างๆ คนตัวโต ก่อนจะหยิบมือถือมาดูว่ามีอะไรรึเปล่าเผื่อใครตามไปเคสด่วน
“ยังไม่นอนอีกหรอคะดึกแล้วนะ"
"พี่รอ หมอกรีนอยู่นี่คะ มานอนใกล้ๆ นี่มา"
"แอร์ห้องนี้เย็นมากไปนะคะ กรีนหนาว"
"ให้พี่กอดเดี๋ยวก็หายหนาวแล้ว"
"ใช่ค่ะหายแน่ๆ แต่หายนะ นะคะกรีนว่า"
สองคนนอนลงข้างๆกัน แล้วคนตัวเล็กก็หันกลับไปซุกอกกว้างๆ ของคนตัวโตก่อนจะหลับไปในทันที
"เห้อออ ลูกคุณหนูที่ไม่เคยลำบาก จะมาวิ่งหนีลูกปืนกับผมได้ยังไง"
"แต่อย่างน้อยฉันก็ช่วยชีวิตคุณได้ก็แล้วกัน เลิกพูดแล้วนอนเถอะน่า กรีนต้องตื่นมาฉีดยาให้พี่อีกนะกรีนง่วงแล้ว"
"ขอบคุณนะครับคุณหมอกรีน"
คนตัวโตเอาแขนข้างที่ไม่เจ็บโอบกอดคนตัวเล็กไว้ เธอหลับสนิทแต่คนตัวโตนี่สิปั่นป่วนไปหมด
"ผมจะแพ้คุณไม่ได้หรอกหมอกรีน เรายังต้องพิสูจน์กันอีกนาน"
ยาที่คนตัวเล็กฉีดให้เขาออกฤทธิ์ไม่ให้เขาปวดแผลเขาเลยหลับลงตามคนตัวเล็กไปในที่สุด
ตีสองแล้ว กรีนตื่นขึ้นมาเตรียมยาฉีดให้คนตัวโตกว่า เหงื่อซึมตามไรผมของเขา จะไม่มีไข้คงไม่มีทางเป็นไปได้เพราะ แผลสองที่ไม่เล็กเลย
"หิวนํ้าอ่ะกรีน"
"เดี๋ยวกรีนเอาให้นะคะ"
เธอไปเทนํ้าใส่แก้วพร้อมหลอดดูดมาป้อนนํ้าให้เสร็จ เธอไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้เขา เธอตรวจแผลที่หน้าผากและแขน จึงทำให้บิ๊กรู้ว่าเธอโนบรา
"ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยครับหมอกรีน"
"อะไรอีกคะ จะบ่นอะไรตอนนี้"
"อ่าห์ ยัยคนนี้นี่ พี่เป็นผู้ชายนะกรีน"
“ไอ้คนหื่นเอ้ยยย"
บิ๊กใช้มือข้างที่ไม่เจ็บรั้งคนตัวเล็กเข้ามาหาก่อนจะเอาหน้าซุกลงบนอกนุ่มนิ่มนั่น ตัวเล็กสั่นขึ้นมานิดหน่อย เธอไม่เคยให้ใครมาทำแบบนี้
"ปะ..ปล่อยหนูนะพี่บิ๊ก"
"ใครใช้ให้แต่งตัวแบบนี้กัน พี่จะนอนอีกห้อง หนูนอนห้องนี้แหละ "
"อื้อ "
กรีนรับคำด้วยรู้ว่าเขากำลังจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาต้องไปให้ไกลๆ เธอก่อน เอาจริงๆ เธอเองก็ยังไม่พร้อมหรอกหากจะต้องเสียตัวให้เขาวันนี้ เขาน่ารักกว่าที่เธอคิดซะอีก
“รู้จักควบคุมตัวเองแบบนี้สิกรีนชอบ"
- Writer
