บทที่ 4 หนักหน่วง [1/2]
1004 Words
ฉันขึ้นรถมากับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งเสนอขายตัวไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน นั่งเหม่อลอยมาตลอดทางจนกระทั่งรู้สึกตัวเมื่อรถยนต์คันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดในคอนโดแห่งหนึ่ง กุลีกุจอหันซ้ายมองขวาด้วยความทึ่งก่อนจะหันไปมองเจ้าของรถ
“......”
“ตามมาสิ”
แต่ยังไม่ทันที่ฉันได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกไป เขาก็เอ่ยบอกก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ ฉันจึงต้องรีบตามลงไป
จากนั้นเขาก็เดินนำฉันขึ้นมาบนห้องในคอนโด ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องแสนไม่คุ้นชินฉันก็กวาดสายตามองไปรอบห้องด้วยความประหม่าและหวั่นใจ ดวงตากลมโตสั่นระริก ริมฝีปากบนล่างเม้มกันแน่น มือประสานกันแน่นไว้ด้านหน้าเพราะไม่รู้ว่าจะเอาไปวางหรือเก็บตรงไหนดี รู้สึกวูบโหวงในอกหรือช่องท้องไปหมด
“ถอดเสื้อผ้าของคุณออกสิ”
“คุณไม่ให้ฉันอาบน้ำก่อนเหรอคะ?”
“คุณเพิ่งอาบน้ำพรมน้ำหอมมาไม่ใช่เหรอ?”
“คุณรู้เหรอคะ!”
เขาไม่ตอบอะไรกลับมา ไหวไหล่หนึ่งทีพลางทำหน้าเหมือนไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เขาจะรู้ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องครัว ไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมเบียร์หนึ่งกระป๋อง
เขาปรายตามองฉันนิ่ง ๆ แล้วเปิดกระป๋องเบียร์และยกดื่มไปหลายอึก
“รอช้าอยู่ทำไม รีบถอดเสื้อผ้าสิ”
“ฉัน...”
“ถ้าคุณเปลี่ยนใจ ผมไม่ยอมแน่”
พอได้ยินดังนั้นฉันก็กลืนน้ำลายเหนียวลงคอทันที ก่อนจะเอ่ยถามกลับไปด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น
“ปะ..ปกติคุณรุนแรง...หรือเปล่าคะ?”
“ไม่รู้สิ แต่ผู้หญิงทุกคนที่เคยขึ้นเตียงกับผมก็ร้องขอให้ผมอย่าหยุดและขอแรง ๆ กันทั้งนั้น”
“......” ได้ยินดังนั้นฉันก็อ้าปากเหวอ เขาดูร้อนแรงและมีประสบการณ์โชกโชนไม่ใช่น้อย ฉันจะตั้งรับได้ไหมเนี่ย ยิ่งไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนด้วย จะกลับลำอีกรอบก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเขาพร้อมเปลื้องผ้าตัวเองซะขนาดนั้น
เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกทีละเม็ด ๆ อย่างเชื่องช้า โดยที่ดวงตาคมกริบปรายตามองมาที่ฉันด้วยแววตาลุ่มลึกและยากที่จะเข้าใจว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ปั่ก!
พอปลดกระดุมจนครบทุกเม็ดแล้ว เขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตออกและโยนมันทิ้งลงบนพื้นห้องอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ และซิกแพคเป็นลอนงาม ทุกส่วนของเขามันเพอร์เฟกต์มาก บ่งบอกว่าเขาออกกำลังกายและดูแลตัวเองเป็นอย่างดี เขากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินจ้ำอ้าวเข้ามาหาฉัน
“มานี่”
“อ้ะ!!”
เขาช้อนร่างของฉันลอยหวือจากพื้น แล้วพาเดินเข้ามาในห้องซึ่งน่าจะคือห้องนอน ฉันมองไม่เห็นเพราะทั้งห้องมันมืดมิด และสิ่งที่แสดงให้รู้ว่าห้องนี้คือห้องนอนตามที่คิดจริง ๆ ก็คือแผ่นหลังของฉันที่แนบลงบนฟูกนุ่มนิ่มเมื่อเขาวางร่างของฉันลง
พอวางร่างฉันเสร็จเขาก็กระโจนมาขึ้นคร่อมและทาบทับลงมาบนตัวของฉัน ก่อนที่จะกระซิบเสียงแหบพร่าชิดข้างใบหู นั่นเลยทำให้ฉันรู้ว่าระยะห่างระหว่างใบหน้าของเรามันเพียงน้อยนิด เพราะฉันรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนและหอมกรุ่น
“ผมไม่ชอบให้คุณลีลาเลย เพราะยิ่งคุณลีลาผมก็ยิ่งทรมาน อยากลิ้มลองคุณเสียเต็มทนแล้ว หวังว่าเงินห้าหมื่นที่ผมเสียไปมันจะคุ้มค่า”
ใบหน้าที่ซุกไซ้ลงมาบนต้นคอทำเอาฉันผวาเฮือก รีบยกมือดันแผงอกของเขาออกอย่างต่อต้าน ฉันยังไม่พร้อมแม้จะทำใจมาตลอดหลายนาทีระหว่างนั่งรถมากับเขา
“ดะ..เดี๋ยวค่ะ!”
“ผมเพิ่งบอกไปเองนะว่าไม่ชอบให้คุณลีลา”
เขาส่งเสียงไม่พอใจใส่ ฉันจึงช้อนสายตาขึ้นมองพร้อมกับเอ่ยถาม ก่อนที่จะเบือนสายตามองไปอื่นเพราะไม่กล้าสู้สายตาอันคมกริบ
“คุณเตรียม...เอ่อ...เตรียมถุงยางไว้แล้วหรือยังคะ?”
“ผมมีอยู่แล้ว” พูดจบก็ผละตัวออกไปเล็กน้อย เลื่อนลิ้นชักหัวเตียงแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา “เหลืออยู่ห้าอันพอหรือเปล่า”
พอได้ยินเขาพูดแบบนั้นใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าว พวงแก้มสองข้างคล้ายจะปะทุ ทำไมเขาต้องพูดเหมือนจะทำมากกว่าห้ารอบด้วยล่ะ เพราะถ้าทำมันมากเกินไปร่างกายของฉันมันคงไม่ไหวแน่ ๆ
“หึ ๆ” เมื่อเห็นฉันไม่ตอบอะไรออกไป เอาแต่นอนนิ่งด้วยหัวใจที่ว้าวุ่นและสมองไม่สงบนิ่ง เขาก็แค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“รอช้าไม่ได้แล้ว เดี๋ยวผมไม่คุ้ม” พูดจบเขาก็จัดการซุกใบหน้าลงมาไซ้ซอกคอของฉันอีกรอบ ค่อย ๆ ถลกกระโปรงเดรสของฉันขึ้น เรียกความซ่านเสียวและสยิวให้ฉันไม่น้อย ฉันที่ไม่อยากให้เขากริ้วโกรธก็นอนนิ่ง ๆ ให้เขากระทำได้ตามที่ต้องการ
ไม่นานร่างกายของฉันก็เปลือยเปล่าด้วยฝีมือของเขา เขาบีบเคล้นไปตามทุกส่วนของฉัน โดยเฉพาะส่วนอกที่โดนเขาบีบขย้ำอย่างหนักหน่วงจนฉันแทบแดดิ้น มันรู้สึกดีจนพาสมองล่องลอยและยากที่จะบรรยายออกมา แถมยังร้อนวูบวาบไปหมดทุกส่วน
“อ้ะ! เจ็บบบบ!”
ทันทีที่เขายัดส่วนนั้นเข้ามาในกายของฉัน สมองของฉันก็พร่าเลือน หูอื้อตาลายอย่างไม่รับรู้สิ่งรอบตัว กรีดร้องออกมาด้วยความทรมาน ความเจ็บปวดมันทำให้ฉันแทบจะดิ้นตายเสียให้ได้
- Writer
