หากใจอยากจะรัก

บทที่ 3 ซื้อฉันเถอะนะ [1/2]

ราวกับถูกมนต์สะกด ยืนคุยกับเจ๊บอลลี่อยู่ดี ๆ จู่ ๆ วันต่อมาฉันก็โผล่มาอยู่ในบาร์ได้ มือบางจิกกันแน่นพร้อมปากที่ขบเม้มกันจนใกล้จะห้อเลือด บ่งบอกถึงความประหม่าและตื่นเต้นจนจะเป็นแอนไซตี้ได้เลย

ทำไมการจะเสียตัวครั้งแรกมันถึงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิดนะ แถมโคตรจะเครียดเลยด้วย และการที่ฉันยอมตกลงทำอะไรแบบนี้ก็เพราะว่าคิดถึงเงินห้าหมื่นที่ให้เจ๊บอลลี่ไปตกลงกับเสี่ยแค่อย่างเดียวเลย ส่วนหน้าตาเสี่ยฉันยังไม่รู้เลยว่าเป็นยังไง ได้แต่ภาวนาในใจว่า ถ้าไม่หล่อก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้ดูดีมีภูมิฐานก็พอ

นั่งทำใจอยู่ได้สักพักหนึ่ง เจ๊บอลลี่ก็เดินกลับมาหาฉันด้วยใบหน้าระรื่น ดูแฮปปี้ดี๊ด๊าขั้นสุด จนฉันอดคิดไม่ได้ว่าคนที่กำลังจะเสียตัวคือฉันหรือเจ๊แกกันแน่

“ได้แล้วจ้ายัยใจรัก” จีบปากจีบคอพูดเสียงระริกระรี้พร้อมกับนั่งลงบนโซฟาข้างฉัน

“โอเคใช่ไหมคะ?”

“เจ๊สกรีนให้เรียบร้อย คนนี้ช้างเผือก ถ้าถูกใจแกให้ไม่อั้น คืนนี้ไม่ต่ำกว่าห้าหมื่น เผลอ ๆ อาจได้เป็นแสน”

การได้ยินเจ๊บอลลี่พูดออกมาแบบนั้นแล้วฉันควรจะหูตาผึ่งด้วยความตื่นเต้น แต่กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น ความประหม่าเคล้ากังวลไม่สามารถทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้นได้เลย

“แต่หนูทำอะไรไม่เป็นเลยเขาจะถูกใจเหรอเจ๊ กลัวจะไล่ตะเพิดหนูออกจากห้องมากกว่า”

“เจ๊บอกไปแล้วว่าแกสดซิงไม่เคยผ่านมือใครหรือชายใดมาก่อน เสี่ยแกบอกว่าโอเคมาก ไม่สนใจลีลาอะไรทั้งนั้น ขอแค่แกสดซิงจริง ๆ ก็พอ”

“งั้นหนูก็เบาใจ ว่าแต่เสี่ยคนนั้นอยู่ไหนเหรอคะ?” ฉันพูดไปแบบนั้นทั้ง ๆ ที่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลยสักนิดเดียว

“นู้นไง กำลังเดินมาทางนี้พอดี”

ฉันปรายตามองไปตามนิ้วชี้ของเจ๊บอลลี่ และสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของเป้าหมายพอดี ก่อนที่จะทั้งตัวจะชะงักกึกพร้อมกับเกิดคำถามในหัวที่อยากจะถามเจ๊บอลลี่ย้อนกลับไป

นี่สกรีนแล้วเหรอ ถามจริง!?

“ใจรักนี่คือเสี่ยพิเชษฐ์...ส่วนนี้ใจรักเด็กที่หนูบอกค่ะ” ทันทีที่เสี่ยที่เจ๊บอลลี่ไปดีลมาให้ฉันเดินมาถึงตรงที่เรานั่งกันอยู่ เจ๊บอลลี่ก็รีบแนะนำให้พวกเราได้รู้จักกัน ฉันพยักหน้ารับพร้อมยิ้มจืดเจื่อนแบบไม่เต็มใจนัก ภาพในหัวของเสี่ยที่ฉันไม่อยากได้มันตรงกับคนตรงหน้าหมดเลย และฉันก็รับไม่ได้

“น่ารักจังเลยหนูน้อย” เสี่ยพิชงพิเชษฐ์อะไรนี่กระตุกยิ้มมุมปากพลางทำตาหวานเยิ้มให้ฉัน ทำเอาขนในกายของฉันพร้อมใจกันลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง สมองของฉันเปิดโหมดต่อต้านทันที คำว่าเปิดใจไม่อยู่ในหัวของฉันเลย ณ บัดนี้ มีแต่คำว่าไม่เอาเต็มหัวไปหมด

“บอลลี่ไปก่อนนะเสี่ย ตกลงกับเด็กได้เลยนะคะ...เจ๊ไปแล้วนะ ขอให้โชคดี”

“ดะ..เดี๋ยว…” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ร้องเรียกหรือรั้งแขนเจ๊บอลลี่เอาไว้ได้ เจ๊แกก็รีบชิงโบกมือและเดินหนีไปซะก่อน ทำเอาฉันอ้าปากค้างพูดไม่ออก

เมื่อที่ว่างข้างกายของฉันว่างเสี่ยก็รีบหย่อนก้นนั่งทันที มือพาดบนพนักพิงหลังของโซฟาเป็นการกอดฉันทางอ้อมแบบกลาย ๆ ทำเอาฉันผวาเฮือก ก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ฉันขยับใบหน้าและเอนตัวหนีจนกระทั่งแผ่นหลังติดกับพนักโซฟาอีกฝั่ง จึงถูกกักขังโดยชายแก่ร่างอ้วนท้วมแบบไม่เต็มใจและไร้ทางหนี

“ไหนเล่าให้เสี่ยเล่าฟังหน่อยสิคะว่าเรียนอยู่ที่ไหน คณะอะไร เสี่ยได้ยินบอลลี่บอกว่าหนูหาค่าเทอมอยู่” เสี่ยพิเชษฐ์ทำหน้าตาหื่นกาม กระซิบถามฉันพลางเอามือหยาบกร้านมาลูบตามกรอบหน้าของฉันแบบแผ่วเบา ทำเอาขนลุกซู่ด้วยความสยิวหนักกว่าเดิม

“ตอบเสี่ยสิคะแม่หนู เสี่ยเปย์ไม่อั้นนะบอกก่อน ขอแค่หนูทำให้เสี่ยพอใจ ออดอ้อนเสี่ยสิ” เมื่อเห็นว่าฉันไม่ปริปากพูดหรือตอบอะไร ก็ทำเสียงออดอ้อนปนกระเส่า ยิ่งทำให้ฉันรังเกียจมากกว่าเดิม

“ไม่เอาแล้ว หนูขอเปลี่ยนใจ!!”

ฉันลุกพรวดจากโซฟาและรีบวิ่งหนีแบบสุดชีวิตออกมาจากตรงนั้น ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าลูกน้องหรือไอ้เสี่ยนั่นตามมาหรือเปล่า ฉันรู้แค่ฉันไม่อยากทำแล้ว ทำใจยอมตกเป็นของเสี่ยอะไรนั่นไม่ได้จริง ๆ

ฉันวิ่งหนีออกมาทางหลังร้าน หันหลังกลับไปมองทางที่เพิ่งวิ่งมาแวบหนึ่ง และเมื่อไม่เห็นมีคนตามมาก็โล่งใจ

พลั่ก!

แต่พอหันกลับมาใบหน้าของฉันก็ชนเข้ากับแผงอกของใครบางคนเข้าอย่างจัง ทำเอารู้สึกเจ็บไม่น้อย ยกมือขึ้นลูบหน้าที่กระแทกแผงอกปรอย ๆ พร้อมกับพยุงร่างที่ซวนเซของตัวเองให้ยืนมั่นคงไปด้วย

“โทษที”

เสียงทุ้มของคนตรงหน้าดังขึ้น ฉันจึงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของร่างสูงที่เพิ่งชนแผงอกไป

“ค่ะ ขอโทษเหมือนกัน...ค่ะ” ฉันเอ่ยขอโทษไปตามมารยาทแต่พอดวงตากลมโตสบเข้ากับดวงตาคม ฉันก็ชะงักนิ่งราวกับถูกแช่ค้างและตกอยู่ในมนต์สะกด เพราะดวงตาคมกริบที่แฝงด้วยเสน่ห์ของเขามันชวนหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อ

เขาพยักหน้าให้ฉันเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินผ่านฉันไปหยุดยืนที่มุมหนึ่งไม่ไกล แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบพ่นควันขาวฟุ้งไปทั่วบริเวณ ฉันมองการกระทำของเขาแบบไม่วางตา ไม่ยอมหลุดออกจากภวังค์สักที เหมือนถูกตราตรึงสายตาให้มองแต่เขาเพียงผู้เดียว ซึ่งการที่ฉันเป็นแบบนี้มันอาจจะเพราะเขาหล่อและดูดีมากก็เป็นได้ ไม่ใช่เพราะฉันตกหลุมรักหรือพิศวาสในตัวเขาหรอก