DÜŞMANIMIN SESSİZ KIZI

1. Bölüm 'Tanıtım' - Sustuğun yıllara bedel olarak konuşmanı istiyorum. Konuşmazsan da ben senin sesin olurum. Sen sadece bana yaslan ve mutlu olmak için benim hamlelerimi bekle. Ben her şeyi senin için hallederim Gözünden akacak her yaşa bir can bedel edecek kadar seviyorum seni. Uğruna her şeyi ve herkesi yok ederim. Kendimi bile... ~~~~ İlahi bakış açısıyla... Nergis saatlerdir uyumasını beklediği kızını en nihayetinde uyuttuğunda küçücük kızı Yasemin onun üstüne kustuğu için banyoya girdi. Duş alıp çıkacaktı. Kocası Yener, son zamanlarda işlerinden dolayı çok yoğun oluyordu. Gündüzleri çalışıyor, geceleri ise eve geldiğinde yemeğini yiyip uyuyordu. Pazar günleri dışında boş kaldığı bir günü olmuyordu. Nergis banyodan temizlenip çıktığında kızı uyuyordu. İlk ve tek çocuktu Yasemin. üç yıl süren bi tedavi sonucu doğmuştu. Nergis göz ucuyla saate baktı. Saat üçe geliyordu. Bu saate kadar minik kızı uslu durmadığı için evini temizleyememişti. Kızının uyumasını fırsat bilip yatak odasından çıktı ve kapıyı kapattı. Normalde kapıyı aralıklı bırakırdı ama ev bugün her zamankinden daha da dağınıktı. Hemen toparlarım ve yemek yaparım diye düşündü. Zor uyutmuştu kızını. Günlerdir kızı ateşler içerisindeydi. Ara ara ateşini düşürüyor ve uyutuyordu ama kızı hep ateşliydi. Soğuk kapmıştı. En azından Nergis ve Yener öyle sanıyorlardı. "Ateşi zor düştü zaten." diye mırıldandı Nergis kendi kendine. Kocası gündüz çalıştığı için evden çıkmak şöyle dursun pencereden başını çıkarmazdı. Yemek yaptı, evdeki dağınıklığı toplayıp silip süpürdü. Evi havalandırdı. Saat çoktan yedi olmuştu. Kocası sekizde gelirdi işten ve bugün Cumartesiydi. Yarın kızlarını sağlık ocağına götüreceklerdi. Kapıyı yavaşça araladı ve minik kızına baktı. Hala uyuyordu. Bu kadar saat uyanmaması mucizeydi. Pazartesi akşamından beri geceleri de gündüzleri de ateşlendiği için huzursuzdu ve hep ağlıyordu. "Kızım." diye mırıldandı kısık sesle ve elinin tersini kızının yani minik Yasemin'in alnına değdirdi. Kızı yine ateşler içerisinde yanıyordu. "Nesi var bu çocuğun?" dediğinde çoktan kızını beşikten çıkarmıştı. Yatağın üstüne bırakıp kıyafetlerini çıkarmaya başladı. Ateşi olduğu için yanlızca zıbın ve ince bir zıbın altlığı giydirmişti. Sırtına da yerini alması için bir bez parçası yerleştirmişti ama kızı su gibi olmuştu. Kızını kıyafetlerinden arındırıp banyoya götürdü. Soğuğa yakın ılık bir su ile kızını yıkadı lakin ateşi hala vardı. Bildiğin yanıyordu küçük kızı. Kapı çaldığında kucağında kızı ile açtı kapıyı. "Hoşgeldin." "Hoşbulduk." dedi Yener. Umursamadı karısını ve çocuğunu. İçeri girdi. Umursamazdı da zaten. İsteyerek evlenmemişti Nergis ile. Yener, Dilay'a aşıktı ama Dilay başkasıyla evlenmişti üstelik Dilay da Yener'i seviyordu. Ama Dilay aşktan, sevgiden çok parayı ve mevkiyi önemserdi. O yüzden sıradan bir işte çalışıp sıradan bir maaş alan ve sıradan bir mahallede oturan Yener'i değil, maaşı ve işi iyi olan ayrıca zengin olan talibi Murat ile evlenmişti. Yener ise bunu hazmedemeyip annesinin istediği kızla yani Nergis ile evlenmişti. Nergis onu soğuk ama önemseyen biri olarak tanımıştı ama Yener, Nergis'i sevmiyordu. "Hayatım bu çocuk hala ateşler içerisinde. Ne yaptıysam olmadı. Düşmüyor ateşi. Ne yapsak ya?" dedi kocasına. "Yorgunum, Nergis. Yarın kahvaltı yaptıktan sonra sağlık ocağına götürürüz. Orada bir şey yapamazlarsa da hastaneye götürürüz." "Tamam. Sen tut Yasemin'i. Ben masayı hazırlayayım." Kızını kocasının kollarına bırakıp mutfağa geçti. "Kızım, Yasemin'im." diyerek ateşler içinde yanan kızını kucağına aldı. Severdi kızını, annesinin aksine. Onun kanındandı. Kızı sadece babasının gözlerine baktı. Baş parmağını emerek baktığı babası şimdilerde dini bir mescidde çalışıyordu. Görenler hoca, imam diye hitap ediyorlardı ama gerçek hiç de öyle değildi. Dini bir tarikat olarak biliniyordu çalıştığı yer. Genç kızları ibadete yöneltmekle ve dini benimsetmekle tanınsa da gerçek aksiydi. Oraya giden kızlar dinden uzaklaşmadan müstechen olaylara karışıyordu. Yener de bu yanlış yoldaydı. Amacı o tarikatın başına geçmekti. Karısı, kocam bir işte çalışıyor sanıyordu ama kocasının niyeti farklıydı. Kazandığı para da iyi olunca o yanlış yönden çıkmak zor geldi. Yemekler yendi ve çaylar içildi. Yener kızıyla oynadı. Karısının sorduğu bir kaç soruya cevap verdi ama çoğunlukla geçiştirdi. Kızlarının hala ateşi vardı ve ara ara huysuz oluyordu. Yener yorgun olduğu için çoktan yatağına geçti ve uzandı. Nergis ise kızını beşiğe nazikçe bıraktı. Beşiği yatağın yanına yaklaştırıp kocasının göğsüne sindi. Yener bazen ona ilgi gösterirdi ama çok nadiren olurdu bu. Yine oldu. Kolunu karısının başının altından geçirip zayıf bedenini kendine çekti. "İyi geceler." diye mırıldandı Nergis. "İyi geceler." diye tekrarladı Yener. Ardından uykuya daldılar. Kızları gece boyu ara ara uyanıp huzursuzlandı. Ateşinde değişen bir şey olmamıştı. Sabahın ilk ışıklarında Nergis uyanıp kahvaltı hazırladı ve kızıyla ilgilendi. Kocası uyandığında kahvaltılarını yaptılar. Yener kızı ile ilgilenirken Nergis çabucak evi toparlayıp giyindi. Önce sağlık ocağına gittiler. Mahallenin sonlarına doğruydu bu sağlık ocağı. Ancak sağlık ocağı açık değildi. El mecbur hastaneye gittiler. Önce bir hemşire ateşine baktı. Yüksek olunca doktor çağırdılar. Doktor Yasemin bebeği muayene etti. Koyduğu teşhis menenjit hastalığıydı. Ve maalesef menenjitin yan etkilerinden biri sağır olmaydı. Yener ve Nergis'in elinden hiç bir şey gelmedi. Küçücük kızları sağır olmuştu. Doktor çok ama çok düşük bir ihtimal duyabilir yeniden dedi ama kızları duymadı. Yener tek kızının duyma yetisini kaybettiğini öğrendikten sonra içkiye başladı. Nergis kocasının artık geceleri bile eve gelmemesinden şikayetçi olmaya başladı. Kızları büyüdü ama konuşamadı. Yener ailesinden uzaklaştıkça uzaklaştı ve tarikatta önemli bir konuma geldi. Nergis kocasının ondan ve evinden bu kadar uzaklaşmasını kızına bağladı ve bir zamanlar uğruna öleceği kızından nefret etmeye başladı. Ama sonra bir mucize oldu. Yasemin duymaya başladı. Önce sesler uğultu gibi geldi ama yavaşça netleşti. Yasemin duyuyorum demek istedi ama konuşamadı. Nergis ve Yener artık kızlarını hayatlarındaki bir yük olarak görüyorlardı. Kızları el kol işareti ile bir şeyler anlatmak istedi ama onlar kendilerine yük olan kızlarını umursamadı bile. Yasemin derdini anlatmak istedikçe onlar azarladı, bağırdı çağırdı hatta dövdü. Yasemin kendi hakkında duyduklarından sonra artık kendi isteğiyle susmaya başladı. Kimse o duymuyor sanıyordu ama o her şeyi duyuyor ve içine atıyordu. Herkesten gizlice dudak okumayı öğrendi. Sonra da büyüdükçe kendi imkanlarıyla okumayı öğrendi. Geriye sadece konuşabilmek kalıyordu. Hayat hiç bir zaman Yasemin'e gülmedi. Taaki günün birinde kız kardeşinin intikamını almak isteyen biri hayatına girdiğinde... Babası sandığı adam ona hayatın en büyük kazığını atacaktı. Annesinin ölümüne kendisi sebep olacaktı. Çok üzülecekti. Hayat ona sayısız kazık atacaktı ama her şey ona ve duygularına tercüman olacak bir beden sayesinde yavaşça düzelecekti. Annesinden duyduğu son sözlerden sonra yıllardır olduğu gibi hissiz bir suratla odasına geçti ve kapıyı kapattı. Duyduğu seslere tepki vermezdi hiç bir zaman. Çünkü bu yaşına kadar sesleri duymazdı. Sustu ve içine attı hep. Sessizce yatağına geçti. Yatağa uzandığında pikeyi göğsüne kadar çekip odasının penceresinden içeri sızan ay ışığına bakarak uyuyakaldı...