Linggo. Maagang nagsimba si Lara. Mas maaga, mas mainam. Mas mahaba ang kanyang pahinga. Nakakalungkot lang na kahit sa simabahan at sa homily ng pari ay naging usap-usapan ang sinapit nina Ma’am Vera. Sa susunod na araw, bibisitahin niya ang mag-asawa. Kasalukuyan na niyang ipinaparada ang motor nang mapansing nakabukas ang pintuan ng bahay.
"May tao?" tanong niya sa sarili.
Sinigurado niya talagang nakakasarado ang pintuan. Baka nakalimutan niya nga sa tindi ng antok niya kagabi. Mag-aalas onse na siyang umuwi galing kay Nana Berta. Tumawag ang pamangkin nito, sinabing nagkasakit daw ang matanda.
'May tao nga kaya o nakalimutan ko lang na magsarado ng pinto?'
Napakababa ng crime rate sa lugar nila pero hindi siya pwedeng magpakasigurado. Pansin niyang wala namang nagbago sa arrang
