“Beatrice, aba, pagkarami-raming pagkain ang ibinaba noong mga caterers pagkatapos i-set up iyong dalawang malalaking tent. Muntik na ngang hindi magkasya sa bakuran natin iyong mga tent,” pagbabalita ni papa nang makabalik na siya sa loob ng bahay. Wala pa rin akong imik at tahimik na ninanamnam ang pait ng kapalaran ko.
“Don’t sulk over a man like that. Tama ang Mama mo, we can show them that they are nothing to you. Just say the word, we can even have a grand wedding in other country,” pabulong na saad ni Romano. Tumiim ang bagang ko at lalo lang gumuhit ang hapdi sa dibdib ko. Pakiramdam ko tuloy, ang malas-malas ko talaga.
“Madali lang para sa iyong sabihin iyan kasi hindi naman ikaw ang nasasaktan,” mahinang salag ko sa kaniya. Kumunot naman ang noo niya at bahagyang naningkit ang
