Vengeance of Fate

Chapter 3

KRESHA'S POV

"Kuya? Bakit tayo tumigil?" nagtatakang tanong ko sa driver ko.

"Ano po kasi, Maam. Nasiraan tayo," kumakamot sa ulo na sa bi niya.

"What?! Kuya naman! Kagabi ko pa sinabi sayo na paki-check ang kotse eh," sabi ko sa kaniya bago umingin sa orasan.

"Ma'am pasensya na talaga," sabi niya pa.

"Baka ma-late ako nito sa flight ko, " sabi ko pa at inayos ang gamit ko.

Alas-syete ang flight ko papuntang Palawan. Yung proposal na nakuha namin ay may malaking Farm sila sa Palawan, which is mas mababa kaysa sa current na kinukuhaan namin. That's why I accept their offer.

"Kuya magta-taxi na lang ako, ikaw na bahala dito sa kotse," sabi ko at lumbas na ng kotse.

Basa na naman ang daan kaya medyo baha dito Tumabi ako bago nag-abang ng taxi. Mabuti na lang ay may natanaw ako sa di kalayuan na taxi.

Agad ko namang kinawayan iyon, pero laking gulat ko ng akmang may isang sasakyan ang mabilis na humaharurot ang dahilan kung bakit naabasa ang pang ibaba ko dahil sa talsik ng tubig. Mabilis naman siyang huminto.

"Hoy! Ang bastos mo! Alam mong may tao dito!" sigaw ko nang makita kong bumukas ang pinto ng kotse niya.

Naka-cross arm akong humarap sa pinto ng kotse niya. Tuluyan siyang lumabas ng kotse bago niya tinanggal ang shades siya.

"Excuse me, Miss?" tanong niya na animoy di alam ang nangyari.

"Excuse me? Excuse me mo mukha mo!" galit na sigaaw ko.

"What's your problem, Miss?" tanong niya pa.

Seriously? Di niya alam na natalsikan niya ako?

"What's my problem? Marami! Gusto mo bigyan kita?" tanong ko sa kaniya.

Nakakainis! Hindi man lang mag-sorrry tong laalaking to.

"Miss, I dont know you, so please. Stay away from me," supladong sabi niya at akmang papasok ng kotse.

"Sandali! Ano? Ganon-ganon lang yon? Matapos mo kong matalsikan ng putik? Aalis ka ng walang sorry?" iinis na sabi ko sa kaniya

"How much do you want? I need to go," mayabang na tanong niya habang seryosong nakatingin sa akin.

At talagang ganito siya? Anong tingin niya sa akin? Mukhang pera?

"Excuse me, Mister Arogante ha? Anong 'how much do you need?' I dont need your money, I need your sorry--" Hindi pa ako nakakatapos ng pumasok na siya sa loob kasunod noon ang pagpa-andar sa kotse niya.

Tinignan ko lang siya habang pinara ko ang paparating na taxi. Male-late na ko sa flight ko!

*****

"WELCOME MAAM!" nakangiting bungad sa akin ng flight attendant.

Nginitan ko rin siya bago ako pumasok ng Airport. Mabuti na lang at hindi ako late. Dali-dali akong tumakbo papasok.

Mabilis naman akong nakapasok. Buti talaga di pa ako late. Kailangan kong kumalma dahil ayoko ma-stress sa lalaking yon.

Pagpasok ko ng airplane, mabilis kong nahanap ang seat number ko. Nasa tabing bintana pala ako. Ngayon ko lang naalala naa madumi pala ang suot kong pantalon dahil sa putik kanina. Magpapaliit na lang ako mamaya sa biyahe.

Umayos ako ng upo nang may isang lalaking umupo sa tabi ko. Napatingin ako sa kaniya at ganon rin siya.

Nagulat ako ng makita siya pero hindi ako nagpahalata. That guy.

Agad naman akong umiwas ng tingin, alam kong nakatingin pa rin siya sa akin hanggang ngayon. Ayoko na siyang isipin pa.

Nang makalipad na ang eroplano, agad akong tumayo para sana magbihis. Kasi di talaga ako mapakali dahil basa ang pants ko. After kong magbihis nagulat ako ng paglabas ko, nasa labas ang lalaki kanina.

Pero mas lalo akong nagulat ng ngumiti siya. Bakit siya ngumingiti?

"About what happed earlier, Im sorry," sabi niya na mas lalong ikinagulat ko.

Agad siyang pumasok sa cr habang naiwan akong nagtataka.

Totoo ba ang narinig ko? Bakit parang iba ang dating sa akin ng sinabi niya?

Bumalik ako sa upuan at muling ipinikit ang mata ko. Saglit lang naman ang biyahe kaya pipikit lang ako dahil wala talaga akong tulog kagabi pa.

"Miss?" Napamulat ako ng mata ko nang maramdaman ko ang pagkalabit sa akin. At bumungad sa akin ang mukha ng lalaking katabi ko.

"We're here," sabi niya pa at ngumiti.

Nagmadali akong tumayo at kinuha ang gamit ko bago ako lumabas ng eroplano. s**t! Ilang oras ako nakatulog? Mabilis akong lumabas ng airport. Maya-maya tumawag ang manager ng coffee shop ko dito sa Palawan.

"Kris? Asan na yung magsusundo sa akin?" tanong ko sa kaniya.

"Maam, sorry po. Di raw niya po kayo mahanap kaya umalis na raw siya. Tatawagan ko po uli," sabi niya pa.

Huminga ako ng malalim bago pinatay ang tawag.

"Wala kang sundo? Gusto mo ihatid na kita?" tanong ng isang lalaki kaya napatingin ako sa kaniya.

"No, thank you," sabi ko bago umiwas ng tingin.

"C'mon, I've already apologize to you. I'snt that enough?" tanong niya. Hindi ako sumagot. Ang totoo ayoko ma-attached sa kahit na sinong lalaki.

"By the way, Im Kyle. What's yours?" tanong na naman niya.

Tinignan ko lang siya bago ako lumakad palayo sa kaniya.

"Wait, Miss!" sabi niya pa at hinabol ako.

"Im not what you think, hatid na kita," sabi niya pa.

"No, thanks. May sundo ako, Mister," sabi ko pa.

"Hindi na darating yung sundo mo, hahatid na kita para makabawi naman ako sa nagawa ko sayo kanina," sabi iyaa pa.

Maya-maya may kotse na huminto sa harap ko. Agad akong lumingon sa kaniya.

"Matuto kasi tayong mahintay ng right time," nakangiting sabi ko bago pumasok sa kotse.

"Maam pasensya na po, akala ko po kasi wala na kayo sa airport kaya umalis na ako. Pasensya na po talaga..."

"Okay lang, Kuya, idiretso mo na lang sa hotel para makapag-check in na ako," sabi ko sa kaniya.

Masakit ang ulo ko, dahil siguro kapos ako sa tulog kanina. Lalo na at puyat ako kagabi.

Nakarating ako ng hotel at nag-check in. Maya-maya tumawag naman si Vince.

"Hon..." bungad ko sa kaniya.

"Honey, how was your trip?" tanong niya.

"Slightly tired, Hon. Pinuyat mo ako kagabi..." natatawang sabi ko pa

Narinig ko namang tumawa siya sa kabila.

"I miss you, don't worry. Next time sasamahan na kita," sabi niya pa.

"Sure, Hon. Hindi naman ako magtatagal dito, aayusin ko lang ang lahat. Okay?" sabi ko sa kaniya.

"Okay, I love you..."

"I love you..."

Dahil sa pagod, hindi ko na nagawang magbihis pa at agad akong humiga ng kama bago ipinikit ang mga mata.