"May lakad ka bukas?" ani Brandon habang nananatili kami sa ganoong ayos.
Hindi na nasunod ang kagustuhan kong sumayaw sa dancefloor dahil parang mismong sarili ko na rin ang kalaban ko sa oras na iyon. Ayaw ko nang umalis at guluhin ang posiyon namin ni Brandon. Masaya na ako roon at kuntento.
Hindi ko na hiniling pa ang ilang bagay. Masaya na ako na kahit sobrang lakas ng t***k ng puso ko ay pinilit kong manahimik. Ayokong dumating sa punto na magkukumahog ako kay Brandon para lang sabihin sa kaniya ang nararamdaman ko.
It's fine like this. Siya at ako. Parehong masaya sa bisig ng isa't-isa. Kuntento na rin ako sa katotohanang mahalaga ako para kay Brandon. Ramdam ko naman iyon. Na gaano man siya karahas bilang si Brandon, ganoon din siya karahan pagdating sa akin.
Tila ba isinasanta
