บทที่ 5 เมียหรือแรด..2
1131 Words
“ฉันกลัวเธอจะมีความสุขมากเกินไปที่ได้มาเป็นนายหญิงอยู่บ้านนี้ ฉันเลยคิดว่า...ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอพูดมา”
“ข้อหนึ่งมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ต้องใช้งานเมีย จะได้ไม่ต้องเหนื่อยออกไปหากินข้างนอก เพราะฉะนั้นห้องนอนเธอมีห้องเดียวคือห้องฉัน”
“นาย”เธอยกมือชี้หน้าไอ้ปีศาจอย่างโกรธแค้น
“แล้วอย่าคิดหนีกลับไปอยู่บ้านนะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องลุงคมว่าลูกสาวเขาละเลยไม่ยอมเป็นเมียที่ดี คงจะรู้นะว่าถ้าฉันฟ้องใครจะโดนด่า”เธอรู้ดียิ่งกว่าใครเลยละว่าถ้าไอ้ปีศาจนี้มันไปตอแหลฟ้องพ่อคนที่จะโดนด่าก็ต้องเป็นเธอ
“ข้อสอง จำเอาไว้ว่าทุกเรื่องของเมียก็คือเรื่องของผัว”คาร์ลอสจับนิ้วที่ชี้หน้าเขาเอาไว้
“ข้อสุดท้าย เธอต้องมีฉันเป็นผัวและอย่าริอ่านคิดที่จะมีชู้ แล้วฉันก็จะเป็นผัวเธอไปอีกนาน เตรียมตัวร้องไห้ขี้มูกโป่งได้เลย”พูดจบคาร์ลอสดึงนิ้วเรียวที่กุมไว้เข้าปากก่อนจะงับลงไปจนหญิงสาวเธอร้องกรี๊ดออกมา
“กรี๊ดดดด ไอ้คนเลวปล่อยนิ้วฉันนะ มันเจ็บ”เธอต้องร้องเสียงดังลั่น เมื่อไอ้ปีศาจสารเลวมันกัดนิ้วชี้เธออย่างแรง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้มาตินเอาของนายหญิงของมึงไปเก็บที่ห้องกู แล้วห้องนอนห้องไหนที่ว่างอยู่ปิดตายให้หมดอย่าให้เมียกูหนีไปนอนห้องอื่นได้”เขาบอกลูกน้องที่ถือข้าวของของหญิงสาวเข้ามาก่อนจะเดินหัวเราะออกไปขึ้นรถคันหรู
“ฮืออออ ไอ้ปีศาจ นายมันสารเลวจริงๆ”เธอยืนคร่ำครวญอย่างหมดอาลัย
“นายหญิงจะเก็บของเองหรือให้ผมเก็บให้ครับ”มาตินเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ต่อไปบ้านหลังนี้คงมีเรื่องวุ่นวายทุกวันเป็นแน่
“พี่ไม่ต้องมาแอบยิ้มเยาะน้ำมนต์เลยนะ คงสะใจกันทั้งเจ้านายลูกน้องเลยใช่ไหมที่รังแกคนอื่นเขานะ”เมื่อเจ้านายไม่อยู่ให้ด่าเธอพาลมาด่าลูกน้องเขาก็ได้ โมโหโว้ยยย
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ นายหญิงอย่ามาพาลผม”มาตินยังคงเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้มขบขันกับท่าทางของหญิงสาว ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงชอบแกล้งเธอนัก
“อย่ามาเรียกน้ำมนต์ว่านายหญิงนะ หงุดหงิดๆ พี่เอาของน้ำมนต์ไปตั้งไว้เลยค่ะเดี๋ยวน้ำมนต์กลับมาเก็บเอง”พูดจบเธอเดินดึงทึ้งหัวตัวเองออกไปเดินไปนั่งระบายความอัดอั้นอยู่ในสวนหน้าบ้าน
พวกแกคืนนี้ว่างหรือเปล่า??? เธอพิมพ์ข้อความไปหากลุ่มเพื่อนของเธอ
ก็ว่างนะ แกมีไรละ กีรตาพิมพ์ตอบกลับมา
คืนนี้แกไปเมากับฉันหน่อยสิกั้ง
ผีอะไรเข้าแกเนี่ย ถึงได้มาชวนไปเมา
พิมพ์ดาวที่เพิ่งอ่านข้อความถึงกับอึ้งที่คนที่ไม่เคยชวนคนอื่นเมาเอ่ยชวนอย่างนี้ ปกติถ้าไปเมากันไม่เป็นเธอก็กีรตาที่เป็นคนชวน
ฉันกำลังจะเป็นบ้า โดนผีเข้ายังจะดีซะกว่าอีก
ว่าไงจะไปกันไหม เครียดโว้ยยยย
ไปสิ ฉันอยากรู้ว่าอะไรมันทำให้แกเป็นบ้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า พิมพ์ดาวตอบกลับ
หนูนิดไปด้วย เดี๋ยวไม่มีใครแบกคนเมากลับบ้าน นภัสสรที่เพิ่งเข้ามาพิมพ์ตอบทุกคน
โอเค คืนนี้เจอกันผับเดิม กีรตาพิมพ์นัดสถานที่เรียบร้อย ทุกคนก็หยุดการสนทนากัน
Mix911 PUB
“เป็นอะไรของแก เดินหน้างอคอหักมาเลย”กีรตาเอ่ยถามเมื่อหันไปเห็นสิริมนตราเดินเข้ามาด้วยใบหน้าหมดอาลัย
“งืออออ ชีวิตฉันมันทำกรรมอะไรไว้หนักหนา ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้”
“เบาหน่อยน้ำมนต์ เดี๋ยวก็เมากันพอดี” นภัสสรรีบห้ามสิริมนตราทันทีเมื่อเห็นว่าตั้งแต่เธอมานั่งที่โต๊ะก็เอาแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างไม่ลดละ
“ฉันว่ามันหนักแล้วนะ มันอกหักเหรอ”พิมพ์ดดาวเอ่ยถามนภัสสรที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“ไม่นะ น้ำมนต์มันมีแฟนที่ไหน”ทั้งสามคนนั่งมองหน้ากันอย่างงงๆสลับกับมองสิริมนตราเป็นระยะ
“นี่แกพอก่อนจะดื่มอะไรนักหนา เล่าให้พวกฉันฟังก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น”กีรตาที่ทนดูต่อไปไม่ไหวจนต้องเอ่ยห้ามปราม
“งืออออ พวกแก ฉันถูกบังคับให้แต่งงาน”
“ห๊ะ!!!”ทั้งสามสาวตะโกนพร้อมกันด้วยความตกใจ
“แกว่าอะไรนะ แกแต่งงานตั้งแต่เมื่อไร”ไม่เจอกันแค่ไม่นานคนเมาตรงหน้าไปหาสามีมาจากไหนกัน
“เมื่อเช้า พ่อบังคับให้ฉันจดทะเบียนสมรสกับไอ้ปีศาจ”สิริมนตราพูดไปก็ซดเหล้าเข้าปากไปเรื่อยๆ
“ไอ้ปีศาจ หมายถึงผู้ชายข้างบ้านแกอะนะ”พิมพ์ดาวถามอย่างงงๆ
“ทำไมเป็นงั้นละ แล้วทำไมเร็วขนาดนี้ แกท้องเหรอ”กีรตาที่ยังอึ้งอยู่ถามหาสาเหตุ
“แกจะบ้ารึไงไอ้กั้ง ฉันไม่ได้ท้อง แต่พ่อเห็นฉันกับมันนอนอยู่บนเตียงด้วยกันในสภาพที่...”สิริมนตราเล่าให้เพื่อสาวฟังเธอถอนหายใจให้กับเรื่องของตัวเองยาวๆ เธอไม่น่าพลาดท่าเสียทีไอ้ปีศาจเลย
“แต่ฉันจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”
อึก อึก
“แกบอกให้ใจเย็นมากไปแล้วเนี่ย แกกินคนเดียวจะหมดขวดแล้ว เดี๋ยวก็เมาตายหรอก”
“ก็ฉันเศร้าหนิ ทำไม ทำไมฉันต้องจดทะเบียนกับมันด้วย ฟ้าช่างกลั่นแกล้งฉันเหลือเกิน”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใจเย็น ตอนนี้ฉันจะตลกสภาพแกแทนสงสารแล้วเนี่ย”กีรตาหัวเราะกับท่าทีของคนเมาที่ตอนนี้สภาพคล้ายคนบ้าเข้าไปเต็มที
“เงียบไปเลย ฉันเศร้าอยู่นะ แกจะมาตลกอะไร”
“แล้วแกจะเอาไงต่อ”
“จะเอาไงได้ฉันก็ต้องรับสถานภาพเมียไอ้ปีศาจไง ฉันเลือกอะไรได้บ้างละ”
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะอย่างน้อยแกก็ขายออกแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“พอเลยแกไม่ได้จะปลอบฉันเลยไอ้พิมพ์ แกกำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่”
“บ้านา ฉันจะคิดงั้นได้ไง ว่าแต่สามีแกหล่อป่ะ ไม่พาพวกเราไปรู้จักบ้างเหรอ”
“ก็งั้นๆ พวกแกจะอยากรู้จักไปทำไม มันไม่น่าทำความรู้จักเลยสักนิด”
- Writer
