DEVIL HUSBAND

Umaga na wala pa rin si Alfie. Nasaan na naman kaya siya? Siguro ay nainom na naman at nagpakalasing. Ano ba talagang nangyayari sa kanya? Hindi ako makatulog sa tuwing magigising ako ng wala pa siya sa tabi ko. Sa tuwing maaalipungatan ako ng wala pa siya nag-aalala agad ako. Kahit alam ko na ang posibleng mangyari oras na maabutan akong gising. Baliwala, basta makita ko lang siyang maayos na dumating ng bahay. Hindi ko lang talaga maiwasan na mag-alala sa tuwing wala pa ito bago ako makatulog hanggang sa maaalipungatan ng wala pa rin siya. Kinasinghap kong malaman na wala kahit text si Alfie ng mabuksan ko ang cellphone ko. Maliban sa mga message galing kila Mama at Papa. Lucas at Raul na madalas kong kausap ng may katagalan na rin mula ng huli ko silang makita. Tawag at text lang ang nag-uugnay sa amin ng mga naituring kong mga kaibigan. Maliban roon, nais ko man sila makita. Hindi maaari at gulo na naman ang mapapasukan na paniyak na masasaktan rin ako. Ilang minuto pa may narinig na akong kaluskos. Madilim at wala akong gaano pang maaninag ng tabingan ko ng kurtina ang bintana. Kaya't kahit anong liwanag walang pumapasok o tumatagos papasok sa kwarto naming mag-asawa. Ayaw na ayaw kasi ni Alfie na hindi ko tatabingan ng makapal na kurtina ang bintana sa loob ng kwarto. Magagalit lang ito, kaya naman mas maigi na sumunod nalang sa kagustuhan nito. Narinig kong bahagyang umingit ang pinto. Bumukas, naamoy ang masangsang na amoy alak kong asawa. Si Alfie, dumating na. Agad akong tumayo sa kama upang salubungin siya. Dahan-dahan akong maglakad subalit naunahan ako ng pagbukas ng ilaw. Tumambad sa harapan ko ang lasing kong asawa. “Lasing ka na naman?" tanong ko rito na naibulalas ng muntikan na siyang matumba at mabilis naman ako nakaalalay sa kanya. Nahawakan ko agad ang braso nito na kinagalit naman nito. “Bitiwan mo nga ako. Leave me alone. Don't try to touch me again." anito na sinabi ng tanggalin ang braso ko na naihawak ko sa kanya. Iiwas sana ako ng sa pag-angat nito ng braso para makalayo. Agad rin itong tumama sa akin na hindi ko na naiwasan at tinamaan na ako. Tumilapon pa ako mula sa isang tabi ng magawa akong patirin at sipain. Natulo agad ang luha ko at hindi na napigilan ang bumuhos ang sama ng loob at kaba na bumalot sa buong sarili ko. “Pinagtatawanan mo ako, tulad ka rin ng iba." sigaw nito at hinawakan ako sa dami at iniangat. “Ano ba! Nasasaktan ako." Singhal ko nabulalas ng sampalin ako. “Nagdadahilan ka pa, isa ka rin sa maraming pinagtatawanan ako." anitong muli at muli akong hinagis pabagsak sa sahig. Iyak ako ng iyak. Ito lang ang bagay na makakaya kong gawin. Maliban rito wala na, wala na dahil alam kong mas masasaktan lang ako. “Tumabi ka, umalis ka diyan sa daanan ko." Singhal na gilalas ng muli akong tadyakan na kinapitlag ko at tila ba pakiramdam ko na nabalian ng buto ang isang daliri ko na kanyang natapakan. Tumabi ako, gaya ng utos at sinabi niya. Umiwas ako, tulad rin ng utos nito. Hindi ako nagsalita at alam kong sasabihin na naman nito na nagdadahilan lang ako. Nakahinga na rin ako ng magtungo na rin ito sa banyo at mabilis na rin akong tumayo na pinilit kong makatayo kahit ang sakit ng bahagi ng katawan ko na natamaan ni Alfie. Nahiga ako sa kama at hindi na inintay ang paglabas nito sa banyo at ipinikit ko nalang ang aking mata. Mabuti ng hindi niya ako maabutan ng gising. Baka sakali na bumalik siya sa kanyang sarili. Tulad ng naisip ko. Nang makalabas siya ng banyo ng marinig ko ang bahagyang ingay buhat ng buksan ang pintuan. Ramdam ko ang bawat hakbang nito na nagdadala ng kaluskos na naririnig ko mula sa nakahiga kong katawan. Naramdaman ko ang pag-upo niya sa gilid ng kama, naramdaman ko ang paghiga niya sa tabi ko at nararamdaman ko ang malalalim at malalakas na paghinga ni Alfie. Mula sa likuran ko. Niyakap niya ako. “Sorry!" anito na sinabi at tuluyan na rin itong nawalan ng kibo matapos makahiga. Nakatulog na rin siguro, sinubukan ko na rin ipikit muli ang mata ko at magpatangay sa antok na kangina halos balutin ako. At sa wakas, unti-unti na nadadala ako ng antok at namigat na ang mga mata at tuluyan ng nakatulog. “Good Morning, kamusta ka na? Kamusta ka na Mia? Matagal ka nang hindi na nabisita. Kamusta ka na ba?" maraming nang nagpapadala ng message sila Mama at Papa ng hindi ko masabi ang tunay na lagay ko rito. Napapitlag ako ng gumalaw si Alfie mula sa pagkakahiga sa tabi ko. Kasalukuyang naalipungatan ako ng tumunog yung cellphone ko. Nabasa ko agad ang mga text messages mula sa mga adopted parents ko at mula kila Lucas at Raul. Miss ko na sila. Matagal na rin mula ng huli ko silang makita. Hindi rin naman ako makapagreply sa kanila at puro basa lang ang ginagawa ko sa tuwing maisipan kong buksan ito. Yung hawak ko ngayong cellphone na wala naman pakinabang ng hindi ko magamit kahit minsan lang. Pinagbawalan ako ni Alfie at kahit nabubuksan ko ito. Wala ring silbi ng sira maging ang touch screen maswerte nalang kung mapindot at magbukas ang text messages na pinadala sa akin. Pero ang magreply hindi ko magawa ng hindi gumagana ang keywords na hindi mapindot. “Good morning!" binati ko siya ng tuluyan nang bumukas ang mata niya. ”Ano yan?" turo na tanong nito mula sa hawak kong cellphone. “Wala, tumunog kasi. Sinubukan kong tingnan nabasa ko naman. Nagmessage sila Mama at Papa. Namimiss na raw ako. Pwede ba akong dumalaw sa kanila?" tanong ko na kinasimangot agad nito. Kinainit agad ng ulo at kinainis ng magawang hablutin ang hawak kong cellphone. “Akin na yan, sira na nga. Please, ibigay mo na." pakiusap ko sa kanya subalit imbis na ibigay kanyang ibinalibag. Mabilis akong bumangon para pulutin iyon. Ang aga, ang init agad ng ulo niya. Hindi na napigilan tumulo ang luha ko ng makitang mas nawasak pa yon. Nabasag na ng tuluyan yung screen ng cellphone ko ng hindi ko na mapindot. Napasinghap ako ng lingunin ko siya. Masama ang tingin nito na bumangon sa kama. Nilapitan niya ako at kanyang dinampot ang damit ko at pilit akong iniangat. Nang makatayo agad rin malakas na sampal ang sumalubong sa mukha ko. Ang sakit, ang sakit-sakit at napasapo nalang ng hawakan ko ang kabilang pisngi na sinampal ni Alfie. Hindi pa siya natigil ng magawa niya ulit-ulitin. “Ang tigas ng ulo mo." anito galit na galit. “Alfie, nasasaktan ako." pakiusap na bitiwan na sana ako. Pero matigas si Alfie ng muli niya akong saktan. “Iyak, umiyak ka." sigaw niya. “Alfie, please tigilan mo na. Maawa ka. Tigilan muna. Nasasaktan na ako. Please, tigilan mo na.” Umiiyak na sigaw ko habang sinasaktan muli ako nito. Isang sobrang lakas pang sampal ang dumapo sa namamaga kong pisngi dulot ng makailang sampal at suntok nito nang ayaw na rin papigil. Hindi ko na mapigilan pa si Alfie na hindi ako saktan ng bigla nalang ito nagalit at nagmumura ng magpaalam akong dadalaw muna at pupunta kila Mama at Papa upang sila ay makita. Pero nagalit agad ito at sinaktan ako. Hindi ko man mga tunay na magulang sila Mama at Papa, subalit kanila akong inampon at inaruga matapos ang maraming taon na lumipas ng kanila akong matagpuan sa isang bakanteng lote malapit sa kanilang tahanan. Hindi sila nagdalawang isip na tulungan ako at mahalin na tulad ng isang sariling anak. Kaya naman sobrang namimiss ko na sila. Lalo ngayon na kailangan ko sila sa lahat ng pinagdadaanan ko sa aking asawa. Kailangan ko ng isang pamilya na masasandalan na malagpasan lahat ng mga p*******t sa akin ni Alfie. Dahan-dahan akong gumalaw palayo sa kanya. Dahan-dahan akong lumayo makalayo lang sa kanya. Nakahinga ako ng saglit na natigil si Alfie at tumalikod. Maya-maya pa lumakad palayo si Alfie ng may kinuha. Binalot na ako ng kaba, maisip ang posibleng kunin nito. Hindi nga ako nagkamali sa pagbalik niya isang yosi na may sindi ang dala nito, natakot ako ng alam ko na agad ang nasa isip nito. Takot na takot akong napaatras muli sa aking nakita. Habang tanaw na tanaw ang umuusok at may sindi lang sigarilyo. Hinitit ni Alfie yon, saka ibinuga ang usok habang nakatitig sa akin. Huwag sana, huwag sana, please. Pagdarasal ko na huwag sana iyon ang nasa isip nito. Dahil alam kong hindi na ito muli magdadalawang isip si Alfie na gawin iyon. Maraming beses na niyang tinangka. Subalit madalas na sinuswerte ako at hindi iyon natutuloy. Dahil sa naiilagan ko. Pero ngayon, sa itsura ni Alfie. Mukhang malabo, mukhang malabo na 'toh na maiwasan ko. Sa pagkakataon ata na ‘toh! Mukhang malabo ko ng maiwasan ang gagawin nito. Kaya naman mabilis akong nakiusap, nagmakaawa habang pinagkiskis ang magkabila kong palad sa pakikiusap ko sa kanya. “Alfie, please. Huwag mong gawin yan! Huwag mong ituloy. Nagmamakaawa ako sayo huwag mong gawin. Parang awa mo na huwag mong gagawin. Please! Nakikiusap ako, maawa ka naman." Takot na takot ako habang nagmamakaawa sa kanya at nagdadasal na sana dinggin niya ang aking pakiusap. Nagdadasal na baka sakali na maawa ito, sakali na baka mapakinggan ako. Natatakot talaga ako sa posible nitong gawin iyon, na posibleng naiisip niyang ulitin ang dati at madalas nito ginagawa sa tuwing mangyayari ang tulad ngayon. Sobrang matatalim ang tingin niya sa akin na tila wala na sa kanyang sarili. Nawawala na siya sa sarili, panigurado ako. Sa dami ng alak na nainom nito. “Alfie, please huwag mo ng ituloy.” Pagmamakaawa ko sa kanya. Takot na takot na talaga ako ng mag-umpisa na siyang gumalaw. Dahan-dahan na lumakad si Alfie papalapit habang may matatalim na tingin. Habang ako kabang-kaba na napaatras. Siyang abante ni Alfie siyang lakad ko paatras. Bumuhos ang matinding takot ko ng wala na akong maatrasan. Wala na akong malakaran paatras kundi ang malapad na pader na aking nalang nasasandalan ang tangi ko rin ngayon 'na nahahawakan. Hindi ko na alam ang gagawin ko habang sinasalubong si Alfie nang lumalapit sa akin. “Sinabi ko na sayo. Huwag na huwag mong ipipilit o kahit banggitin na lalabas ka sa pamamahay ko ng dahil sa mabilis mag-init ng ulo ko. Dito ka lang, pagsinabi ko na dito ka lang. Dito ka lang. Maliwanag?” Malalakas na iwinika ni Alfie pasigaw sa akin. “Sobrang tigas ng ulo mo. Ang hilig mong ipilit ang gusto mo. Ang sabi ko, manahimik ka lang rito." Sumisigaw pa rin si Alfie at halos akin ng ikabingi ang paulit-ulit niyang sinasabi. “I am sorry, gusto ko lang naman makita sila Mama, matagal na ng huli ko silang makita. Ayoko lang na mag-alala sila. Alfie please hayaan mo muna akong makita sila Mama at Papa. Namimiss ko rin na kasi sila at nais ko lang naman sila makasama. Kahit saglit lang, please. Pumayag ka na! Hindi naman ako magtatagal. Gusto ko lang talaga sila makita. Kahit sandali lang makita ko lang sila." Pakiusap ko muli sa kanya, baka sakali maawa. “Bakit? Para makapagsumbong ka sa mga p*******t ko sayo? Siraulo ka ba? Bakit ko naman hahayaan na makita ka nilang ganyan ang itsura mo. Baka hindi ka na nila ibalik pa sa akin kung nagkataon na malaman nila at payagan kitang makita sila." gilalas malalakas na salita niya. “Kaya manahimik ka nalang rito sa bahay at huwag mo ng tangkain pang umalis pa.” Sigaw muli ni Alfie. “Please, Alfie nakikiusap ako. Pumayag ka na kahit saglit lang. Kahit ang pumunta rito sila Mama at Papa ayaw mong payagan. Bakit ang pagpunta ko sa kanila ayaw mo pa ring payagan? Nakikiusap ako sayo Alfie pumayag ka na.” Subalit sa pagkasabi ko non, hindi ito nagdalawang isip, isang mabilis na pagtuldok ng sigarilyo na kanyang hawak ang dumampi sa aking mukha. “Ouch” nasambit ko sa sobrang hapdi, dahil sa paso ng sigarilyo nito. Napakasakit! At sobrang hapdi na naglapnos agad. Muli nitong tinangka na iangat ang kamay na may hawak na sigarilyo upang patamaan ako sa mukha muli, subalit nasagi ko ng tumama naman iyon sa aking braso. “Ouch” napasigaw ako, napahawak ako sa braso ko at namimilipit sa sakit ng lumapnos ang paso ng sigarilyo ng madaplisan ang aking braso. Maging ang sa mukha ko ay kay hapdi at kumikirot. Umiiyak ako at iyon nalang ang magagawa ko ngayon habang hindi ko na muli naiwasan ang galit na galit kong asawa. Nang muli ay iturok ang hawak niyang sigarilyo na may sindi pa na mabilis niyang mailapat sa mukha ko at sa magkabilang braso ko ng hindi niya tinigilan hanggang hindi iyon napuno ng mga paso. Sinubukan kong iwasan si Alfie subalit kay lakas niya ng dahil sa epekto ng alak na ininom nito na inumaga na nga ng uwi. Hindi pa rin lumilipas ang tama ng maraming alak na nainom kaya ngayon, natatangay pa rin ito. “Alfie please tama na, tumigil ka na. Please...” pakiusap ko. Umiiyak sa kanya habang hinawakan ako sa aking damit at itinayo. Patuloy na tumutulo ang luha ko na nakatingin sa kanya. Nakatingin sa mga mata nito ng bigla siyang magsalita. “Siguro naman magtatanda ka na ngayon?” Sabi at ibinalibag ako sa kama. “Kung ipipilit mo pa rin ang kagustuhan mong umalis makatitikim ka ulit at makikita mo kung paano pa ako mas maging demonyo. Kahit asawa pa kita, Mia. Hindi ako mag-aatubili na saktan ka oras na suwayin mo pa rin ang mga gusto ko." “Hi-hindi na, so-sorry na." humagulhol, masama man ang loob ko sa lahat ng ginawa nito. Wala na rin akong magawa, dahil ito na ang buhay na meron ako. Pagapang ako na umayos ng pagkakahiga sa kama. Halos wasak at warak ang suot kong damit. Lumitaw ang makinis kong dibdib. Habang tinakpan ko yon ng magkabila kong braso at yumuko at umiyak ng umiyak. Panginoon, bakit ba ganito ang dinaranas ko ngayon? Bakit kailangan na pagdaanan ko ito. Nahihirapan na po ako, sana naman manumbalik na si Alfie sa dati. Sa dati, kung saan nakilala ko siya ng may pagmamahal at paggalang kung saan siyang naging dahilan kung bakit mas pinili ko siya at minahal. Habang napikit na nakayuko ako. Naramdaman ko ang isang braso na humila sa aking braso na nakatakip sa mukha ko. Hindi ka pa ba tapos? nais ko sanang isinghal sa kanya. Sabihan kung gaano na ako napapagod mula sa sakit na bumabalot ngayon sa buong katawan ko. Subalit, hindi ko rin masabi sa takot maliban nalang sa pakiusapan na tumigil na ito. “Please, Alfie, huwag." niwasak niyang mabuti at lalong nasira ang damit na suot ko at wala akong awa na inangkin ni Alfie. Kinuyog niya ang buo kong katawan at ginamit na parang basahan. Pinadapa, patahiya at pinatuwad, kanyang ginawa hanggang sa magsawa siya sa posisyon na gusto niya. Buong akala ko natatapos na roon ang pagpapahirap nito. Pero hindi, ngayon naman ay sapilitan niya akong inangkin habang kumikirot at masakit ang mga galos at sugat na siyang nagbigay. Naging sunod-sunuran lang ako at walang magawa sa lakas ng pwersa ni Alfie. Ang dibdib ko na puro kagat ng panggigilan niya iyon. Napakasama niyang tao talaga. Sobrang sama na talaga ni Alfie. Wala na siyang awa ng sapilitan na maangkin ako. Nang matapos siya para nalang akong isang bayaran na iniwanan matapos niyang pagsawaan at gamitin ang buo kong katawan. Iyak ako ng iyak na kanyang iwanan. Namimigat ang katawan at hindi halos makagalaw. Gapang ako sa ibabaw ng kama, upang makasandal. Napahinga ako, subalit hindi tumitigil ang pagbagsak ng luha ko. Iyak ako ng iyak ng wala naman na akong magagawa dahil kahit anong gawin ko. Kahit umalma at magreklamo ako sa mga p*******t ni Alfie. Wala rin mangyayari ng dahil sa nakatali na ako sa kanya at mahihirapan lang ako at masasaktan, kung ipagpatuloy ko pa ang pagnanais na makaiwas sa mga p*******t ng asawa ko na siyang nagiging a traumatic experience na madalas kapanindigan ng sarili ko. Hindi naman ganyan si Alfie nuon ng una kaming magkakilala na dalawa. Napakabait niya na malayo sa kung ano siya ngayon. Kung bakit bigla nalang siya nagbago matapos namin maikasal, bigla siyang naging demonyo na malayo sa inaasahan ko bago pa man ako pumayag sa gusto niya at sumama na manirahan sa isang bahay na kasama siya bilang asawa ko at may bahay niya. Subalit napakalaki ng ipinagbago nito na naging Demonyo na kahit anong pag-iwas ko nasasaktan pa rin ako. Wala siyang pakialam kahit mapatay pa niya ako. Pero, minsan ramdam kong hindi rin niya kayang gawin kaya matapos akong saktan at gamitin aalis nalang siya tulad ng ginawa niya ngayon. Nang tuluyan ng makaalis si Alfie. Pilit ko sinubukan ang tumayo upang ayusin ang aking sarili. Mahapdi at kay sakit pa ng mga sugat na nakuha ko kay Alfie. Tumungo ako sa salamin at nanalamin. Muling tumulo ang mga luha ko ng makita ang lapnos ng pagkakapaso mula sa sigarilyo ni Alfie na siyang ginamit para sirain ang mukha ko. Hindi ko alam kung bakit ito ang madalas niyang puntiryahin sa tuwing sasaktan ako at bugnutin. Nakakaiwas lang ako. Pero ngayon hindi ko nagawang iwasan yon ng magawa niyang pasuin ang mukha ko. Nagawa na niya ang matagal niyang nais na gawin. Ang masugatan at masira ang mukha ko na matagal na rin niyang sinasabi na dapat lang sa akin dahil isa akong basura na marami ang nagkakainteres at nagnanais na ako’y makuha na madalas na gumugulo sa isip ko kung papaano niya iyon nasabi ng hindi ko malaman at maintindihan kung anong ibig nitong sabihin sa kanyang mga sinasabi. Naguguluhan ako at hindi ko pa rin mahanap ang sagot sa kanyang sinabi. Na isa lang pala akong basura sa kanya at hindi isang asawa. Kung basura ako! Bakit niya ako pinakasalan? Bakit niya ako niligawan? Bakit kami humantong sa puntong ito kung basura lang pala ang tingin niya sa akin. Bakit kami nagpakasal? Sana pinababayaan nalang niya akong umalis ng tutungo sana ako nuon kila Mama at Papa, na gaya rin ngayon sa pagnanais kong makita ang mga adopted parents na umampon at nagpalaki sa akin. Hindi na sana niya ako pinigilan at hinahayaan nalang makaalis at nang hindi na siya magduda at hindi na rin ako masasaktan pa at sana hindi na sana kami tumagal na magkasama kami rito. Hindi na sana dumating kami sa punto at sitwasyon na tulad nito. Sana kapwa tahimik mga buhay naming dalawa..