มิติเสน่หา

4

ในเวลาตอนเช้าตรู่ อัสชาเดินทางไปซื้อเรือและทาสตามคำสั่งของนายหญิง ส่วนนาสกับเทรัสอยู่เตรียมเสบียงและข้าวของเครื่องใช้ต่างๆเพื่อที่จะได้ออกเดินทางในวันถัดไป

"ข้าจะไปเดินเล่นสักหน่อยนะ" มณีรัตนบอกหลังจากใช้ผ้าเนื้อดีปิดบังใบหน้าเรียบร้อยแล้ว เธอเดินไปโดยที่ไม่เอาใครไปด้วยทั้งนั้นเพราะว่าอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง จนมาเจอร้านขนมที่ส่งกลิ่นเย้ายวนจนน้ำลายแทบจะไหลออกมาเพราะความหิว ไม่รอช้าเธอเข้าไปซื้อและชิมในทันที แล้วจากนั้นก็เดินเล่นต่อไปเรื่อยๆไม่ได้สังเกตอะไรรอบตัวว่าวุ่นวายมากแค่ไหน

"ว๊าย!!" มณีรัตนล้มลงก้นกระแทกพื้นจนไม่แน่ใจว่ากระดูกก้นจะหักรึเปล่าเนี่ย!

ตุบ!!

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?" ไมนาร์สพ่อค้าอัญมณีลงจากม้าไปถามด้วยความตกใจหลังจากไล่ให้ลูกน้องตามโจรที่ขโมยแหวนไปก่อนหน้านี้

"จะเป็นอะไรได้ล่ะก็เจ็บนี่ไง!" มณีรัตนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจกับใบหน้าที่หล่อขนาดนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่เท่าเซเนติ แต่ก็นะหล่ออะเธอให้อภัย

"ข้าขอโทษแล้วกัน บ้านเจ้าอยู่ที่ใดเดี๋ยวข้าไปส่ง" ไมนาร์สจ้องที่ดวงหน้างามแปลกตาด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก อีกทั้งผิวพรรณขาวผ่องราวกับไข่มุกผิดแผกจากหญิงทั่วไปที่เคยได้เห็นและพบเจอมาตลอดชีวิต กลิ่นกายก็หอมฟุ้งเชียว

นางผู้นี้สวยจนคนมองลืมหายใจได้เชียวล่ะ

นางมีคนรักรึยังนะ

"ไม่เป็นไร! ข้าไปล่ะ" มณีรัตนลุกขึ้นยืนมองหน้าเขาแล้วนึกเคืองๆในใจ จะไปส่งบ้านเหรอ? แค่ยืนมือมาช่วยเธอลุกขึ้นจากพื้นยังไม่ทำเลย

ไม่รู้ว่ากระดูกซีกไหนหักรึเปล่า

มองไม่เห็นคนรึไงถึงชนแรงขนาดนี้

"เดี๋ยวสิ! เดี๋ยวเจ้าจะรีบไปไหน?" ไมนาร์สรีบจับมือนางเอาไว้ก่อน เขายังอยากสานสัมพันธ์ต่อ นางมาคนเดียวคงยังไม่มีเจ้าของเป็นแน่

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ข้ารีบ!" มณีรัตนสะบัดมือจนหลุด ก่อนจะฝืนกระดูกที่รู้สึกเหมือนใกล้จะหักเดินฝ่าผู้คนออกไปเพื่อกลับบ้านพัก โดยที่ไมนาร์สได้แต่มองตามคิดในใจว่าจะตามเจอเธอได้จากที่ใด

"ท่านหญิงเจ้าคะเกิดอะไรขึ้น!?" นาสรีบวิ่งไปรับท่านหญิงมณีด้วยความตกใจมาก

"เลิกถามแล้วมาประคองข้าเร็ว!" มณีรัตนพูดอย่างหงุดหงิดเพราะกว่าจะถึงบ้านนี้เจ็บแทบเดินไม่ไหวเลย ไหนจะของที่ซื้อมาก็เยอะมากด้วย รู้อย่างเอาคนไปด้วยน่าจะดีกว่า

"ขอโทษเจ้าค่ะ พวกเจ้าไปถือของที่ท่านหญิงซื้อมาเร็ว" นาสรีบไปประคองท่านหญิงด้วยความระมัดระวังอย่างมากเพราะท่าทางเจ็บขนาดนี้ แล้วหันไปสั่งคนอื่นให้มาเอาของไปเก็บ

"เอาสองถุงนั้นไปให้อัสชากับเทรัส ส่วนอีกถุงของเจ้า" มณรัตนชี้ของที่ซื้อมาฝากลูกน้องทั้งสามคนเสมอเวลาออกไปไหนมาไหน สามคนนี้อยู่กับเธอแทบทุกสถานการณ์จนรู้สึกผูกพันเหมือนครอบครัวเดียวกันแล้ว เพราะแบบนี้เธอเลยไม่คิดอะไรมากเวลาซื้อของหรือให้ของมีค่า

ถ้าเธอกลับบ้านพวกเขาจะตั้งตัวกันได้

"เจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าไปเตรียมน้ำให้อาบนะเจ้าคะท่านหญิง" นาสเดินไปกับทาสอีกสองคนเพื่อเตรียมน้ำให้อาบเหมือนทุกวัน

"เอาแบบอุ่นจัดนะ" ถึงแม้ว่ากลางวันอากาศจะร้อนมาก แต่ตกเย็นความหนาวจะเริ่มเข้ามาเยือนและชอบอาบน้ำอุ่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ดูเหมือนนาสจะจำได้เลยจัดเตรียมน้ำอุ่นให้เป็นประจำทุกวัน

นาสรู้ใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวมาก

ในวันรุ่งขึ้นมณีรัตนออกเดินทางด้วยเรือขนาดใหญ่เลยมั่นใจได้ว่าปลอดภัยจากจระเข้แน่นอน เสบียงเยอะมากจนสามารถอยู่แต่เป็นเดือน แต่เธอวางแผนจะเที่ยวอีกเมืองกับที่จะไปถึงอียิปต์เหนือ

"ข้าว่าท่านหญิงคงชอบท่องเที่ยวเป็นแน่" นาสคุยกับอัสชาและเทรัสระหว่างทานอาหารแล้วมองไปเห็นมณียืนมองแม่น้ำอยู่ด้านล่าง

"ข้าก็ว่าอย่างนั้น อันที่จริงท่านหญิงใจดีกับพวกเรามากนะ เจ้าว่าไหม?" อัสชาออกความคิดเห็นและถามไปพร้อมกัน หลังจากได้รับใช้อยู่นานพอสมควรทำให้รู้สึกรักท่านหญิงคนนี้อย่างสุดหัวใจใจ นางไม่เคยทำร้ายพวกเขาอย่างที่เคยโดนมาตลอดชีวิต ของมีค่าก็แบ่งปันให้โดยไม่คิดอะไร อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ดีเสียจนร่างกายที่เคยซูบผอมมีกล้ามเนื้อมากกว่าที่ผ่านมา

"ท่านหญิงไว้ใจเรามาก ข้าสัญญากับตัวเองไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าจะดูแลท่านหญิงให้ดีที่สุด หากตายแทนได้ข้าก็ยอม” เทรัสบอก

"ข้าด้วย / ข้าสัญญาเช่นกัน" อัสชากับนาสพูดพร้อมกันก่อนจะหัวเราะคิกคักด้วยความสุข แล้วเล่าเรื่องอื่นๆกันต่อไปในระหว่างที่มองท่านหญิง

"พวกเจ้าดูอารมณ์ดีกันจัง" มณีรัตนเดินมาเห็นพวกเขาสามคนคุยกันอย่างอารมณ์ดีแล้วก็ยิ้มตาม

"ท่านหญิงเจ้าคะกินขนมนี้เสียหน่อยจะได้มีแรงเดินเล่นต่อ" นาสเดินไปหยิบขนมที่ทำให้ท่านหญิงมณีคนเดียวโดยเฉพาะ

"อร่อยดีนะ พวกเจ้ากินด้วยกันกับข้าสิ ข้าชอบกินขนมหลายๆคนมันทำให้ข้ากินได้เยอะขึ้น" มณีรัตนดึงมือลูกน้องไว้ในกินที่โต๊ะเดียวกันก่อน ถ้าไม่ทำแบบนี้พวกเขาก็คงจะแยกตัวไปกินที่อื่นด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นทาสไม่คิดตีเสมอเจ้านาย

เธอไม่ชอบสังคมแบบนี้เลย

แต่ยุคสมัยโบราณก็เป็นแบบที่นี้ทุกที่

หลังจากเดินทางเกือบสองอาทิตย์ก็ถึงเมืองเนียฮาที่ใกล้กับเมืองหลวงอียิปต์ มณีรัตนเลือกที่จะเที่ยวที่นี่สักหนึ่งอาทิตย์เพื่อเติมเสบียงให้มากพอแล้วเดินทางต่อ อัสชาเดินทางไปหาบ้านพักสำหรับท่านหญิงและทาสบางส่วนเอาไว้รอ

"ท่านหญิงมณีขอรับที่นี่มีสวนดอกไม้ที่งดงามมาก ถ้าหากท่านอยากไปพรุ่งนี้ข้าจะนำทางให้เองขอรับ" อัสชาพูดถึงสิ่งที่เจ้าของบ้านพักบอก บังเอิญว่าท่านหญิงชอบท่องเที่ยวคงจะถูกใจมาก

"จริงเหรอ! เจ้าจัดการทุกอย่างได้เลย ข้าจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นั้น" มณีรัตนพูดด้วยความตื่นเต้นมาก อัสชาแอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทีมีความสุขคล้ายเด็กน้อยของท่านหญิงมณี

"ขอรับท่านหญิง ข้าจักเตรียมทุกอย่างให้พร้อม" เมื่อรับคำสั่งเสร็จก็เดินไปสั่งทาสรับใช้ทันที

"ข้าไปแช่น้ำอุ่นสักหน่อยดีกว่า อยู่บนเรือนานชักเมื่อยตัวแล้วสิ" มณีรัตนเดินไปอาบน้ำอุ่นๆที่นาสเตรียมให้ เธอคิดถึงการแช่น้ำแบบนี้มากๆเลยแล้วตลอดการล่องเรือก็ไม่ได้แช่เพราะทำไม่ได้

เจ็ดวันต่อจากนี้ต้องมีควาสุขมากแน่นอนเลย ทุกอย่างที่นี่แปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมาก

เธอเที่ยวเต็มที่ก่อนกลับบ้าน