OFLAZ
“Abi izin verseydin de sıksaydık kafasına!”
Doğan’a ters bir bakış attığım sırada Leyla telaşlı adımlarla içeriye girdi.
“Gitmedin mi sen?”
“Ay beni bırak şimdi! İyi misin sen?”
“İyiyim.”
“Ben daha kadından dayak yemenin şokunu atamadım. İkinci dayağını yiyorsun,” diyerek koltuğa oturdu.
“Ringde dövüştük Leyla. Dayak yemedim.” Biraz önceki kahkahalarının sebebi konuya geri dönmüştük.
“O da ayrı konu tabi,” derken arkasına yaslandı. “Sen bir kadına niye vuruyorsun ya? Hiç yakıştıramadım sana! Bu gelen kimdi ayrıca?”
“Kendini koruyucu ilan eden bir böcek.”
“Valla hiç de böcek gibi değildi. Gayet yakışıklıydı.”
Gökmen’in varlığı sinirimi ne kadar bozabiliyorsa o kadar bozuyordu.
“Kocan duymasın.”
“Valla ben evliyim. Sen şu dayak yediğin kız için endişelen.”
“Dayak yemed
