DENİZ
Gözlerimi zar zor açtım. Kafamın içinde kazı çalışması yapılıyormuş gibi bir zonklama hakimdi.
Neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Önce Oflaz ile olanlar bir bir doldu hafızama, ardından Gökmen’in gelişi…
Ayaklarımı sarkıtıp yataktan çıktım. Değişen çarşafı fark ederek yüzümü buruşturdum. O kafayla ben değiştirmiş olamayacağıma göre, Gökmen yediğim tüm haltı öğrenmişti.
Daha kendi içimde hiçbir sorunun cevabı yokken, bir de Gökmen’in hesap soracağını düşünmek şimdiden günümü berbat etmeye yetmişti.
Yatağa bakmak istemeyerek ayaklarımı sürüye sürüye banyoya girdim. Aynadan kendimi görmek bile yetmişti. Bir insan kendine neden bunu layık görüyordu yeni yeni sorguluyordum.
Ne yapmıştım ben kendime böyle?
İçimde bir yer, sanki usul usul tutuşuyordu.
Ne alev gibiydi ne de kıvılc
