Authors

Chapter 3

"Hoi tama na yan, hindi na makahinga si kuya elan nyan" sabi ni felix

hinihila ako ni felix papalayo kay kuya elan pero mahigpit yung pagkakahawak ko kay kuya elan at tsaka ko narinig si kuya elan na umubo kaya kinalas ko na lang yung pagkakayakap ko sa kanya

"sorry i just missed you a lot" ngumiti si kuya elan sa sinabi ko kaya lumapit siya sa akin at tsaka niya ako tinapik sa likod

"hey, bro! stop that. I missed you two. it's been 4 years since we went to Canada without you guys." naluluha na siya pagkatapos niya sabihin lahat yon

nag group hug kaming tatlo kasi nga miss na namin yung isa't isa. oh. wag kayong tanga. Hindi ko alam bigla lang kami gumawa ng ingay.

"WAHHH KUYYYAAAAA WE MISSED YOU TOO" sabay namin sabi ni felix at sabay sabay kami tatlong umiyak

Sila manang and mama and papa nakatayo lang at pinagtatawanan kaming tatlo. Ganon na namin kamiss si kuya elan kasi si kuya elan lang naman yung tagapagtanggol namin pag niyayawyawan kami ni mama...

Habang nag iiyakan kami biglang lumapit sa amin si papa na parang malungkot na hindi mo alam kung nag papaawa rin ba siya o hinde. Tinignan ko si papa at tsaka ako lumapit sa kaniya para yakapin siya.

"Hindi mo ba namiss kagwapuhan ko anak?" tinignan ko siya at bumitaw sa pagkakayakap

"pa, umalis ka na lang pati umuwi ka na lang ganyan ka pa rin. Anyway i just missed your soul not your face" tumawa sila sa sinabi ko at tsaka ko siya inisnob at niyakap ulit..

"ohh tama na yang landian na yan, kumain na muna kayo." tinignan namin si mama at ningitian. Bago kami umupo may sinabi si felix

"oh makapagsabi naman ng landian to parang hindi sila nag landian kanina ah"

Agad kaming tumawa dalawa ni kuya elan at tsaka kami tatlong nag high five. Si mama? ayon. parang nag dedesisyon na kung ipapabarangay niya ba si felix or ipapa Dswd. matabing naman kasi talaga bunganga ni felix buti na lang nga unique ako kaysa jan.

Kumain na kami at nag kwentuhan, masaya ako dahil andito na ulit sina kuya elan habang kumakain kami at masarap yung kwentuhan, nag salita si papa na ikinatahimik naming lahat.

"Are you ready for next month daree?"

hindi ako umimik at pinaglalaruan ko lang yung pagkain ko. Kahit hindi ako nakatingin sa kanila, nakikita ko naman yung mga mukha nila sa peripheral vision ko na nakatingin sa akin na malungkot.

Sa hindi ko pagpansin kay papa nagsalita si mama at nainis sa pagtrato ko kay papa.

"Your father is talking to you, daree. Answer him."

duon ko na tinignan si papa at sinagot.

"I don't think so, pa"

Hindi naman sa takot ako kay papa, ayoko lang na si papa ang sersermon sa akin kasi kung hindi man sila physically nanakit, nanankit naman sila through words. But don't worry hindi naman siya nakakaaffect ng mental health. Kung pano mo sila tratuhin ganun rin ang pagtratrato sayo in a lesson way.

"Well, i guess, i will not get mad at you for not being ready kasi biglaang desisyon naman yon"

Ngumiti lang ako at patuloy ko pa rin pinaglalaruan yung pagkain ko. Gutom ako pero nawalan ako ng ganang kumain. Kinain ko kasi yung emotion ko kaya ayon busog.

Habang pinaglalaruan ko pagkain ko at sila nag kwekwentuhan lang napapaisip ako na isang taon rin kami hindi magkakasama ni felix dahil 17 palang siya. nakakalungkot kahit isang taon lang kami hindi magkasama, walang maingay, peaceful, walang kontrabida, walang sumbungero, and everything, hindi ba masaya yon? I mean malungkot?

"Pa" tumigil sila sa pagkain nila at yung atensyon nila ay nasa akin na. Bigla akong kinabahan kung paano ko sasabihin sa kanila na sabay na lang kami ni felix

"hmm?"

"hindi po ba kami pwedeng isabay ni felix papuntang Canada?"

pinapawisan na yung kamay ko. Hindi ko alam kasi pinapabayaan lang naman kami ng parents namin sa mga gusto namin o desisyon. Pero parang kinokontra ko naman desisyon nila sa gusto ko lang.

"What do you mean? felix is just only 17 and he has still one year before he goes 18, anak"

"what i mean is, I'll wait for felix to turn 18 para isang sakayan na lang and may kasama ako"

yung ngiti ni papa ay nawala na. mas lalo akong kinabahan. aish! ironman ikaw na ang bahalaaaa!

"That's our first decision anak pero we want you to be independent"

"yun rin naman yung sinabi ni mama kanina" sambit ni felix kaya napatingin kami lahat kay mama

"oh bakit kayo nakatingin sa akin?" Oras ng seryoso tapos yung mukha ni mama nakakatawa

"love sinabi mo na daw na kailangan nila maging independent?"

"oo, sabi ko hindi tayo palaging nasa tabi nila" sabi ni mama habang sinusubo yung chicken sa bunganga niya

"Tanga mo. Hindi sa atin. i mean totoo naman yon pero yung point natin doon is not whole the time na magkasama sila ni felix at daree" ayon natanga na nga si mama

"ahh yeah" punong puno yung bunganga ni mama habang sumasagot

Hindi na ako umimik dahil bumalik na sila sa pagkain nila at ako nagiisip pa rin.

kailangan ko ba talagang sumama sa kanila mag Canada? hindi ba nila desisyonsn na isabay kami ni felix papuntang Canada? Aish!

Habang nasa hobi world ako, hindi ko namalayan na tapos na pala silang kumain at ako na lang yung hinihintay nilang maubos yung doughnut.

"i guess you're in the deep thought, daree? You can share it with us" ano ba naman yan english spokening dollars naman to.

"mahal ba ang dollars? magkano bili mo sa English?" tumingin silang lahat sa akin especially si mama.

"Wag ka nalang bumulong sabihin mo na lang lahat nahiya ka pa" pigil tawa na sabi ni felix, wala akong magawa kundi titigan siya ng masama.

"Okay ka lang ba anak?" puno ng alala sa mga mata ni mama.

"ahm.. may you excuse me? i need to rest. i'm just tired, lets talk later kuya, you should take some rest too." ningitian ko sila at tsaka ako umakyat sa taas

Nafeel ko na drain yung utak ko and nawalan ako lalo ng energy yung iniisip ko yung pagpunta ko ng Canada. Ganito siguro kapag nagiging dependent ka sa kapatid mo. Ang babaw naman siguro ng dahilan ko para malungkot.

Pagkarating ko na sa kwarto agad kong niligpit yung mga kalat sa kwarto ko at tsaka ako nag pahinga. Huminga ako ng malalim habang nanonood ako ng Moon sa youtube ng biglang nagnotif yung pangalan ni Vicente.

/Not in the mood?/*

Biglang nagmulat yung mata ko at biglang nadagdagan yung hope ko na may high chance na ako yung soulmate. I believe in myths especially in soulmates. Duh.

ako yung unang nakalike and ni repost ko yung caption niya. we have the same mood today. Out of nowhere i just slap my face na sobrang sakit kaya tumakbo ako papuntang salamin, pagkatingin ko sa salamin, tinalo ang blush on beh.

"ayan nag dedelulu ka na naman" bulong ko at tsaka ko hinawakan yung pisnge ko. Nag hanap ako ng ice sa mini ref ko kaso wala kaya ginamit ko na lang yung moisturizer ko at dinikit sa pisnge kong tinalo si sasagurl

mas masakit pa sa binunutan ng ngipin ay! habang umaaray ako sa sakit, may kumatok ng pintuan.

"sino yan?"

"would you mind if i come in?"

"yeah sure!" hinintay ko na buksan niya yung pinto

pagkabukas niya ng pinto agad niya akong nakita at agad siyang tumawa.

"eyyy sasagurl! what happened to your face bruh?"

tinignan ko lang siya ng masama kasi hindi ko na alam ano irereact ko dahil nanlalabo na yung mata ko sa pagtakip ng luha sa mata ko dahil sa sakir pa rin ng pisnge ko.

pagkaupo niya sa kama sa tabi ko ay biglang nag bago yung facial expression niya into malungkot.

"oh bakit lumungkot yung mukha mo?" alala kong tanong sa kaniya

hinawakan niya kamay ko at ngumiti siya ng pilit sa akin.

"I know what you are thinking about earlier" tinaasan ko siya ng dalawang kilay para to make him aware na hindi ko siya naiintindihan

ang bilis naman kasi mag change ng mood nito parang kanina lang tawang tawa ngayon kasing drama ni felix na. Yung totoo ampon lang ba talaga ako?

"hmm?" tsaka niya ako tinitigan na pilit na ngiti pa rin

"you are worried that you will join us to go to Canada and be separated with felix for one year?"

ano to manghuhula ba siya?

"Fortune teller ka ba sa past life mo?"

Sa ngayon tumawa siya and i see his smile again and i am happy with that.

"Don't be sad. At the first you will experiencing a hard time, but after a month you will be happy on where you are. And you will get the time to realize that Vicente will not gonna be yours"

matutuwa na sana ako sa sinabi niya kaso sa huling sinabi niya hinde eh

Tumayo siya at agad siyang lumapit sa pinto kasi nararamdaman niya nang dahan dahan kong hinihila yung unan papalapit sa akin. Pero sorry siya natapunan ko pa rin siya ng unan.

"Get out of my room! Ganda ng advice mo tapos itatapos mo ng masama! umalis ka!" agad siyang lumabas ng kwarto ko at naririnig ko pa rin siyang tumatawa

"tawang tawa elan!?"

nako nakakastress kaya nilagyan ko na lang ng moisturizer mukha ko at tsaka ako humiga sa kama at tumingin sa ceiling.

"why would i take it as a big deal? diba? One year lang naman ah. Felix is not mentally stable kaya siguro i want to stay with him"

tinititigan ko lang yung ceiling at huminga ng malalim hanggang sa nararamdaman ko nang sumasarap yung mga mata ko at nakatulog na...

"aba! ang ingay ha! ano ba yan!!"

nagising ako sa ingay sa baba. kaya bumaba ako at titignan kung sino nag iingay.

Pagkababa ko, hindi ko alam kung ano irereact ko sa nakita ko kaya bumalik ako sa taas para kunin yung salamin ko at mas lalo kong makita kung sino yung mga hinayupak na umagang umaga nag iingay!

"daree gising ka na pala" sabi nong hinayupak na riggs

"Sino hindi magigising sa INGAY dito sa baba ha!?" sarcastic kong sabi at nakita ko si elan na lumabas galing kusina

"oh? did we wake you up?" sabi niya at nilapag yung natirang doughnuts kagabi

"AY HINDI KUYA EH. ANG TAHIMIK NIYO NGA, SIGURO YUNG TENGA KO LANG YUNG MAINGAY" tinawanan lang ako ni kuya elan at umupo siya kasama yung dalawa

nakita ko si knoxel na namumula kaya pinuntahan ko siya sa harap niya at nag cross arms ako. tsaka siya tumingin sa akin na nagtataka.

"Oh bakit ka namumula? nasa bahay ka namin wala ka sa mars"

"sino ba naman hindi makahinga kung yung amoy ng jupiter nasa bunganga mo na" sagot ni riggs at tsaka silang tumawa

Gustong gusto ko na manapak eh talaga lang. Kaso masamang manakit ng hayop. Aish!

"magpasalamat ka kami yung gumising sayo"

tawang sabi ni knoxel kaya tinignan ko siya ng masama.

"Ano ka Lord?" sabay irap

"ah! si felix sumama kina mama and papa" sabi ni kuya elan habang kumakain ng doughnut

"Saan pumunta?"

"namasyal lang"

"oh bakit hindi nila ako sinama?"

"ayaw nila sayo pake mo ba?" sagot ni knoxel at si kuya elan nabilsukan pa sa sinabi ni knoxel

"alam mo knoxel CELESTINE montefalco" nag iba yung facial expression niya ng idiin ko yung pinakaayaw na tinatawag sakanya. I guess i just made him mad? kaya ni warningan na siya ni riggs not to argue with me anymore. ayon na badmood.

Nabadmood na rin ako kaya umakyat na ako sa taas. Hindi dahil hindi ako sinama sa pag pasyal ng pamilya ko kundi dahil kay knoxel at riggs.

Nag handa ako para sa paglakad ko. Naligo ako, nag toothbrush, nag ayos, syempre nag perfume. Kasi may pupuntahan akong event.

--