ACININ GÖZYAŞI

62. BÖLÜM BİZ NASIL GÖREMEDİK

" Yavuz ne desem boş oğlum bir hiç uğruna ziyan olmuşuz be kardeşim. Gidenler gitmiş sevdanın acısını çekmek de bize kalmış" Ne zordu sevda yanmasinı bilene.

*" Sen yine şanslısın lan ! Sevdiğin kadın yine senin yanında, karın , elbet birgün herşeyi yoluna koyar düzeltirsiniz. Eğer seni gerçekten sevdiyse birgün affedecektir sakın pes etme kardeşim tut elinden Leyla'nın. Ve bırakma kovsada, istemiyorum desede gitme yanından" Ahhh berdan kendine derman olamazken dostuna olmaya çalısıyordu.

"Zamanla oda anlayacaktır senin sevgini görecektir. Benim gibi değilsin ya, ben ne yapayım kime isyan edeyim lan! " Sesinde bariz bir öfke vardı. Damarlarından dolaşan bir öfke ki, Antep'i yakmaya yeterdi.

Yavuz ,dostuna baktı onun derdi daha beterdi. " Gözümün önünde gelin ettiler başkasına. Kac yıl oldu hala yaram sızlar kimse bilmez. Şimdi çıkıp gelse, dese ki tut elimden al götür beni Allah şahidim bir an düşünmem tutarım elinden. Ama ne o gelebilir nede ben o eli artık tutabilirim" dedi. Berdan'ın sevdiğini başkasına gelin etmişlerdi.

Herkezin derdi kendine ağırdı . Herkezin kapanmak bilmeyen bir yarası vardı. Kimi o yarayı yar dan, kimisi ailesinden, kimi eşinden dostundan alırdı. İnsan oğlu illaki bir dertle sınanırdı.

" Ulan Adem sen sakın sevme kimseyi yada seveceksen de imkansız olanını sevme" dedi Berdan ama Adem içinde çok geçti bu sözler oda düşmüşdü kara sevdaya hemde imkansız olanına.

" Adem'im kimi severse gidip onu almazsam bana da Yavuz ağa demesinler. Benim ona boynumun borcu olsun " dedi Yavuz kardeşten ileriydi Adem onun için. Hiç gocunmadan etmeden bir sözünu iki etmeden sevdiği kadını 5 yıl boyunca korumuştu ya Yavuz da onun için herşeyi yapardı.

" Eyvallah abi sen iyi ol yanımda ol bana yeter. Ben başka birşey istemiyorum senden" dedi Adem.

Zaman derler ya herşeyin ilacı bakalım onlara iyi gelecek mi idi zaman. Yavuz Leyla'nın yaralarını sarabilecek miydi? Yada Leyla Yavuz'u affedebilecek mi idi.....

Leyla olanı biteni anlattı artık gizli saklı sır kalmasın istedi herşey yanlış anlamalar sırlar yüzünden olmamıs mıydı. Herkez herşeyi öğrendiğinde kızlar ağladıkça ağladı. Yağız ise kendini suçladı nerden bilebilirdi ki o zamanlar abisinin Leyla'yı sevdiğini birşeyler sezmişti abisinde ki değişikliği fark etmişti ama o kişinin Leyla olduğunu bilemezdi ki.

Azade hanım ve Leyal hanım ise sessizce dinlediler. Dinledikçe anneliklerini sorguladılar. Evlatları bu kadar acı çekerken onlar nasıl görmemişlerdi.

" Leyal biz nasıl evlatlarımızı göremedik biz nasıl analarız" Leyal hanım Azade hanıma hak verdi.

" Gördükde konduramadık Azade, kuruntu yaptık sandık. Evlensinler çok istedik ya , olmayınca hayal kırıklığına uğradık . Galiba bizde orda yanıldık" Leyla iki annesine baktı onların suçu yoktu ki ne kendisi çekip giderken nede Yavuz cekip giderken.

" Herşey ortaya döküldü altında da Yavuz ile ben kaldım. İkimizde ne yaptık ise birbirimize yaptık sakın kendinizi suçlamayın. Kaderimiz böyle imiş alnımıza yazılandan ötesi yok imiş " dedi Leyla .

Kelimeler tükenmiş söz bitmişti. Geriye iki en kaza dönüşen insan kalmıştı. Geçmişi değiştiremezlerdi ama geleceği güzelleştirebilirlerdi. Azade hanım ve Leyal hanımda bunun için çaba sarf edeceklerdi bundan sonra.

"Haydin kalkın zor ve yorucu bir gece geçirdik yatalım herkez kafasını bir toparlasın bakalım mevlam neyler, neylerse de güzel eyler inşaallah" dedi yerinden kalktı. İnanıyordu birgün herşey düzelecek evlatlari mutlu olacaklardı.

" Asmin , Berzan hadi yataklara yarın okulunuz var. Yaren kızım sande kızlara giyecekleri kıyafet ver. Yağiz hadi sende Tahir'i al odanıza bakayim. Leyla'm gece gece o deliyi kudurtma kızım hadi odana git sende. Bizde gelince kendisi ile konuşacağız merak etme sen" diyerek herkezi kaldırdı oturdukları yerden ve odalarına gönderdi.

Leyla istemeye istemeye de olsa razı oldu yeteri kadar herkezi üzmüştü. Herkez iyi gecelee dileyerek odalarına çekildiler. Leyal hanım ve Azade hanım kaldı salonda Yavuz'u beklemeye başladılar.

Leyla kendileri için hazırlanan odaya girdi. Buraya her girdiğinde içi sıcacık oluyordu. Sanki evi burasi ,yuvası burası imiş gibi hissetti. İçini öyle bir huzur kapladı ki sebebini bir türlü anlayamıyordu. Oysa ilk defa bu odada kalacak idi. Giyinme odasına girip üstündeki kıyafetı çıkardı. Eline alt üş yatak pijaması aldı ve giyindi. Elbisesini eline alıp banyoya gitti kirli sepetine koydu elbiseyi. Odaya geri döndü makyaj aynasının önüne geçip oturdu. Ağlamakdan makyajı bozulmuş akmıştı. Gözleri kıpkırmızı olmuş şişmişti. Eline pamuk ve makyaj temizleme jelini alıp yüzünü temizlemeye başladı. Aklına bir kac saat önce yaşadıkları geldi. Kehribar gözlerinden yine yaşlar süzüldü. Sonra Yavuz'un kendisini sevdiği aklına geldi yüzünde bir tebessüm belirdi. İçi kıpır kıpır oldu. Seviyordu Yavuz da kendisini seviyordu işte yüzündeki tebessüm genişledi. İşi bitince tekrar banyoya gitti guzelce abdest aldı. Başını güzelce şal ile kapattı ustune sabahlıgını geçirip bağladı. Seccadesini serdi ve Rabbine yöneldi. Şükredecek çok şey olmuşdu namazını kıldı selam verip ellerini açtı.

" Ya Rabbi yaşadıklarıma dayanma gücü ver. Sen Rahman ve Rahim olansın halim sana ayandır. Görende , işitende, bilende sensin. Ya rabbi, bilirim sen bize kaldıramayacağımız yükü vermezsin. İmtihandan geçiyoruz lakin ben o kulunu affedemiyorum. Canım çok yanıyor, kalbim ağrıyor içimde öyle bi umman varki kayboluyorum. Doğruyu, yanlışı ayırt edemiyorum. Ama onu sevmekten de vazgeçemiyorum. Solum onun adını haykırırken aklım olmaz deyip duruyor. Aklım ile kalbim arasında bir savaştayım. Sen bana doğru yolu göster ya rabbi. Gönlüme düşeni ömrüme nasip eylediğin için binlerce kez şükürler olsun ya rabbi aminn " dedi ve namazını bitirdi. Seccadesini topladı şalını da yerine koydu. Sabahlığını çıkarıp yatağın ucuna bıraktı. Bu odada ilk gecesi idi. Yatağa baktı uzun uzun yatamazdı orda dolaba gitti bir tane battaniye alıp geldi ve odada bulunan kanepe cenin pozisyonunda uzandı. Ağlaya ağlaya uykunun kollarına bıraktı kendini.

Saat gece yarısı 2'yi gösterirken konağa geldi Yavuz ve Adem. Arabadan inip sessizce girdiler konağa " Adem sağol hadi git yat dinlen benle birlikte sende perişan oldun"

"İyi geceler abi sende dinlen ben inanıyorum sen geldin ya herşey düzelecek guzel olacak " dedi ve odasına doğru gitti.

" İnşallah " dedi Yavuz olur muydu guzel günler görürler miydi hiç bilmiyordu ama çabalayacaktı. Yorgundu omuzları düşmüştü kederi yüzünden belli oluyordu Yavuz'un ağır ağır çıktı merdivenleri. Üst katın avlusuna geldiğinde oturma odasının ışığının yandığını gördü. Bu saat de ayakda tek kişi olurdu oda annesi ayakları Yavuz'u oraya götürdü kapıyı açtığında annesini ve Leyal hanımı gördü.

" Gel oğlum az konuşalım hele bizde seni bekliyorduk " dedi Azade hanım ve eli ile yanı başını gösterdi. Sorguya çekilecekti Yavuz biliyordu kaçışı da yoktu gitti oturdu iki kadının ortasına.

" Konuşalım ana konuşalım da ne konuşacaz ki olan oldu biten bitti. Giden 5 yılı da amcamı da geri getiremeyiz. Bana kızgınsınız belki kırgın biliyorum ama ben kendimce doğru olanı yaptım. O zaman sustum istedim ki Leyla'nın aklı karışmasın okulunu kazansın sonrasında zaten açılacaktım. Ama nasip olmadı ben ona açılmak isterken o gitti başka biriyle evlenmek istedi. Onunda kendince haklı sebepleri vardır. Lakin bu akşam söylediklerim için konuşacaksınız hiç kendinizi yormayın o it burda olduğu müddetçe ve ben bu işi çözene kadar Leyla bu konaktan çıkmayacak. Bu kararımdan kimse beni caydıramaz mezardan dedem de çıkıp gelse benim kararım değişmeyecek. Ama başka bir diyeceğiniz varsa konuşalım " Leyal hanın kızını biliyordu asla rahat durmaz Yavuz'a gününü zehir ederdi.

" Yavuz oğlum iyidersin hoş dersin ama benim kızım sen istedin diye durmaz evde. Dik başlı sende biliyorsun anlatmama gerek yok. Başka bir yolunu bulsak ikinizinde az zarar göreceği bir yol bulsak" diyerek çözüm yolu aradı.

" Leyal annem bak bir defa o it Leyla'nın yanına sızdı neler yaşadık amcamı kaybettik " Leyal hanımın yüreği sızladı.

" O it durmayacak, durmazda şerefsiz ,piç saplanti yapmıs Leyla'yı o ibne ! Tövbe estağfirullah yoksa bende Leyla'yı konağa kapatmaya meraklı değilim. Leyla şu kapidan çıktığı an " derken eli ile de konak kapısını işaret ediyordu Yavuz.

" O şerefsiz peşine düşecek ya ben yetişemezsem, ya koruyamazsam Leyla'yı o zaman sizin yüzünüze ,milletin yüzüne nasıl bakarım.?" Tane tane anlatiyordu Yavuz.

" Demezler mi koskoca Yavuz ağa karısına sahip çıkamadı koruyamadı diye. Ya beni konuşturmayin kurban olayım elimi kana bulamayın" Leyla için yapamayacağı şey yoktu yapmiştı da. Azade hanım ve Leyal hanım bakışlarında ki, o kararlılığı gördüler.

" Bakın bunca yıl Leyla, o iti seviyor zannedip durdum, sustum, kaçtim. Ama artık duracağım , susacağim birşey kalmadı. Ben karımı seviyorum gönlünüde bir şekilde yeniden kazanacağım. Eğer sizde benim anamsanız bana destek olun köstek olmayın kurban olduklarım " Hak verdi iki kadında Yavuz'a madem evlilerdi birbirlerinide seviyorlardı. O zaman mutlu olmaları için bu gerekli ise iki kadında bu defa Yavuz'un yanında olacaktı.

" Tamam oğlum sen nasıl istersen öyle olsun. Ama sende elini çabuk tut, o herifi gönder Antep'den yoksa Leyla'yı zapt edemeyiz. Konağı başımıza yıkar o cadı" dedi Leyal hanim ve güldüler.

" Leyal haklı oğlum gelinimin gönlünü al bir kez girmişsin ya gönlüne yine kazanırsın üzme, incitme onu, koru kolla yaralarını sar annem" dedi Azade hanım. Yavuz iki kadınında desteğini almışti ya şimdi işi biraz daha kolaydı. Bir elini Azade hanımın omzuna diğer elini Leyal hanımın omzuna koyup sıkıca sarıldı. Başlarına birer öpücük kondurdu.

" Hadi yatalım artık ben çok yorgunum sizde üzülmeyin artık mutlu olacağız ben elimden geleni yapacağım. Hadi Allah rahatlik versin " deyip iki kadınında elini ve alnını öpüp çıktı odadan. Merdivenleri yavaş yavaş çıkıp kendi katına geldi. Odanın kapısını yavaşca açıp girdiğınde Leyla'yı koltukda uyuyor buldu.

Yüzünde tebessüm oluştu inatçı karısı yatağa yatmamiş iki büklüm koltuğa uzanmıstı. Sessizce gitti yanına uzun uzun baktı yüzüne ne kadar masum ve guzeldi...

Bölum sonuna geldik canlarim.