SALSAL (SPG)

CHAPTER 1 THIRD PERSON POV Sa isang tahimik na baryo sa Batangas, tumatak ang pangalan ng SALSAL Bakeshop bilang pinakasikat na bakery sa lugar. Ang pangalan pa lang ay kakaiba na, pero mas kakaiba ang karisma ng may-ari nito—si Hasan Emirhan Güler, mas kilala bilang "Bakikong." Sa kabila ng kanyang mapaglarong palayaw, ang ganda ng tindahan at ang kalidad ng mga tinapay ang dahilan kung bakit dinadayo ito ng mga tao mula sa iba’t ibang lugar. Si Bakikong ay 28 taong gulang, matangkad, moreno, at macho. Bagamat palaging balot ng harina ang kanyang mga braso at mukha, hindi ito nakabawas sa kanyang pagiging kaakit-akit. Sa katunayan, tila lalo pa siyang gumuguwapo habang abala sa pagmamasa ng tinapay. Ngunit walang nakakaalam ng tunay niyang pangalan maliban sa yumaong lola niya na siyang nagturo sa kanya ng lahat ng alam niya sa pagluluto. Ngayon, isang abalang araw sa SALSAL Bakeshop. Dagsa ang mga kostumer mula sa malalayong bayan. "Bakikong, isang dosenang pandesal nga dito!" sigaw ng isang regular na kostumer habang nakatayo sa mahabang pila. "Sige lang, kuya, bigyan mo ako ng limang minuto," sagot ni Bakikong habang mabilis na iniikot ang rolling pin sa ibabaw ng harina. Napakabilis ng kilos niya, tila sanay na sanay. Lumapit ang isa sa mga staff niya, si Carla, 24 taong gulang at may lihim na paghanga kay Bakikong. "Sir Bakikong, tapos na pong i-box yung mga ensaymada. Lalabas na ba natin?" tanong ni Carla, na halata ang kilig sa boses. "Oo, Carla, sige. Ipaabot mo na rin kay Mang Romy sa delivery truck. Dapat maihatid na 'yun bago mag-alas-diyes," sagot ni Bakikong habang nakangiti. Lalong lumalim ang dimples niya, at tila hindi maiwasang mapangiti rin si Carla. Sa isang sulok, abala naman si Joey, ang delivery boy. "Boss, ang dami na talagang customers ah. Baka bukas eh magkulang na tayo ng ingredients," aniya habang sinisilip ang pila ng mga tao sa labas. "Joey, wag kang mag-alala. Dumating na kanina yung bagong supply. Tiwala lang," sagot ni Bakikong sabay tapik sa balikat nito. Hindi lang ang galing ni Bakikong sa pagluluto ang nagdadala ng mga tao sa kanyang bakery. Ang kanyang pagiging approachable at masayahin ang nagiging dahilan kung bakit bumabalik-balik ang mga tao. Biglang pumasok sa bakeshop si Aling Nena, isa sa mga pinaka-maingay na tsismosa sa baryo. "Naku, Bakikong, ang gwapo mo talaga kahit puro harina na yang mukha mo!" biro nito habang namimili ng tinapay. "Salamat, Aling Nena. Pero baka magalit si Mang Rudy niyan," natatawang sagot ni Bakikong. "Ay, sus! Sanay na ‘yun! Pero seryoso, Bakikong, ang ganda ng mga tinapay mo. Para akong nasa langit sa lambot!" dagdag pa ni Aling Nena habang hawak ang isang loaf bread. Biglang pumasok ang dalawang magkaibigan, sina Lani at Beth, parehong millennials na mahilig mag-post ng pagkain online. "Oh my gosh, girl, ang bango dito!" sabi ni Lani habang iniikot ang tingin sa loob ng bakery. "Oo nga, tapos ang pogi pa nung baker. Worth it talaga ang pagbiyahe natin dito!" sagot naman ni Beth na tila nakatitig kay Bakikong. Narinig ni Bakikong ang usapan nila kaya ngumiti siya at lumapit. "Mga miss, first time niyo dito?" tanong niya habang pinupunasan ang harina sa kanyang kamay gamit ang apron. "Yes po, ang dami naming nababasa tungkol sa bakeshop mo sa social media!" sagot ni Beth. "Salamat naman. Sige, try niyo muna itong bagong product namin—choco caramel crinkles. Libre ‘yan para sa first-timers," sabi ni Bakikong sabay abot ng dalawang crinkles sa kanila. "Wow, ang bait mo naman, kuya!" sabi ni Lani habang kinukunan ng litrato ang tinapay at si Bakikong. "Smile ka, kuya! Ipo-post kita!" dagdag pa niya. Tumawa si Bakikong at nag-pose. "Baka masira phone niyo sa akin, ha," biro niya, na siyang ikinatawa ng dalawa. Samantala, sa likod ng counter, napansin ni Carla ang dami ng babaeng naaakit kay Bakikong. Napabuntong-hininga siya. "Ang swerte naman nila... lagi akong nandito, pero hindi man lang ako napapansin," bulong niya sa sarili. Napansin ito ni Bakikong kaya lumapit siya. "Carla, okay ka lang ba? Parang malalim iniisip mo," tanong niya habang naglalagay ng icing sa cake. Biglang namula si Carla at umiwas ng tingin. "Ah, wala po, sir. Medyo puyat lang siguro," sagot niya. Ngumiti si Bakikong. "Kung pagod ka na, sabihan mo ako. Alam mo naman, ikaw ang pinaka-maaasahan ko rito. Hindi ko kakayanin ang SALSAL Bakeshop kung wala ka," sabi niya nang seryoso. Nanlaki ang mata ni Carla sa narinig. "Talaga, sir?" tanong niya, hindi makapaniwala. "Oo naman. Sige, pahinga ka muna pagkatapos nito. Ako na bahala dito," sagot ni Bakikong sabay himas sa balikat ni Carla. Sa kabila ng busy na araw, nanatili ang maayos na serbisyo sa SALSAL Bakeshop. Sa labas, patuloy ang pagdating ng mga kostumer. Maririnig ang tawanan, kwentuhan, at papuri sa mga tinapay ni Bakikong. "Babalik talaga kami dito!" sabi ng isang kostumer. "Hindi lang masarap ang tinapay, ang ganda pa ng vibes sa bakery na ‘to!" dagdag ng isa pa. Habang pinapanood ni Bakikong ang saya ng mga tao, napangiti siya. "Salamat, lola. Kung nasaan ka man, sana proud ka sa akin," bulong niya sa sarili habang tinatanaw ang pangalan ng bakery. Sa simpleng baryong ito, isang tao lang ang nakakaalam ng tunay na dahilan ng tagumpay ni Bakikong—ang kanyang malasakit hindi lang sa negosyo kundi pati sa mga tao sa paligid niya. Sa patuloy na pagdagsa ng mga tao sa SALSAL Bakeshop, isang babaeng dalaga ang napansin ng lahat habang papasok. Simple ngunit eleganteng manamit, si Sofia ay isa na sa mga paboritong regular na customer ni Bakikong. Ang dahilan? Hindi lang dahil sa masarap na tinapay kundi dahil din sa masarap niyang panlasa sa "visual treat" na si Bakikong. Nakatayo si Sofia sa pila, hawak ang kanyang phone habang nagse-selfie. Napansin niyang abala si Bakikong sa paglalagay ng icing sa isang cake. Lumapit siya sa counter, hinayaan ang ibang tao na mauna. "Carla, andiyan ba si Bakikong?" tanong ni Sofia, halos pabulong, ngunit halatang may kilig sa boses. Ngumiti si Carla, sanay na sa ganitong eksena. "Ma'am Sofia, oo naman. Nasa likod lang siya, nagtatapos ng isang order. Ano pong kailangan niyo today?" "Yung usual ko, Bilat bread. At magpapagawa din ako ng birthday cake para sa kapatid ko. Gusto ko yung may design na unicorn," sagot ni Sofia habang sinisilip si Bakikong sa kusina. Halos kasabay ng pagpasok ni Sofia, isang bakla naman ang dumating—si Ricky, ang kilalang komedyante ng baryo. Pagbukas pa lang ng pinto, halos tumulo na ang pawis nito habang naglalakad papunta sa counter. "Naku! Bakit ang init sa labas? Pero bakit pagpasok ko dito parang mas mainit? Ay, ang dahilan! Si Bakikong!" bulalas ni Ricky habang nagpapaypay ng scarf. Nilingon siya ni Bakikong mula sa likod. "Good morning, Ricky! Ano na naman ang balita sa’yo?" tanong nito habang naglalagay ng frosting sa cake. Biglang napahawak si Ricky sa dibdib niya, parang kinikilig. "Ay, Bakikong! Kapag ikaw talaga ang bumati, parang tumataas ang blood pressure ko. Alam mo, kung hindi ko alam na straight ka, iisipin ko talaga, may gusto ka rin sa akin!" Natawa si Bakikong at lumapit sa counter. "Ikaw talaga, Ricky, puro ka biro. Anong order mo today?" Habang nag-uusap sila, napapansin ni Sofia ang pagiging natural ni Bakikong sa lahat. Halatang hindi lang siya magaling magluto, kundi mahusay din makitungo sa tao. "Bakikong, gusto ko lang sabihin… ang sarap ng paninda mo," ani Ricky, sabay ngising aso. "Pero alam mo kung ano pang mas masarap?" Tumawa si Bakikong, nag-aabang sa sagot nito. "Ano?" tanong niya. Biglang umarte si Ricky na parang seryoso. "Ikaw. Ikaw ang masarap, Bakikong! Parang pandesal na bagong luto—mainit, malambot, at hinahanap-hanap!" Halos maghagikgikan ang ibang customer sa narinig, habang si Bakikong ay natatawa na lang, sabay iling. "Ricky, ikaw talaga. Pero salamat sa compliment!" sagot niya habang iniabot ang order nitong dalawang Bilat bread. "Thank you, Yummy Chuppy! Gaano kasarap ang tinapay mo, ganoon ka rin kasarap sa paningin ko!" ani Ricky habang naglalakad palabas, hindi mapigilan ang pagtawa sa sarili niyang pick-up lines. Samantala, si Sofia naman ay natapos nang mag-order. Nakita niyang nilalagyan ni Bakikong ng ribbon ang cake na para sa kanya. Lumapit siya, hindi maitago ang paghanga. "Wow, ang ganda ng cake! Ang galing mo talaga, Bakikong," ani Sofia habang sinisilip ang design. Ngumiti si Bakikong at tumingin kay Sofia. "Thank you, Sofia. Alam mo naman, gusto kong perfect ang lahat ng ginagawa ko, lalo na para sa mga loyal customers ko." Namula si Sofia at napatingin sa sahig. "Grabe, parang ang bait mo talaga. Nakaka-inspire," sagot niya nang mahina. Ngumiti si Bakikong at inilapit ang cake sa counter. "Hindi lang basta negosyo ang bakeshop na ‘to. Dito ko nilalagay lahat ng pagmamahal ko, pati na rin ang pangarap ng lola ko." Napansin ni Sofia ang seryosong tono ni Bakikong. "Ang swerte ng bakeshop na ‘to, at ng mga tao sa paligid mo. Sana hindi ka magbago, Bakikong," ani Sofia habang dahan-dahang kinuha ang cake. Habang palabas na si Sofia, sinundan siya ng tingin ni Bakikong. Napansin ito ni Carla, na nagkunwaring abala ngunit halatang nagmamasid. "Sir, mukhang may espesyal na customer ka ah," biro ni Carla nang makaalis na si Sofia. "Wala naman, Carla. Customer lang din naman siya tulad ng iba," sagot ni Bakikong, ngunit may bahagyang ngiti sa kanyang labi. Nang matapos ang araw, ini-lock ni Bakikong ang pinto ng bakeshop. Napangiti siya habang iniisip ang dami ng taong dumayo sa SALSAL Bakeshop. Sa kanyang puso, alam niyang hindi lang sa masarap na tinapay ito nag-ugat—kundi sa koneksyon niya sa bawat taong pumapasok sa kanyang bakery. "Salamat, lola. Kung nasaan ka man, sana proud ka sa akin," bulong niya bago pumanhik sa itaas upang magpahinga, handa na para sa isa na namang masayang araw sa SALSAL Bakeshop.