Broken Vows, Beautiful Goodbyes (Broken Series)

FERNAN Dahil sa sama ng loob ay hindi ko mapigilang maghinanakit kay Isabella dahil mas pinili niya si Chris na nanakit lang sa kanya. Ano ba’ng meron sa lalaking iyon at tila balewala na ako kay Isabella? Ilang buwan ang lumipas ngunit nasa puso ko pa rin ang sakit dahil sa pakikipaghiwalay ni Isabella sa akin. Nakakapanghinayang lang dahil akalako ay kami na ang nakatadhana ngunit hindi naman pala. Mahal na mahal ko si Isabella na kahit ang anak na ay kaya kong ituring na parang tunay na mga anak. Ngunit sadyang mas matimbang ang asshole na si Chris. Tinungga ko ang isang bote ng whiskey. Hindi ko alintana ang ingay sa paligid at walang pakialam kung mukha akong wasted sa itsura ko. “Hey, stop drinking!” May umagaw ng bote ko na hawak. Napalingon ako sa mapangahas na taong iyon. “Give me back the bottle!” Pilit kong inagaw sa kanya ang bote, ngunit inilayo lang niya iyon. “Nagpunta ako sa opisina mo, pero sabi ng secretary mo ay hindi ka pumasok. Ano bang nangyayari sa iyo, Fernan? Look at yourself mukha kang pulubi. Para kang hindi nagpalit ng damit at hindi naligo,” sermon sa akin ni Leonardo. “Go away kung sesermunan mo lang ako! Wala kang ipinagkaiba kay Mommy, lagi na lang sermon ang inaabot ko. Please, pagbigyan niyo na ako kahit ngayon lang!” sabi ko at saka inagaw muli ang bote, ngunit hindi ko nakuha. Marahas na nagbuntonghininga si Leonardo. “Naiintindihan ko ang nararamdaman mo, pero hindi dapat ganito. Sinisira mo ang sarili mo at pati na ang trabaho mo. Ilang araw ka nang absent sa opisina mo sabi sa akin ng Sekretarya mo. Fernan, isipin mo naman ang mga taong nasa paligid mo at hindi ang taong iniwan ka. She’s not worth for your time and love. She love someone else, you need to accept it or else masisira ang buhay mo.” I shook my head at what his statement. “I can’t just let her go. Hindi ko kaya, Leo. Ikamamatay ko kung hindi siya ang babaeng para sa akin!” Napaiyak ako. Walang nagawa ang kaibigan ko kung hindi tingnan ako habang humahagulgol. ***** Kumunot ang noo ko nang makita si Bernadette na nasa tabi ko at walang saplot sa katawan. Napasulyap ako sa katawan ko na wala ring saplot. Nakatakip ang kumot ang pang-ibabang bahagi ng katawan ko. Wala akong matandaan sa nangyari kagabi. I was too drunk. Tinapik ko ang balikat niya ng malakas. Naalimpungatan si Bernadette. She get up and looked at her naked body. She immediately wrapped the blanket around her body. “Plano mo ba ito? Magaling kang gumawa ng plano. b***h!” She shooked her head at my question. “L-Lasing ka k-kaya may nangyari sa atin.” She explained. Bumaba sa kama si Bernadette at isa-isang pinulot ang mga damit na nasa sahig. Sinusundan ko ng tingin ang bawat na galaw niya. “I’m drunk and have no idea what I'm doing. However, you were not drunk. You took advantage of my drunkenness.” Akala naman niya maniniwala ako sa mga alibi niya. Kahit hubot hubad ako ay tumayo ako upang pumunta ng banyo. Bago pumasok sa loob ng bathroom ay nilingon ko si Bernadette na umiiyak. Nagmamadaling lumabas ng silid ko. Nagtagis ang bagang ko dahil sa inis sa sarili dahil sa nagawang pagkakamali! Yes, pagkakamali iyon dahil hindi ko siya mahal at hindi dapat nangyari sa amin ito! Napasuklay ako sa buhok dahil sa frustration. Why did I allow myself to get drunk last night? It would never happen. I shut my eyes. What if I accidentally get her pregnant? I should have exercised more caution. s**t! I didn’t use any protection. “F*ck!” Napamura ako. Pagkatapos kong maligo ay dumiretso ako sa lagayan ng alak. Kinuha ang alak at tinungga mismo sa bote. Napangiwi ako sa tapang ng lasa nito, pero wala na yatang papantay sa sasakit na nararamdaman ng puso ko nang makipaghiwalay sa akin si Isabella. Umupo ako sa sahig at tinunga ang hawak kong bote. Habang umiinom ay walang tigil ang pagpatak ng mga luha ko sa mata. I’m still sad, because I can’t be with Isabella. Napasalampak ako sa sahig habang tinutungga ang alak. May luhang pumatak sa pisngi ko. I wiped it using my thumb. Hanggang ngayon napakasakit pa rin ang nangyari. Humiga ako sa carpeted floor at doon ginupo ng antok. Nagising ako dahil sa hanging dumadampi sa pisngi ko. Iminulat ko ang mata ko. Nagtaka ako dahil nasa ibabaw na ako ng kama. Napahawak ako sa ulo ko nang kumirot. Tila martilyong pinukpok sa sakit. Paano ako nakapunta rito? As I remember I was lying on the floor. Tanong ko sa sarili. Napatingin ako sa orasan na nasa ibabaw ng table sa gilid ng kama. Alas dose na ng tanghali. I need to go to my office. Muntik na akong ma-out of balance nang tumayo sa kama. Napahawak ako sa ulo nang makaramdam ng pagkahilo. Parang umikot ang mundo ko. Pagkababa ng hagdan ay nasalubong ko si Bernadette na may dalang tray ng pagkain. Tila paakyat na ng hagdan. Napahinto siya sa paglalakad. “G-Gising ka na pala, dadalhan sana kita ng tanghalian mo.” Sinamaan ko siya ng tingin. “Did I tell you to bring me food? I do not want to eat!” Galit na sigaw ko rito at saka tinabig siya. Muntik nang mahulog ang dalang tray. “Tsk! Paharang-harang sa daanan ko!” Inis na sabi ko at saka ko tinalikuran. Hindi ko na siya tiningnan. Napasulyap ang mga empleyado ko. Maybe they notice my look. Hindi maayos ang suot ko at pati ang buhok ko. Parang hinabol ng plantsa ang shirt na suot ko at pati ang pants ko. Pumasok ako sa loob ng opisina ko. Napasulyap ako sa table. Nagbuntonghininga akonang makita kung gaano kadami ang gagawing trabaho. Tambak ang mga papeles na re-review-hin at pipirmahan. Nang makalapit sa table ay agad akong umupo at pagod na isinandal ang likod sa sandalang ng swivel chair. Suddenly my door open. My secretary gets in. “Sir, hinahanap po kayo ni Mr. Sarmiento kahapon. Sabi niya hindi niya raw po isasarado ang deal kung wala po kayo,” sabi ng secretary niya. Nagbuntonghininga ako. Nakalimutan kong may meeting pala kami ni Trevor. “Call him and set an appointment again,” I ordered my secretary. She nodded and left my office. I was having difficulty dealing with the papers in front of me. I need to focus on my work. It will not help my business if I am distracted by my problem. Natuloy ang meeting namin ni Trevor. Kung hindi ko lang kailangan ang lalaking ito ay hindi ako makikipagkita. Nayayabangan kasi ako sa kanya at kaibigan niya rin ang numero uno kong kaaway. Walang iba kundi si Chris Montero. Dahil sa kanya hindi sana mawawala sa akin si Isabella. Bakit pinili niya ang balikan ang asshole na ‘yon? “Are you okay, Fernan? You don't seem to sleep well?” Trevor joked with me. I just laughed. “Nah, I’m just busy and tired. I’m sorry I look sleepless. You may have read our proposal. We both benefit from this project. I can assure you that our company will have more exposure not only here but also abroad.” I said. For a few years, I have been running my own company, and I have also become well-known in Asia. I also want to venture into the US market. “Just make sure, Fernan. Because your life will be horrible if our business does not succeed.” Napangiti ako sa kanya. “Don't worry you know me,” paniniguro ko sa kanya. We shook hands to close the deal. Pagkapasok ng bahay ay bumungad sa harapan kosi Mommy － may ngiti sa labi. “Mom,” bati ko. I approached and kissed her cheek. “I'm only here to see you, son.” Hindi lang naman ako ang gusto niyang bisitahin kundi pati si Bernadette. Napasulyap ako sa babaeng kinaiinisan ko ng sobra. Todo ang pagngiti kay Mommy. Subukan lang niyang magsumbong sa nangyari sa amin, mananagot siya sa akin. Hindi niya alam kung ano ang kaya kong gawin. Walang ibang makakapalit sa puso ko at tanging si Isabella lang ang mamahalin ko sa habangbuhay. “Magpapaturo akong magluto kay Bernadette.” Napasulyap ako sa kanya. Alam kong nagpapalakas ito sa kanyang ina. Kahit noon pa man ay gawain na niya iyon. Para ngang mas close pa sila ni Mommy kaysa sa akin. “I am sure you will love pochero ni Bernadette sobrang sarap.” Napasulyap muli ako kay Bernadette na nakatitig ngayon sa akin. Nagtagis ang bagang ko. Sinamaan ko siya ng tingin. Nagyuko siya sa ginawa ko at hindi na sumulyap.