Üzerimdeki beyaz elbiseye bakıyordum gözyaşları içinde. Dün gece ki gözyaşlarım kimsenin umrunda olmamıştı, beni o adama kurban vermeye razılardı, söylediğim hiçbir şey bunun tersini yaptıramamıştı.
Anam gece gelip mecbursun demişti, hem kendimi kurtarmak için, hem de ailemi kurtarmak için o adamın esiri olmak zorunda olduğumu söylemişti.
O da benim gibi ağlıyordu kaderime, ama yapabileceği hiçbir şey kalmamıştı artık. O yüzden gözyaşları içinde özür dileyip çıkmıştı odamdan.
Eğer bu adama gelin gitmezsem beni öldürecekti amcamlar, daha sonra aileme sıra gelecekti. Benim yüzümden onların ceza çekmesini istemiyordum artık, bu yaptığım şey fedakarlık değildi, hak ettiğimi yaşamaktı.
Tam ben çıkacağım sırada yengem, abim ve annem beraber odaya girdi. Abim yine sert bir yüz ifadesiyle bak
