فرح : بقالى ساعة واقفة تحت ... ناوية تنزلى امتى حضرتك ... اتأخرنا
...................
فرح بتأفف : كفااااية كذب تراهني انك مقومتيش من على السرير حتى
.................
فرح بغضب : ياساااتر عليكي نفسي افهم عارفة تنامي فى يوم زي ده ازاى ..... اول يوم لينا فى الكلية و حضرتك فى سابع نومة
......................
فرح : يلا يلا كفاية رغي و اجهزى انا مستنياكي اهو
...................
فرح : انسي يا ماما مش هدخل الفيلا و يكون وشه هو اول وش اصطبح بيه ... انا مش عايزة يومي يبوظ
قالت جملتها تلك بصوت مسموع تلته بإغلاق الهاتف لتسمع صوتاً جعل جسدها ينتفض فزعاً
فارس بإبتسامة مستفزة : اراهنك انى المقصود بكلامك ده مش كده
فرح بهمس : ليه يارب بلتيني بشوفته فى يوم مهم زي ده
فارس بمرح : ومين قال انه ابتلاء يمكن ده من رحمته بيكي
فرح : و حضرتك ليه لسة هنا و مروحتش الشغل ؟
فارس بخبث : مممم و كمان مهتمة
