Fixing You

CHAPTER 15

GILMARIE POV

Napasapo ako sa sentido ko nang maramdaman ko ang kakaibang sakit na nanggagaling doon. Pakiramdam ko ay liyong-liyo ako at hindi nakakatulong ang lamig ng aircon sa kinaroroonan ko. I tried my best to open my eyes at dahan-dahang pinakiramdaman ang tila kwartong kinalalagyan ko. Nang magawa nang luminaw ng paningin ko ay doon lang rumehistro sa akin ang fake ceiling at ang beige accent nito. Nang subukan kong bumangon ay agad din akong napabalik sa pagkakahiga nang maramdaman ko pa ang sobrang pagkaliyo. Hindi ko alam kung anong nangyari kagabi o kung umaga na nga bang talaga. Masyadong kulob ang kwarto para malaman kung maliwanag na sa labas at wala ring orasan sa paligid. Ang alam ko lang ay sobrang bigat ng pakiramdam ko ngayon. 

Napasinghap ako nang mapunta sa gilid ko ang tingin ko. A man was there with me, he's half naked at hindi ko siya kilala. What the hell is happening?!

Nanginginig man ay naglakas-loob akong tignan ang ilalim ng kumot na hawak-hawak ko and my jaw dropped when I saw that I am only wearing my undergarments at may blood stain pa sa parte ng bed sheet na hinihigaan ko. 

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman noong mga oras na 'yon. Hindi ko alam kung saan mag-uumpisa. Kung dapat ko bang gisingin ang lalaking katabi ko na hindi ko naman kilala o dapat ko na lang itong iwan basta-basta. And right there, I thought of Alvarez. 

Hinanap ko ang cellphone ko but its nowhere to be found. Tila may sariling sistema naman ang mga luha ko dahil kusa na lang na tumulo ang mga 'yon. Nag-uumpisa na rin akong pagpawisan sa kabila ng lamig sa kwartong 'yon. 

"Looking for something, baby?" a still hoarse voice asked. Awtomatiko namang kumuyom ang noo ko nang lingunin ko ang lalaking prenteng nakahiga sa kama habang nakatingin sa akin nang may ngiti sa labi. 

"Who the hell are you?!" asik ko rito. "Why am I here?! Nasaan ang mga kaibigan ko?! What happened...What happened between us?!" 

To my surprise, he chuckled at saka umiling-iling na hindi ko alam kung para saan. "How about instead of telling you what happened between us, iparanas ko na lang ulit?" he cockingly asked. "I mean, I'd love to hear how you moan my name while I thrust—"

"Gago! Manahimik ka!" asik ko pa rito pero gaya kanina ay tinawanan niya lang ako. Napasandal na lang ako sa pader na naroon at saka sinabunutan ang sarili ko, pilit na inaalala kung ano ang nangyari and damn it! Walang pumapasok sa isip ko kahit isa! Wala akong maalala! Bakit wala akong maalala?! 

"What a filthy mouth, baby," he said. Sinikap kong umayos ng tayo nang tumayo na rin siya mula sa higaan. Nang akmang lalapitan niya ako ay mabilis akong umatras at muli na naman siyang tumawa. "Don't even try to run away from me, baby. Kahit anong gawin mo ay hindi ka mananalo sa akin." 

"H-Huwag kang lalapit sa akin!" 

He laughed once again at doon pa lang ay gusto ko na siyang saktan o pagsasampalin. Ngunit alam kong kahit magawa ko 'yon, hindi ko na mababalik ang nawala sa akin...

"Masyado kang pa-hard to get, bibigay ka rin naman!" aniya. 

"Ah!" Napadaing ako nang mahablot niya ang buhok ko at agad akong hinila papalapit sa kaniya. He started cupping my breast  at sinikap ko namang matanggal ang kamay niya roon. I tried my best to move in any direction kahit pa ang sakit-sakit no'n para sa akin dahil hawak niya ako sa may buhok ko. I tried screaming but he informed me  that nobody will hear me dahil soundproof daw ang kwarto. Wala akong nagawa kundi ang umiyak nang umiyak dahil sa takot at kaba ko. Pabilis din nang pabilis ang t***k ng puso ko. 

He managed to carry me back to bed at muli akong napadaing nang ibinagsak niya ako sa kama at saka mahigpit na kinapitan ang magkabilang kamay ko. I tried kicking him but he managed to locked my legs with his. He started kissing me everywhere at diring-diri ako sa ginagawa niyang 'yon sa katawan ko. 

I cried for help but he's just laughing at me. My body's trembling  in fear and I can't help but pray na sana ay magawa akong hanapin nina Zuriel, Paul o ni Alvarez. Kahit sino sa kanila ay ayos lang sa akin. I need someone to save me from this scenario. Ayoko rito...Please...somebody....

Sinubukan ko pang muling magpumiglas nang akmang papunta na siya sa maseselang parte ng katawan ko but he punched me hard on my stomach. I coughed because of what he did at ramdam na ramdam ko na rin ang panghihina ng katawan ko dahil sa sakit na dinulot no'n sa sikmura ko. 

"Please...no..." I beg. 

"Pasensya na, trabaho lang," aniya at akmang tatanggalin na ang pang-itaas na undergarment ko nang biglang bumukas ang pinto. Kahit hirap na hirap ay pinilit kong tignan ang nasa pinto and there, I saw Paul, standing na parang gulat na gulat sa nakita.

"Help...me..." I mumbled as a tear fell from my eye. "Help..." Naputol ang dapat ay sasabihin ko nang may mga reporters na nagsipasukan sa kwarto bigla at kinunan kami ng pictures ng lalaking nasa ibabaw ko pa rin. Wala akong ibang nagawa kundi ang umiyak at hingin sa kanila na tumigil na sila but nobody listened. It's as if it's their part of their work to humiliate me to this extent. Mas lumakas ang pag-iyak ko nang makaramdam ako ng init ng kumot na bumalot sa katawan ko and there I saw Alvarez, doing his best to protect me from the media. Doon ko lang din napansin na nakabulagta na ang lalaking kanina lang ay pinagsasamantalahan ako. 

"Please, alisin mo 'ko rito..." pakiusap ko kay Alvarez. Hindi ko alam kung naunawaan niya pa ako but seconds passed and I found myself on his arms. He's carrying me in bridal style at galit na galit na humarap sa mga reporter na nandoon. 

"Ilabas n'yo lahat ng litratong nakuha ninyo ngayon at sisiguraduhin ko na lahat kayo ay mawawalan ng trabaho," aniya. Hindi na niya hinintay pa na sumagot ang mga taong naroon at inalis na ako sa lugar na 'yon. Hindi ko na ulit naintindihan ang mga sumunod na nangyari dahil muli akong nawalan ng malay.