พ่อหนุ่มจิตรกร กับ สไลม์ผู้โลภมาก Lv.1

บทที่1 ตอนที่4 สุริยพยัคฆ์ (NC)

เช้าวันถัดมา....ดูเหมือนเก็นโจยังนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวเก่า เจ้าหนูไคกระเด่งตัวมองชายหนุ่มที่หลับตานิ่งสงบอยู่บนเก้าอี้ไม้ ท้องของเขาร้องเสียงดังได้เวลาอาหารแล้ว เจ้าหนูกระเด่งตัวหมุดตัวเข้าไปในเสื้อของชายหนุ่มถือวิสาสะกลืนกินน้ำเชื้อก่อนที่จะขอเก็นโจขณะที่หลับไหลอยู่

"อ่า...."

ร่างกายของเก็นโจกระตุกเหมือนเริ่มรู้สึกตัว...เจ้าหนูน้อยใช้ปากดูดดุ้นน้อยของเก็นโจเพื่อรีดน้ำนมมาดื่ม ของเหลวใสสีฟ้าบีบนวดไข่น้อยๆของเก็นโจสอดหนวดเส้นเล็กๆเข้าไปในท่อปัสสะวะเพื่อร่ายคฑาเวทมนต์กระตุ้นน้ำเชื้อ 2 เท่า ร่างกายของเก็นโจสั่นสะท้าน เขาลืมตาตื่นขึ้นกำเสื้อของตัวเองแน่นร่ายกายทรุดตัวไถลลงเก้าอี้เล็กน้อย

"ไค~ ไค~ ถึงเวลาอาหารแล้วหรอ อ๋าห์~ ฉันยังไม่พร้อมเลย อือห์"

เขาครางในลำคอ งอตัวไปทางโต๊ะมือเท้าโต๊ะเอาไว้แล้วเอาแก้มวางบนแขน...ดวงตาของเก็นโจกรอกขึ้นบนรู้สึกเสียวสะท้านแทบจะกรีดร้องดังทุกวินาทีในจังหวะที่หนวดเส้นเล็กๆเกี่ยวเบ็ตในรูปัสสะวะของตัวเอง

"อ๊า!!! อ๋าห์ แบบนั้นมันจะมากเกินไปแล้วนะไค ~ ไคฉันจะบ้าตายอยู่แล้วอาห์"

ก้นของเก็นโจสั่นรู้สึกว่าอสุจิกำลังพ้นออกมาเรื่อยๆ อาการปวดฉี่นี้รุนแรงมากเล่นเอาก้นขมิบเข้าออกเหมือนอยากให้เติมเต็มด้านในนั้นพร้อมกัน....เจ้าหนูไคเห็นจังหวะนั้นจึงฉวยโอกาศสอดอวัยวะเพศของตัวเองเข้าไปในรูทวานขณะที่เกี่ยวเบ็ตในท่อปัสวะ ขาของเก็นโจสั่นสะเทือนลามไปยังพื้นเสื่อหวายญี่ปุ่น เขากัดฟันแน่นน้ำลายที่กลืนลำบากไหลออกจากทางข้างแก้ม

"อ๊า!! ไค!! ตรงนั้น ไม่ได้นะอย่าใส่เข้ามามันสกปก....!อื่อ!~♡"

เก็นโจกางเล็บออกข่วนโต๊ะไม้ของตัวเองเป็นลอยยาว...ลิ้นของเขาแลบออกมาไม่สามารถควบคุมเสียงครางที่อ่อนไหวได้เลยตอนที่เขาโดนกระแทกต่อมลูกหมากแรงๆ

"อึก อือห์ อือห์ ...เสียว...เสียว"

เขาบิดขาไปมาก่อนจะรู้สึกหายใจโล่งไปทั่วจมูก เขายิ้มออกมาเหมือนคนบ้า

"ห๊า〰️❤️ ห๋า〰️❤️💦"

เริ่มรู้สึกติดใจในตัวของไค สมองเพลิดเพลินไปกับการจินตนาการมากมายที่หลั่งไหลเข้ามา

"อ่า....อ่า..."

ไคน้อยกระเด่งตัวออกก่อนจะเลียริมฝีปากของตัวเอง

"ขอบคุณสำหรับอาหาร อ่า...?ดูเหมือนจะไม่ได้ยิน"

เก็นโจตกอยู่ในภวังค์แห่งความสุขเขามองไคน้อยด้วยร้อยยิ้มหื่นกรามและคิดว่าไม่ธรรมดาจริงๆ เขากลืนน้ำลายพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

"ไป...เตรียมอาหารให้หน่อยนะ..วันนี้ฉันต้องออกไปข้างนอก....อึห์"

ดวงตาของเขาทอประกายไปที่รูปวาดวิหคศิลปะที่สรรสร้างจากแรงบรรดาลใจของนกอินทรี ทะเลไฟเพลิงโดนกักขังอยู่ในกรงนกของพระราชวังที่ดูสง่างามและมีรอยยิ้มที่ยินดี แต่จิตใจเศร้าหมองประดับไปด้วยความเหงาในจิตใจ

"ชื่อว่าอะไรดีนะ...."

"นารา....วายุเพลิง....มณีเพลิง...อื่ม..."

"สุริยพยัคฆ์....งันเอาชื่อนี้แหละตั้งงบเริ่มต้นไว้สัก 1ล้านน่าจะโอเค"

เขาพักผ่อนอยู่ตรงนั้นราวๆ 15นาที

"ท่านเก็นโจ อาหารมาเสิร์ฟแล้ว"

ยื้นอาหารมาให้เป็นปลาแซลมอนทอดเกลือ

"นายทำของทอดเป็นด้วยหรอขอบคุณนะ "

เขายื้นมือไปรับปลาแซลมอนทอดเกลือ จากนั้นก็ทานปลาแซลมอนในจาน

"ง่ำๆ อร่อยมากเลยนะนี้" เขาชมไคน้อยพรางลูบหัวที่เด่งดึ๋งของเขา

"อื่ม..ฉันกะว่าจะไปงานประมูลซักหน่อยคิดว่าถ้านายไปด้วยก็คงดีแต่มันอันตรายก็เลยให้อยู่บ้านดีกว่า"

เขานำงานวาดใส่กรอบรูปขนาด ยาว70ซม. สั้น30ซม. ก่อนจะพยายามยกกรอบรูปด้วยร่างกายที่อ่อนล่า ดูเหมือนว่า งานจะหนักไปหน่อยสำหรับชายตัวเล็กร่างบางแบบเขา หนูน้อยไคเห็นจึงรีบเข้ามาช่วย

"ท่านเก็นโจ ผมว่า...เดียวผมจะไปกับท่านเพื่อช่วยยกของเอง"

"อ่า..ไม่ได้หรอกนะ มันเสี่ยงเกินไปสำหรับนาย นายร่างกายไม่เหมือนกับฉันเดียวก็โดนจับไปวิจัย..จะทำยังไงเล่า"

เก็นโจพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกังวล

"แต่ว่าท่านไปคนเดียวมันอันตรายนะ พอดีว่า...ผมมีสกิล แปรงร่างอยู่ท่านสบายใจได้"

"อื่ม..."

(" จะไว้ใจได้ไหมนะ งันลองเชื่อใจสักครั้งก็แล้วกัน ")

"อ่า....ก็ได้..แต่ว่านายห้ามห่างจากฉันโอเคนะ"

"ห๋า✨️ผมจะไม่ห่างท่านแม้แต่ตรางเดียว"

"ดี! ค่อยวางใจได้หน่อยหวั่งว่าจะไม่ลืมคำพูดที่พูดตะกี้นะ"

"อื้อ!"

เก็นโจกลับไปนั้งทานปลาแซวมอนทอดต่อส่วนที่เหลือ เจ้าหนูไคก็เพลิดเพลินกับการชมผลงานวาดของนายท่านเก็นโจ

"ภาพนี้ชื่อว่าอะไรหรอ?"

"ง่ำอื่ม...ภาพนี้ชื่อว่าสุริยพยัคฆ์ได้แรงบรรดาใจจากนกอินทรีที่ดัดแปรงเป็นวิหค อยู่ในกรงนกของพระราชวังน่ะ อืม.."

"งดงามมากเลยใช้เวลากี่วันถึงจะเสร็จหรอ"

"ก็อื่ม...1เดือนนายมาพอดีตอนที่งานใกล้จะเสร็จถือว่าเป็นโชคดีของฉันเลยละนะ"

"ว้าว!? ถ้างันผมก็เป็นเครื่องรางนำโชคสินะครับ^^"

เจ้าหนูไคยิ้มปากกว้าง

"แล้วนายจะแปรงร่างเป็นแบบไหนหรอ"

"อ่อลืมเลยงั้นเอาละนะ..."

"ฮึบ....." เปร่งพลังจ้องหน้านายท่านเก็นโจจนหน้าแดงกล่ำก่อนที่ควันจะกระจายไปทั่วห้อง

เสียงของไคดังก้องเหมือนตาลุงแกอายุ 45 ควันค่อยๆเผยร่างกายสูงใหญ่ที่กำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นหมัดๆ เก็นโจถึงกับอ้าปากกว้างตะลึงไปกับความงดงามของกล้ามเนื้อของไค

"โห้ว...สุดยอดเลย.."

เก็นโจเดินเข้ามาสัมผัสร่างกายของไคทุกสอกทุกมุม...ตอนนี้เขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปหาจ้างนายแบบจากที่ไหนแล้วเพราะว่าในบ้านมีไคที่ร่างกายโครตจะงดงามอยู่ ณ ตอนนี้เขาควรตั้งชื่อจริงของไคว่าอะไรดีนะ

"อืม...แล้วจะชื่ออะไรดีนะนามสกุลของฉันคือวาตานาเบะ....งันเป็น...ไคเซ็น วาตานาเบะแล้วกันนะ ^^"

"ชื่อเพราะมากเลยครับ"

"จากนี้ไปก็เรียกฉันว่าเก็นโจเฉยๆโอเคนะอยากใส่ชุดอะไรไปเลือกในห้องนอนของฉันได้เลยเดียวกินเสร็จจะตามไปดูนะ"

"ได้เลย..เก็นโจ" เจ้าผนหนูไคแก้มแดงนิดหน่องหลังจากได้เรียกชื่อของนายท่านอย่างสนิทสนม

เมื่อเก็นโจทานข้าวเสร็จก็ตามไปดู

[รอติดตามตอนต่อไป]