๒๑
อิ่มอรุณสะดุ้งสุดตัว เอียงใบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เมื่อท่อนขาเรียวสวยถูกยกขึ้นพาดไหล่หนากำยำ มือเรียวกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น ริมฝีปากบางเปล่งเสียงครางฮือเมื่อส่วนสาวก็ถูกรุกรานด้วยชิวหา กายระหงอ่อนปวกเปียก บิดเกลียวสลับหยัดยกเมื่อถูกตวัดพลิกพริ้ว ดูดดัน และลากไล้ขึ้นลงตามรอยทางสวรรค์
“อื้อ! คะ… คุณศีล ยะ…อย่า อือ” น้ำเสียงหวานแหลมกรีดร้องอย่างอัดอั้น เมื่อถูกกระทำราวกลั่นแกล้งจากคนตัวโต นัยน์ตาคมปรือขึ้นมองเจ้าของใบหน้างามที่พลิกส่ายไปมาบนหมอนใบโตแล้วหรี่ลงอย่างฮึกเหิม ก่อนจะรัวลิ้นตวัดไวก่อนเกิดความเสียวซ่านแทบขาดใจต้องแอ่นหยัดสะโพกผายสู้ เอื้อมมือลงสอดเรียวนิ้วสู่เรือนผมหนานุ่มแล้วกระชากเบาๆ คล้ายเร่งเร้าในที
ผู้เหนือกว่า แข็งแกร่งกว่าทั้งพละกำลังและประสบการณ์กระตุกยิ้ม ก่อนจะผละห่างจุดบอบบางแล้วเคลื่อนกายเข้าสอดลึกสุดทางท่ามกลางเสียงหวีดหวานที่สะท้านขึ้นก่อนจะผละห่างแล้วกลับเข้าไปใหม่
