ผ่ามิติทะลุโลกันตร์

ลีโอลูกชายสุดหวงของมาเฟียชื่อดัง ที่มีศัตรูรอบเมืองที่คิดจะโค่นตำแหน่ง วันนี้เป็นวันที่กลับมาจากเรียนต่างประเทศ เมื่อลงจากสนามบินก็ถูกบอดี้การ์ดหนุ่มมารับทันที เพื่อรักษาความปลอดภัย บอดี้การ์ดหนุ่มรีบนำพาไปที่รถกันกระสุนทันที “เป็นบอดี้การ์ดมานานแล้วเหรอ” ลีโอเห็นบอดี้การ์ดหนุ่มคนนี้เงียบเกินไป ในระหว่างที่อยู่บนรถ เขาจึงจะทำลายความเงียบ ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยยอมอยู่เฉยๆ ต้องหาเรื่องทำตลอดเวลา “พึ่งมาเป็นวันแรกครับ” เสียงบอดี้การ์ดหนุ่มราบเรียบมาก สีหน้าท่าทางนิ่งเฉยไร้อารมณ์ความรู้สึก สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะด้วยหน้าที่บอดี้การ์ดจำเป็นต้องนิ่งขรึมให้น่าเกรงขาม “เหรอ” ลีโอรู้สึกตกใจ เมื่อได้ยินว่าพึ่งมาทำงานวันแรก จึงทำให้รู้สึกกลัวว่าจะดูแลความปลอดภัยได้มากน้อยขนาดไหน “ชื่ออะไร” ลีโอถามเพราะอยากสานสัมพันธ์ต่อ “เอ็มครับ” เอ็มบอดี้การ์ดหนุ่มยังตอบเช่นเดิมไม่เปลื่ยนแปลงแต่อย่างใด “อ่อ เอ็ม” ลีโอไม่รู้จะพูดอะไรต่อเพราะบอดี้การ์ดที่พ่อของเขาส่งมาพูดน้อยเกินไป จนหมดอารมณ์ที่จะพูดคุยด้วย เลยนั่งนิ่งๆ มองรอบบริเวณที่รถแล่นผ่าน จนออกนอกเมืองและกำลังจะขึ้นสะพาน แต่แล้วก็มีรถอีกคันไล่ตามหลังมา “คุณลีโอระวังตัวด้วยนะครับ” เอ็มบอดี้การ์ดหนุ่มพูดขึ้น เมื่อเอ็มพูดจบได้เปลื่ยนทิศทางการหนี ทำตามคำสั่งของพ่อลีโอที่ให้ออกไปบ้านพักที่ต่างจังหวัด เอ็มเร่งความเร็วสูงสุดไม่สนรถรอบข้าง ส่วนรถที่ตามมาไม่สนเช่นกันไล่ตามมาติดๆ จนลีโอเกิดความกลัวขึ้นมา “เราจะรอดกันไหม” ลีโอมีน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก “รอดซิครับ” เอ็มพูดขึ้น เอ็มขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงทางขึ้นเขา จึงต้องลดความเร็วลง และอีกอย่างไม่เห็นมีรถคันหลังตามมาเป็นเวลานาน “ไปกันหมดแล้วนี่” ลีโอพูดขึ้นด้วยความดีใจเพราะโล่งอก เมื่อไมได้เห็นรถคันนั้นได้ตามมา จึงมีความรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นกว่าเมื่อครู่ “อย่าพึ่งชะล่าใจครับ” ในความคิดและประสบการณ์ในการทำงานที่ผ่านมา ทำให้เอ็มไม่สามารถไว้วางใจอะไรง่ายๆ ได้ ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เกิดขึ้น “มันคงไม่ตามมาแล้วแหละ นี่ก็ขึ้นเขาอยู่นี่” ความคิดของลีโอนั้นตรงข้ามกับเอ็มสิ้นเชิง ด้วยนิสัยและประสบการณ์ใช้ชีวิตยังน้อยเกินไป เมื่อเทียบกับเอ็มที่อายุไล่เลี่ยกัน “ไม่แน่หรอกครับ อย่าไว้ใจอะไรหรือใครง่ายๆ สิครับ” สิ้นคำพูดของเอ็มรถคันหน้าที่สวนทางมาเปลื่ยนเลนกระทันหัน และพุ่งชนรถของลีโอพลิกคว่ำตกเขา พร้อมกับมีสายฟ้าฟาดที่รถของลีโอขาดเป็นสองท่อน หลังจากนั้นรถทั้งสอนท่อนโดนแรงลมพัดแยกกันไปคนละทาง รถท่อนท้ายที่ลีโอนั่งอยู่ ลมพัดมาตกเข้าที่หลุมม้วนกลางอากาศแล้วหายแวบไปในทันที ส่วนท่อนบนของเอ็มก็ถูกลมพัดตก อีกหลุมหนึ่งแล้วหายแวบในกลางอากาศ ในขณะเดียวกันรถที่พุ่งชนรถของลีโอ ก็ถูกลมพัดล่วงหล่นตกหลุมในอากาศเช่นกัน และก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งเป็นรถอีกคันที่ดักรอตามฆ่าลีโอ รถท่อนท้ายของลีโอนั้นได้ล่วงหล่นค้างอยู่บนต้นไม้ เมื่อลีโอตั้งสติได้จึงค่อยๆ ไต่ลงมาถึงพื้นดิน ลีโอมองไปรอบซึ่งมีแต่ต้นไม่ใหญ่ๆ ล้อมรอบตัวเขา จึงทำให้เกิดความกลัวและส่งเสียงเรียกบอดี้การ์ดหนุ่ม “เอ็ม เอ็ม เอ็ม” ลีโอตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้งแต่ก็ยังไร้วี่แวว เขาจึงหยุดตะโกนและนั่งลงบนโค่นต้นไม้ที่รถครึ่งคันค้างอยู่ ในขณะที่ลีโอกำลังนั่งเครียดอยู่ว่าจะทำอย่างไรดีต่อจากนี้ แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกเจ็บที่ต้นคอเหมือนมีของแข็งมากระแทก หลังจากนั้นก็หลับหมดสติไปในทันที ชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบน นุ่งเพียงผ้าผืนเดียวปิดท่อนล่าง ที่ใช้ท่อนไม้ทุบก้านคอลีโอจนสลบ หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ดึงขาของลีโอแล้วลากไปเรื่อยๆ จนถึงถ้ำวันเว้งว้างวังเวง ชายหนุ่มผู้นั้นจึงนำร่างของลีโอกองไว้กับพื้น ที่มีแต่หัวกะโหลกและกระดูกเกลื่อนไปทั่วบริเวณ ชายหนุ่มเปลือยกายได้เดินไปหยิบน้ำที่ใส่ไว้ในกระบอกไม่ไผ่ หลังจากนั้นได้ราดลงใบหน้าของลีโอจนทำให้เริ่มรู้สึกตัวเพราะโดนน้ำสาดลงบนใบหน้า ลีโอค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละน้อย และสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบนยืนมองเขาอยู่ “นายเป็นใคร” ลีโอลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกใจอย่างสุดขีด เพราะด้วยสภาพแวดล้อมและชายหนุ่มที่เปลือยกายท่อนบน ยืนนิ่งจ้องหน้าเขาอย่างเขม็งเหมือนอย่างกับกินเลือดกินเนื้อ “กูต้องถามมึงมากว่าว่าเป็นใคร” ชายหนุ่มเปลือยกายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดุดันกังวาน เพราะเสียงนั้นได้ไปกระทบหินภายในถ้ำทำให้เสียงสะท้อนกลับมาอย่างดัง “เราเป็นคนกรุงเทพ แล้วที่นี่ที่ไหน” ลีโอพูดจบก็มองไปรอบๆ ซึ่งสิ่งที่เขาเห็นมีแต่โครงกระดูก และภายในถ้ำนั้นก็มืดสลัวๆ ไม่ได้สว่างไสวอย่างข้างนอก จึงทำให้เกิดความกลัวแต่ก็พยายามทำใจดีสู้เสือ “นายเป็นมนุษย์กินคนเหรอ” ลีโอพูดขึ้นอีกครั้งด้วยเริ่มกลัว เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและรอบๆ ตัวเขาจึงรีบเดินถอยหลัง ให้ห่างจากชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบน “มึงมากว่ามั้งมนุษย์กินคน หน้าตาก็แปลกประหลาด เหมือนไม่ใช่คน” ชายหนุ่มเปลือยท่อนบน ผิวเข้มหน้าตาคมสัน จ้องมองชายหนุ่มที่เขาตีแล้วลากเข้าถ้ำมา ซึ่งชายหนุ่มพินิจจารณาหน้าตาลีโอที่ขาวใส หุ่นพอๆ กับเขา ทำให้เกิดความคิดหลากหลายแต่มีอยู่ความคิดหนึ่ง ที่ไม่ได้ตรงกับคำพูดคือมนุษย์กินคน แต่ที่พูดไปเช่นนั้นเพราะรำคาญมากกว่า ที่กล่าวหาว่าเขาเป็นมนุษย์กินคน “เราไม่เหมือนคนตรงไหน นายมากกว่าที่เหมือนพวกกินคน” ถึงแม้ลีโอจะกลัวปานใดแต่ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมใครง่ายๆ จึงพูดออกไปแบบไม่ทันได้คิดอะไรให้รอบครอบ เฉกเช่นทุกครั้งที่รู้สึกไม่พอใจใครหรืออะไรสักอย่างหนึ่ง “ไอ้ขาว หุบปาก ถ้ายังไม่อยากโดนกิน” ชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบนรู้สึกรำคาญ จึงพูดออกไปเช่นนั้นเพราะพึ่งเคยเจอคนที่หลงเข้ามาพูดจาไปเรือยเป็นครั้งแรก เมื่อลีโอได้สติกับคำพูดของชายหนุ่ม เขาจึงหยุดพูดทันทีเพราะความกลัว ด้วยไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าที่นี้เป็นที่ไหน อยากจะถามชายตรงหน้า แต่เขาก็ไม่กล้าถามเพราะพึ่งโดนสั่งให้หุบปาก ชายหนุ่มเปลือยท่อนบน เดินวนรอบๆ ตัวของลีโอ เขามองพิจารณาลีโออย่างใคร่สงสัย เพราะหน้าตาของลีโอแปลกประหลาดสำหรับเขามาก แต่ก็เป็นหน้าตาที่เขาชอบใจพอสมควร “มองอะไร” ลีโอถาม “ที่กูมองมึงเพราะจะเอามึงไปต้มกินก็เสียดายวะ หน้าตาแบบนี้เลี้ยงไว้ดูเล่นก็น่าสนใจ” เมื่อชายหนุ่มเปลือยท่อนบนมองลีโอไปนานก็เกิดความชอบในหน้าตา ที่ดูใสขาวแต่ไม่บอบบางมีความบึกบึนไม่ต่างกับเขาสักเท่าไร ด้วยเพราะลีโอนั้นได้ออกกำลังกายเล่นฟิตเนสอยู่เป็นประจำ รูปร่างของเขาจึงค่อนข้างสมส่วนทำให้ดูดีในสายตาของคนพบเห็น “จริงๆ หน้าตาแบบนี้หายาก เก็บไว้ดูเล่นดีกว่านายนี่ตาแหลมคมมาก” ลีโอรู้สึกดีใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เพราะทำไห้มีความหวังว่าอาจจะรอดจากโดนกิน ถึงแม้จะต้องถูกเลี้ยงดั่งสัตว์ยังดีกว่าเสียชีวิตเพราะโดนกิน “กูเปลื่ยนใจแล้ว” ชายหนุ่มเปลือยกายท่อนบนรู้สึกชอบใจ ในท่าทีของลีโอจึงอยากแกล้งต่อไปอีก เพราะสนุกเนื่องด้วยไม่ได้เจอคนที่ถูกใจมานาน เพราะส่วนใหญ่เมื่อได้เจอก็จะไม่นาน สักพักคนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ให้เขาพูดคุยเล่น “เฮ้ย อย่าพึ่งเปลื่ยนใจซิวะ เนื้อเราไม่อร่อยหรอก” ลีโอพูดขึ้นด้วยความหวาดหวั่นกลัววิตกอีกครั้ง “อะไรของมึงกูจะเปลื่ยนไม่ต้มมึง นี่มึงอยากโดนต้มเหรอ” “เปล่า เราเข้าใจผิดไปหน่อย” ลีโอยิ้มแห้งๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความดีใจอย่างมาก เพราะอย่างน้อยยังทำให้มีความหวังต่อไป อาจรอดชีวิตในครั้งนี้ก็เป็นได้ “ก่อนอื่นมึงต้องไปจากที่นี่ก่อน เพราะช่วงนี้มนุษย์หลงเข้ามาน้อย พวกมนุษย์กินคนเลยหิวโหย” ชายหนุ่มเปลือยกายพูดด้วยสีหน้าที่มีความวิตกกังวล เพราะกลัวว่าลีโอจะไม่รอดจากการตกเป็นเหยื่ออันโอชะของเผ่ามนุษย์กินคนที่เขาหลงเข้ามาในที่แห่งนี้