I can't move on : รักแล้วรักเลย ( เฮคเตอร์ + ชาไทย )

​  เฮคเตอร์ "กูรู้ว่าใจมึงอยู่คณะวิศวะแต่ตอนนี้มึงช่วยเข้าห้องสอบกับพวกกูก่อนได้มั้ยเฮค" เสียงไอ้พีตาร์เพื่อนรักของผมบ่นก่อนมันจะมาดึงแขนผมเดินเข้าห้องสอบ สวัสดีครับผมเฮคเตอร์ผมเป็นลูกชายคนโตของคุณเธียเตอร์และคุณมะนาวครับมีน้องสาวหนึ่งคนชื่อมะปราง ผมอายุยี่สิบปีส่วนนิสัยดีมากครับดีพอๆ กับหน้าตาเลย "ทำไมต้องสอบวันนี้วะ"ผมบ่นก่อนที่เพื่อนทั้งสามจะหันมามอง "ไอ้สัสอาจารย์เขาแจ้งมาจะเป็นเดือนแล้วมึงเป็นเชี้ยอะไร ประจำเดือนเลื่อน"ที่ผมอารมณ์เสียแล้วเพื่อนยืนด่าอยู่มีไม่กี่เรื่องหรอกครับ "จะอะไรสะอีกก็วันนี้ชาไทยว่างช่วงเช้าอ่ะดิมันเลยดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อนแบบนี้"ไอ้พีตาร์เอ่ยขึ้น ชาไทยคือใครน่ะหรอก็คือคนที่ผมชอบและจีบอยู่ไง "มึงนี่ก็หน้าด้านหน้าทนเนาะเฮคกูไม่เห็นชาไทยจะดีใจที่เจอมึงสักที จีบเขามาตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้ปีสามจะปีสี่อยู่แล้วมึงก็ยังจีบไม่ติด"ก็ตามที่เพื่อนผมบอกแหละครับผมจีบชาไทยตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้เธอก็ยังไม่รับรักผมเลย "จะจีบติดได้ยังวันก่อนไปเที่ยวผับมันยังนั่งเมานมสาวๆ อยู่เลยและที่คะแนนติดลบแล้วลบอีกเนี่ยก็เพราะชาไทยไปเจอไง"รักกูจริงไอ้เพื่อนเวรนอกจากไม่ให้กำลังใจแล้วยังซ้ำเติมผมอีก "มึงพูดเหมือนกูไปเหยียบหัวมึงเลยไอ้ติณณ์" "ก็พวกกูพูดความจริงไอ้ห่า" "กูออกจะคนดี"ผมบอกพวกมัน "ดีเหลือเกินโดยเฉพาะเอวมึงอ่ะ เข้าห้องสอบครับ"ไอ้กายด่าผมก่อนจะเดินนำเข้าห้องสอบไป สุดท้ายผมก็ต้องมานั่งคอตกอยู่ในห้องสอบแล้วแม่งสอบเป็นครึ่งวัน ใจกูนี่บินไปอยู่ที่ชาไทยแล้วเถอะยัยนั่นยิ่งเจอตัวยากอยู่ด้วย "พวกมึงจะไปกับกูมั้ย"ทันทีที่ออกจากห้องสอบผมก็เอ่ยชวนเพื่อนทันที "เฮคเตอร์ลืมนัดเราแล้วหรอ"เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับผมเอ่ยขึ้น "ใครจะไปลืมไว้เจอกันครับคนสวย"ผมหันไปบอก "กูล่ะสงสารตัวเองจังเลยมีเพื่อนแบบมึงเนี่ย"ไอ้พีตาร์บ่นผม "แก้ขัดไงหรือมึงจะให้กูรอชาไทยหรอ"ผมประชดมัน "กูดีใจแทนชาไทยเลยว่ะที่ไม่ได้มึงเป็นแฟน" "เลิกบ่นกูได้ป่ะยังกับพวกมึงไม่เป็น"ผมหันมาด่าพวกมันว่าแต่ผม "กูถามจริงๆ นะทำไมมึงถึงต้องทนทั้งๆ ที่ผู้หญิงคนอื่นก็พร้อมแค่มึงกระดิกนิ้วพวกเธอก็วิ่งมาหามึงแล้ว"ไอ้กายถามผม "กูชอบของแปลกไอ้สันขวาน"ผมตอบเพื่อนตัวเอง ผมชอบชาไทยอันนี้ยอมรับครับและยัยนั่นเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมชอบและจีบแล้วก็ไม่ต้องถามว่าทำไมผมถึงทนน่ะหรอ หึ....... "อย่างมึงต้องเจอผู้หญิงแบบชาไทยนี่แหละเหมาะกันสุดแล้ว"ไอ้ติณณ์พูดพรางหันมองสาวๆ รอบข้าง "กูว่าอีกไม่นานหรอกยัยนั่นรับรักกูแน่ พวกมึงเชื่อกูสิ"ผมบอกเพื่อนรัก "มึงเอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้น"ไอ้กายถามผม "นั่นดิมึงก็รู้ว่าชาไทยจีบยากแค่ไหน"ก็ใช่ชาไทยจีบยากมากอันนี้เรื่องจริงแต่แล้วยังไงคนอย่างผมอยากได้อะไรต้องได้.... "ถ้ามันยากกูก็แค่ลากเข้าห้อง" ตอนนี้ผมกับเพื่อนก็อยู่ที่คณะวิศวะเรียบร้อยแล้วที่จริงผมก็มีเพื่อนเรียนอยู่คณะนี้นะ ผมมองหาคนที่ผมตามหาทันทีไปไหนวะทำไมไม่เจอ "มึงมองขนาดนี้วันหลังกูแนะนำติดกล้องนะครับ"เสียงไอ้เป้ลอยมานี่แหละเพื่อนผมอีกคน "มึงก็ไปยุมันไอ้เวรมันยิ่งปัญญาอ่อนอยู่"ไอ้พีตาร์พูดก่อนจะยกยิ้มให้ผม "เป็นหลานเจ้าของมหาลัยมันดีแบบนี้นี่เองเนาะ"เนี่ยแล้วผมก็ต้องมาโดนพวกมันเหน็บอยู่แบบนี้อ่ะ "ชาไทยอยู่ไหน"ที่สนิทกับไอ้เป้ก็เรื่องนี้นี่แหละครับ "อยู่ไหนน้าาาาา" "เก๋ชาไทยอยู่ไหน"ผมไม่สนใจรีบมองหาอีกรอบก่อนจะเจอเพื่อนสนิทของชาไทยเดินมาพอดี "อยู่ที่ห้องเรียนน่ะ ไม่ว่างคุยจะไปเข้าห้องน้ำ"ผมยกยิ้มใส่เพื่อนก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน ผมกวาดสายตาไปรอบห้องก็เจอบางคนนั่งเล่นมือถืออยู่อาจารย์ยังไม่มาสะด้วย "คิดถึงแฟนจังครับ" ชาไทย ฉันหันมองไอ้คนที่พูดเสียงหวานเป็นน้ำตาลเชื่อมก่อนจะกรอกตามองบนใส่ ไม่รู้ว่าฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรนักหนาชาตินี้ฉันถึงต้องมาเจอไอ้บ้านี่ สวัสดีก่อนค่ะฉันชื่อชาไทยอายุยี่สิบปีค่ะเรียนวิศวะปิโตรเคมีค่ะที่เรียนไม่ใช่บ้าผู้ชายนะแต่เพราะไม่รู้จะเรียนอะไร "เรียนเสร็จไปกินข้าวกัน"ฉันถอนหายใจใส่ไอ้บ้าเฮคเตอร์นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะคะมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งแล้ว มันจีบฉันมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนมาถึงตอนนี้มันก็ยังจีบฉันอยู่ตามที่จริงมันน่าจะรู้ตัวแล้วป่ะว่าฉันไม่เอา "ไม่ไป" "อะไรวะคนอุตส่าห์คิดถึง"ที่ฉันไม่ตอบรับรักไอ้บ้านี่เป็นแฟนนะ หนึ่งเจ้าชู้สองปัญญาอ่อนและอีกหลายๆ อย่าง ถามว่าชอบมั้ยมันก็มีบ้างอันนี้ก็ตอบตามตรงค่ะแต่ถ้าให้เอาบอกเลยว่าไม่มีทาง และก็ไม่ต้องถามว่าทำไมฉันถึงยอมเพราะฉันหนีเฮคเตอร์ไม่พ้นไงมันดักฉันทุกทางเลย ฉันเองก็ได้แต่หวังว่าสักวันเฮคเตอร์จะมีแฟนเร็วๆ มันจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันและอีกอย่างฉันไม่อยากมีเรื่องกับสาวๆ ของเขาด้วย "ก็ไม่ได้บอกให้คิดสักหน่อย"ฉันพูดก่อนจะหันมาเล่นมือถือต่อ "คุยกันก่อนมั้ย" ฉันมองเฮคเตอร์ตาขวางเมื่อมันแย่งมือถือฉันไปคือไม่เข้าใจผู้หญิงคนอื่นสวยกว่าดีกว่าฉันทำไมไม่ชอบวะและอีกอย่างไอ้บ้านี่ยังไปประกาศทั่วมหาลัยเลยว่าฉันเป็นแฟน "เอาคืนมา"ฉันรีบแย่ง "ไปกินข้าวกันแล้วจะคืนให้" "ไม่ว่างจะกลับไปซักผ้า"ฉันบอก "อย่ามาแถชาไทยเก๋บอกว่าเรียนเสร็จจะไปเดินเล่นที่ห้างไม่ใช่"อีเก๋อีเพื่อนเวรแล้วจะไปบอกมันทำไมวะ "เมื่อไหร่จะยอมเป็นแฟน"นี่ลูกตาฉันจะค้างอยู่ด้านบนอยู่แล้วเนี่ยดูมันถามแต่ละอย่างดิ "ดูปากชาไทยนะคะ"ฉันกำลังจะชี้เข้าที่ปากตัวเองแต่............. "ปากน่าจูบดีครับที่รัก" "เฮคเตอร์"ฉันพูดเสียงดังจนเพื่อนหันมามอง "ก็บอกให้ดูเฮคผิดตรงไหนอ่ะชา"หน้าตาใสซื่อมาก "ออกไปเลยฉันจะเรียน"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง "เดี๋ยวนั่งเรียนเป็นแฟน" สุดท้ายไอ้คนหน้ามึนก็นั่งอยู่ข้างฉันและมันกำลังเล่นมือถือของฉันอยู่ไงทำบุญล้างซวยคงไม่พอฉันคงต้องล้างทั้งวัดเลยมั้งเนี่ย "หวัดดีทุกคน" หลังจากที่เรียนเสร็จฉันก็รีบเดินออกมาจากห้องทันที ฉันรีบมานั่งลงที่โต๊ะก่อนไอ้บ้าเฮคเตอร์จะนั่งลงข้างๆ ฉันคือนั่งไม่เท่าไหร่หรอกแต่มันซบฉันนี่สิ "หวัดดีชาไทยช่วงนี้เหมือนมีวิญญาณตามติดเลยเนาะ หน้าหมองเชียว"กายถามฉัน "พอจะมีวิธีปัดเป่ามั้ยอ่ะ"ฉันรีบถาม "มึงตกลงกูไม่ได้ไปแล้วนะห้างหม่อมแม่เรียกตัว"ฉันหันมองเพื่อนรักตัวเองที่ยืนพูดอยู่ "งั้นกูกลับพร้อมมึง"ฉันรีบบอกเก๋ทันที "เดี๋ยวเฮคไปส่งเอง"กึก ฉันโดนไอ้บ้าเฮคเตอร์รั้งไว้สุดท้ายฉันก็ได้แต่มองเพื่อนเดินจากไป "กลับเองได้ไม่ต้องลำบาก" "เลือกมาหนึ่งข้อ" "โว้ะ....อะไรของนาย" "จะให้ไปส่งแค่ข้างหน้าคอนโดหรือจะให้ไปส่งถึงเตียง" ​