ตอนที่2ช่วยฉันด้วย!

1111 Words

❀ ปึง! ปึง! “นี่! ฉันไม่ใช่นะ เข้าใจผิดแล้ว!” ฟิฟิล์มทั้งทุบประตูและร้องโวยวาย เรื่องซวยเกิดขึ้น เพราะคนพวกนี้คิดว่าเธอเป็นของรางวัลอะไรนั่น ‘ทางโมเดลลิ่งแจ้งมาว่าเธอสวมเสื้อสีชมพู กางเกงยีน และตอนนี้กำลังรออยู่ที่่ลานจอดรถ’ ‘ไม่ใช่ฉันนะ! ผู้หญิงคนนั้นฉันก็เห็น เธอวิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้’ ‘ทางโมเดลลิ่งบอกว่าเธอต้องการที่จะยกเลิกกะทันหัน เลยพยายามหนี’ หลังจากพยายามแหกปากอยู่นานในที่สุดก็เป็นผล ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับถามออกมาอย่างไม่พอใจ “มีอะไร” “ฉัน...อยากเข้าห้องน้ำ” บอดีการ์ดหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อ จนฟิฟิล์มต้องย้ำ “ฉะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ” “...” “ปวดฉี่จะแย่” “เหรอ แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดจะหนีอีก” “แน่ใจสิคะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่รู้ว่าห้องน้ำอยู่ไหน ฉันพึ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก” พยายามแก้ตัวให้ดูไม่มีพิรุธที่สุด “ตามมา” รอยยิ้มแห่งความหวังเผยออกมา การ์ดเดินนำพามาถึงรถสุขาเคลื่อนที่ “เข้าไป” อีกฝ่ายบอก และดันหลังเธอขึ้นไป “...” “เข้าไปแล้วอย่าตุกติกนะ กูเอาตาย” ทันทีที่เป็นอิสระฟิฟิล์มก็รีบเดินขึ้นมาบนรถ เธอเดินเข้าห้องน้ำห้องที่ว่างจากนั้นก็ลงกลอนล็อกเอาไว้ “จะทำยังไงดี” เธอพึมพำพร้อมกับใช้ความคิด โทรศัพท์มือถือก็วางทิ้งเอาไว้ในรถพี่แพรก่อนเริ่มงานแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เธอถึงจะหนีไปได้ “เสร็จหรือยัง!” “…” “เธอ!” “สะ เสร็จแล้วค่ะ” แต่แม้แต่เวลาที่จะคิดหาทางเอาตัวรอดก็ยังไม่รอดสินะ เมื่อการ์ดคนที่พาเธอมา และตอนนี้กำลังยืนเฝ้าที่หน้าห้องน้ำตะโกนขึ้นนั่นคงเพราะว่าเธอเข้ามานาน เสียงอีกฝ่ายเริ่มดังขึ้น และเธอกลัวว่าจะบุกเข้ามาในห้องน้ำถึงรีบตะโกนกลับไป “ตามมา” การ์ดคนดังกล่าวเดินนำหน้า ฟิฟิล์มไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายจะพาเธอไปที่ไหน เพราะเส้นทางที่กำลังเดินไปนั้นมันไม่ใช่ห้องเหมือนก่อนหน้านั้น และถึงตอนนี้ก็คิดดีไม่ได้เลย แน่นอนว่าเธอเลือกที่จะไม่อยู่ต่อแน่นอน เป็นไงเป็นกัน เธอต้องหนี! “เฮ้ย! หยุดนะ” หยุดก็โง่น่ะสิ ฟิฟิล์มออกตัววิ่ง และตอนนี้ก็มีการ์ดวิ่งตามหลังมา บริเวณรอบๆ กลับมาเสียงดังครึกครื้นเมื่อการแข่งขันบนท้องถนนที่เย้ยกฎหมายบ้านเมืองจบลง รถคันสีดำเป็นฝ่ายชนะ เทียบจอดแล้ว ก็มีคนขับลงจากรถ ถอดหมวกกันน็อกออก แต่ผู้คนในบริเวณก็ยังไม่เห็นหน้าค่าตา เพราะยังมีผ้าผืนสีดำปิดทับเอาไว้อีกชั้น แน่นอนว่าเขาไม่มีความคิดที่จะดึงมันลง พายุยืนกวาดสายตามองคู่อริอย่างแดนเนียลหลังจากรถคันสีเขียวในเวลาที่ห่างกับตนแค่ไม่กี่วินาทีก็ถอดหมวกกันน็อกใบโตออกต่อด้วยการปาทิ้งลงพื้นอย่างอารมณ์เสีย และเสียงสบถดังลั่น ตึบ! “แม่งเอ้ย!!” สายตาจับจ้องมองที่พายุอย่างไม่พอใจเมื่อรู้ว่าตนแพ้ มือเท้าลงที่เอวจนพายุที่มองอยู่อดที่จะขบขำไม่ได้ และแม้จะเห็นแค่ตา แต่แดนเนียลก็รู้ว่าตัวเองกำลังโดนหัวเราะเยาะอยู่ นิ้วจึงชี้ไปที่คนที่ยืนกอดอกพิงรถคู่ใจอย่างสบายอารมณ์ “มึงขำอะไรไอ้พายุ!” “ขำคนแพ้ไงว่ะ” “มึง! อย่ามาเบ่ง” “กูเบ่งได้เพราะว่ากูชนะด้วยฝีมือไม่เล่นสกปรกอย่างมึงก็แล้วกัน” นี่คือการแข่งขันมอเตอร์ไซค์เถื่อนของบรรดาเหล่าลูกคนรวยเพื่อรางวัลที่มากมายแล้ว ยังเป็นการแข่งขันเพื่อศักดิ์ศรีอีกด้วย พายุหนึ่งในสมาชิกแก๊งเดวิลที่ได้รับชัยชนะ ตัดหน้าคู่แข่งโดยไม่ต้องออกแรงอะไรมากมาย หลังจากพูดจบพายุก็กลับมายืนมั่นคงอีกครั้ง เขาไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนแพ้ตรงหน้า และในระหว่างที่กำลังจะออกไปนั้นเอง พลั๊ก! “อุ้ย...ขะ ขอโทษ” กลับมีร่างเล็กกลิ่นหอมวิ่งเข้ามา ในวินาทีที่ไม่ทันระวังก็ชนกับพายุเข้าอย่างจัง “ระวังด้วย” บอกไปอย่างนั้น ระหว่างที่ใบหน้าสวยซุกใบหน้าอยู่ที่แผ่นอก แต่เพียงไม่นานก็ผละออก ก่อนจะจ้องมองพายุที่ตอนนี้มีผ้าเช็ดหน้าสีดำปิดบังปากและจมูกโด่งเป็นสันเอาไว้ โผล่ออกมาให้เห็นแค่ดวงตาคมสีรัตติกาล และมือเล็กทั้งสองที่กำเสื้อเขาแน่นจนต้องบอกออกไป “ปล่อยมือ---” “คุณ ช่วยฉันด้วย!!” “หยุดนะโว๊ย! นังตัวดี” สิ้นเสียงของหญิงสาวก็ตามด้วยเสียงตะโกนของการ์ดที่วิ่งหอบเข้ามา ฟิฟิล์มเห็นอย่างนั้นก็หลบที่ด้านหลังของชายหนุ่มเอาไว้ ก่อนจะพูดขึ้น “พวกเขาเข้าใจผิด ฉันเป็นสตาฟไม่ใช่คนจากโมเดลลิ่งอะไรนั่น” “...” “คุณช่วยฉันด้วย” “เฮ้ย!! ส่งตัวผู้หญิงมา--- คุณ...พายุ” การ์ดที่ว่านั้นเดินเข้ามาถึงตัวก็พูดขึ้น จนเมื่อบุคคลที่อยู่ตรงหน้าหันกลับมามอง แต่เมื่อเห็นว่าบุคคลตรงหน้าเป็นใครก็ก้มหัวให้อย่างรู้งาน เท้าหนักหยุดชะงักลง แล้วเปลี่ยนเป็นถอยหลังออกห่าง “นี่ของรางวัลหรือเปล่า” พายุถามการ์ด ก่อนจะเลื่อนสายตามองแดนเนียลอย่างเย้ยหยัน “ครับ” “มะ ไม่ใช่นะ ฉันไม่ใช่รางวัลอะไรทั้งนั้น เข้าใจผิดแล้ว” ฟิฟิล์มแม้ว่าตอนนี้จะกลัวแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ยอมอยู่เฉย เธอพยายามร้องบอกคนที่กำลังพันธนาการตัวเองอยู่ พายุเห็นอย่างนั้นก็เงยหน้ามองการ์ดเพื่อหาคำตอบ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีทีท่าไม่ยินยอม “ยังไง ตกลงใช่ของรางวัลไหม” “ใช่ครับ นี่แหละครับของรางวัล” บอดีการ์ดพูดขึ้น แต่ทว่ากลับหลบสายตาอย่างกลัวความผิด จะไม่ยอมให้รู้เด็ดขาดว่าความจริงแล้วทำงานพลาด ปล่อยผู้หญิงที่เป็นของรางวัลหลุดมือไป และจับหญิงสาวแสนสวยคนนี้มาแทนในวินาทีสุดท้าย “ของรางวัลแห่งชัยชนะสวยนี่หว่า มึงว่าไหมแดนเนียล” ❀ น้องฟิฟิล์มซวยเป็นครั้งที่สอง นอกจากจะหนีไม่ได้แล้ว ยังมาเจอจอมมารด้วย โถ่ ลูกสาวววว ฝากกดติดตาม กดถูกใจ คอมเม้นพูดคุยกับไรท์หน่อยน๊าา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more