Dama ko pa rin ang panginginig ng bawat himaymay ng aking kalamnan kahit nakalayo na ako sa lugar kung nasaan ang kabit ng asawa ko.
Kahit gusto kong magtimpi ay hindi ko pa rin pala kayang magpigil ng sarili lalo pa at ang kapal talaga ng mukha niya para magsalita.
Akala mo ay kung sinong santa at nakakaawa na tingnan ngunit isang ahas.
Gusto ko siyang saktan ng mas matindi. Doon man lang ay maramdaman niya kahit konti kung anong klaseng sakit ang naramdaman ko ng malaman ko ang katotohanan kung paano nila ako pinagmukhang tanga.
Walang ng mas sasakit kung paano nila ako sinaksak sa likod ng wala man lang akong alam pero bakit kailangan na paulit-ulit?
Ang kapal ng mukha ng babaeng iyon para sabihin sa akin na siya ang mahal ni Lyndon.
Nasasabi na kanilang sa mga alta pero pinili an
